«Το θωρηκτό Γ. Αβέρωφ στον Βόλο – Κατάπλοι 1911 – 1939» του Γρηγόρη Καρταπάνη παρουσιάζεται στον Βόλο
Το βιβλίο του Γρηγόρη Καρταπάνη «Το θωρηκτό Γ. Αβέρωφ στον Βόλο – Κατάπλοι 1911 – 1939», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΗΒΗ του Χρήστου Αγιώτη, παρουσιάζεται στην αίθουσα της Λαϊκής Βιβλιοθήκης Δαμιανού Κυριαζή την Τετάρτη 11 Μαρτίου στις 19.00. Για το βιβλίο θα μιλήσει η Μαγδαληνή Θωμά συγγραφέας και συντονίζει η δημοσιογράφος Ρωσσάνα Πώποτα. Η εκδήλωση διοργανώνεται από την Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών σε συνεργασία με τη Λαϊκή Βιβλιοθήκη και τις εκδόσεις ΗΒΗ.
Στο καινούργιο βιβλίο του ακούραστου συγγραφέα – ερευνητή περιγράφονται οι δώδεκα συνολικά κατάπλοι του ένδοξου πλοίου στον Βόλο, από τον Σεπτέμβριο 1911 ώς τον Αύγουστο 1939 λίγο προτού ξεσπάσει ο μεγάλος πόλεμος.
Η πορεία του πλοίου συμβόλου της νίκης, στη νεότερη ιστορία, στα νερά του Παγασητικού, συνδέεται κάποιες φορές με σημαντικά γεγονότα, όπως, για παράδειγμα, ο κατάπλους του για πολεμικές προετοιμασίες τον Μάιο και τον Ιούνιο 1912.
Με έναυσμα τις διάφορες καταγραφές στο ημερολόγιο του πλοίου, το επίσημο βιβλίο καθημερινών κινήσεων και δράσεών του, αν βέβαια παρουσιάζει αρκετά κενά, επιχειρήθηκε μια προσεκτική διερεύνηση των κατάπλων του στον Βόλο, ανατρέχοντας στις τοπικές εφημερίδες, στις εποχές που κάλυπταν το ξεχωριστό αυτό γεγονός της ελεύσεως του δοξασμένου πολεμικού.
«Ο ερχομός του Αβέρωφ πάντοτε αποτέλεσε ένα ιδιαίτερο καλοδεχούμενο γεγονός για την τοπική κοινωνία και όχι μόνο αφού προσέρχονταν για να τον επισκεφτούν και να τον θαυμάσουν επισκέπτες από την ευρύτερη περιοχή και τα ενδότερα της Θεσσαλίας ακόμη» αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο συγγραφέας.
Εκτός από τη διεξοδική καταγραφή του κατάπλου στον Βόλο, στο βιβλίο εμπεριέχεται σε παράρτημα κι ένα άρθρο για τα δύσκολα χρόνια του παροπλισμού του πλοίου, από το 1948 ώς τη μετατροπή του σε πλωτό μουσείο στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και τις περιπέτειες που «έζησε» κινδυνεύοντας ακόμη και με διάλυση.
Γράφει ο Γρηγόρης Καρταπάνης στον πρόλογο του βιβλίου: «Ηταν, αν θυμάμαι καλά, καλοκαίρι του 1983, όταν πρωτοαντίκρυσα το δοξασμένο πολεμικό στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Υπηρετούσα τότε τη θητεία μου στο πολεμικό Ναυτικό και σε κάποιο από τα καθημερινά μας δρομολόγια με τα ΒΒ μεταφοράς τορπιλών, από την Αμφιάλη στο Ναύσταθμο, περάσαμε ακριβώς δίπλα στην πρύμνη του πλοίου. Μόλις είχε ρυμουλκηθεί από τον Πόρο, όπου ελλιμενιζόταν από το 1957, προκειμένου να συντηρηθεί, να αναπαλαιωθεί και να μετατραπεί σε πλωτό μουσείο, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, με την οποία θα υλοποιούνταν οι ανεκπλήρωτες προθέσεις των προηγούμενων δεκαετιών. Ο Αβέρωφ με την επιβλητική του παρουσία, ανάμεσα στα σύγχρονα πολεμικά στο Ναύσταθμο, προκαλούσε, σ’ εκείνους που λίγο – πολύ γνώριζαν την ιστορία του, ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού, παρά τα εμφανή σημάδια της φθοράς του χρόνου που έφερε και της ανεπαρκούς συντήρησής του. Το πλοίο – σύμβολο της νίκης και της ελληνικής ναυτοσύνης, θα έπαιρνε πλέον τη θέση που του άξιζε, μακριά από την απαξιωτική αντιμετώπισή του, έπειτα από τον παροπλισμό του, στις αρχές της δεκαετίας του ΄50».
ΓΛ. ΥΔΡ.
