ΕΞΟΔΟΣ

«Αννα Καρένινα» στην Εξωραϊστική

αννα-καρένινα-στην-εξωραϊστική-727021

Ανοίγει απόψε η αυλαία του θερινού προγράμματος του Σινέ Μεσόγειος στην «Εξωραϊστική», με την προβολή της ταινίας «Αννα Καρένινα».

Οι προβολές θα συνεχιστούν καθημερινά έως την Τετάρτη 12 Ιουνίου (εκτός Δευτέρας 10/6). Ώρα έναρξης: 10 μ.μ. και τιμή εισιτηρίου 4 ευρώ.

Η ταινία «Άννα Καρένινα» παραγωγή Μεγάλης Βρετανίας 2012, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Τζο Ράιτ και σενάριο Τζον Στόπαρντ. Πρωταγωνιστούν: Κίρα Νάιτλι, Τζουντ Λο, Άαρον Τζόνσον, Κέλι ΜακΝτόναλντ, Μάθιου Μακ Φέιντιν.

Η ταινία απέσπασε Βραβεία Oscar και BAFTA για τον Καλύτερου Σχεδιασμού Κοστουμιών (Ζακλίν Ντιράν).

Η πιο νέα και πρωτότυπη μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του Λέοντος Τολστόι στη μεγάλη οθόνη παραδίδεται από ένα εξαιρετικό δίδυμο δημιουργών: τον βρετανό σκηνοθέτη Τζο Ράιτ («Εξιλέωση», «Περηφάνια και Προκατάληψη», «Ο Βιρτουόζος», «Hanna») και τον (τσεχικής καταγωγής, πολιτογραφημένο βρετανό) σεναριογράφο Τομ Στόπαρντ (μεγάλο κινηματογραφικό και θεατρικό σκηνοθέτη, συγγραφέα και σεναριογράφο σπουδαίων ταινιών, όπως «Ανθρώπινος Παράγων» του Πρέμινγκερ, «Απόγνωση» του Φασμπίντερ, «Η Ρομαντική Αγγλίδα» του Λόουζι, «Κωδικός Enigma» του , «Η Αυτοκρατορία του Ήλιου» του Σπίλμπεργκ, «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» του Μάντεν, «Vatel» του Τζόφε, «Ο Ρόζενκραντς και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί» του ιδίου, «Brazil» του Τέρι Γκίλιαμ κ.α.).

Η ενδιαφέρουσα αυτή κινηματογραφική εκδοχή θέλει την ιστορία να εξελίσσεται σαν μοντέρνα θεατρική παράσταση μέσα στην ίδια την ταινία. Οι Ράιτ και Στόπαρντ προσαρμόζουν τις 900 σελίδες του κλασικού μυθιστορήματος σε μια ταινία αντι-ρεαλιστική και αντι-ρομαντική, όπου η βασική ηρωίδα δεν παρουσιάζεται απλουστευτικά σαν θύμα των ανδρών, της οικογένειας και της κοινωνίας της Ρωσίας του 19ου αιώνα.

Εδώ, η Καρένινα είναι δυναμική, λάγνα, πολυδιάστατη και (επιτέλους) ενδιαφέρουσα. Ποθεί τον Βρόνσκι, σοκάρεται από την ορμή της, κλυδωνίζεται ανάμεσα στο πάθος για τον εραστή και από τη αγάπη για το γιο της. Ο Καρένιν δεν κρατάει απλώς τα προσχήματα, αλλά τη συμπονά. Η παράλληλη ιστορία του Λέβιν (που στα περισσότερα μελοδράματα του παρελθόντος είχε αποσιωπηθεί για λόγους ευκολίας παρά οικονομίας) εδώ αναδεικνύεται, εξηγεί και συμπληρώνει την οπτική περί αισθημάτων του βιβλίου.

Επιλέγοντας μια άδεια, παρακμασμένη θεατρική σκηνή (απ΄ όπου η κάμερα βγαίνει έξω στον «πραγματικό κόσμο» και επιστρέφει για να συνδέσει τις σκηνές), οι δημιουργοί υπονοούν ότι οι ήρωες βιώνουν μια διαρκή «παράσταση». Υπενθυμίζουν ότι η ανώτερη ρωσική τάξη της εποχής μιμούταν το κοινωνικό πρωτόκολλο της γαλλικής αριστοκρατίας, διατηρώντας, όμως, και τις παραδοσιακές ρωσικές αντιλήψεις και αντιδράσεις σε οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά.

Το άνοιγμα μιας πόρτας αρκεί για να μεταβούν οι ήρωες από το θέατρο (της σκηνοθεσίας και της κοινωνίας) στη φύση. Η αναστάτωση και το καρδιοχτύπι της ερωτευμένης ηρωίδας ακολουθεί συχνά την εικόνα και τον ήχο ενός σιδηροδρόμου, σαν προαναγγελία για το τραγικό τέλος της ηρωίδας. Έτσι, οι εικόνες παίρνουν τη θέση των λέξεων και σχολιάζουν το δράμα με έναν κινηματογραφικό κώδικα γραφής. Υποδειγματικές ερμηνείες, αριστουργηματική σκηνογραφία και έξοχη μουσική υπόκρουση συμπληρώνουν ιδανικά τη μεγάλη και φιλόδοξη αυτή παραγωγή.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου