Η ηθοποιός Έμυ Στυλιανίδου κατήγγειλε τον Κώστα Σπυρόπουλο για παρενόχληση λέγοντας ότι πέρασε από οντισιόν σε θέατρο στο Μεταξουργείο, με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη να κάνει άσεμνες κινήσεις μπροστά της.
“Εγώ με ονοματεπώνυμο και καλώ και τις άλλες κοπέλες που τους έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο να βγουν να καταγγείλουν το γεγονός… Να πούμε την αλήθεια μας. Πριν από κάποια χρόνια μου είπαν να πάω σε μια οντισιόν. Σε ένα θέατρο στο Μεταξουργείο. Την οντισιόν θα την έκανε ο κ. Σπυρόπουλος. Πήγα ευπρεπώς ενδεδυμένη. Γιατί λέγετε ’τι φορούσες’ , ’προκάλεσες’. Φορούσα ένα παντελόνι και ένα πουκάμισο. Όταν πήγα στο θέατρο με υποδέχτηκε ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος. Ο κύριος Σπυρόπουλος. Κλείδωσε από πίσω μου την πόρτα. Αυτό με θορύβησε λίγο, αλλά είπα μήπως γίνεται έτσι. Πίστευα πως θα ήταν και άλλοι άνθρωποι μέσα στο θέατρο. Δεν είδα κανέναν άλλον ηθοποιό, ήμουν μόνη. Κατάλαβα πως κάνει την οντισιόν με έναν-έναν άνθρωπο. Κάναμε μια συζήτηση και κάτι δεν μου άρεσε στη συζήτηση. Μία διαχυτικότητα. Στη συνέχεια μου έδωσε να διαβάσω ένα κείμενο. Και από εκεί και μετά άρχισε μια συμπεριφορά πολύ οικεία. Εγώ καθόμουν στην καρέκλα. Ο ίδιος ήταν απέναντί μου και άρχισε να κάνει κάποιες άσεμνες κινήσεις στον εαυτό του. Εγώ στη θέα όλων αυτών έφυγα από τη σκηνή και πήγα στην αίθουσα. Από τον πανικό μου, τον φόβο μου και τον τρόμο μου, άρχισα να γελάω πολύ έντονα. Και σε μένα στα αυτιά μου ηχούσαν τα γέλια μου περίεργα”, είπε η ηθοποιός μιλώντας στο ΟΡΕΝ και σημείωσε:
“Μετά από όλα αυτά άνοιξε την πόρτα και εγώ έφυγα τρέχοντας. Μετά από τόσα χρόνια είμαι ταραγμένη. Τώρα πια πατάω στα πόδια μου. Όπως πατάνε και οι υπόλοιπες κοπέλες. Γίνεται τώρα γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουμε τώρα. Αν το κάναμε τότε θα ήμασταν γραφικές κλπ. Δεν ήταν ο φόβος μήπως δεν βρούμε δουλειά στο θέατρο. Όλα αυτά έγιναν σε έναν εργασιακό χώρο. Δεν έγιναν στον πεζοδρόμιο, ούτε σε ένα καφέ. Αυτό που λέει στην ανακοίνωσή του, αντιλαμβάνεται και ο ίδιος πως ενδεχομένως έχει θίξει ανθρώπους και έχει επίγνωση των γεγονότων. Γιατί αλλιώς θα πηγαίναμε σε ένα άλλο στάδιο. Γιατί σε αυτόν τον χώρο δεν ξέρω αν πάνε άνθρωποι που νοσούν, ή νοσούν σε αυτόν τον χώρο”.
“Το περιστατικό έγινε 2003-2004. Κάπου εκεί. Η αναγνώριση της πράξης ζητώντας συγγνώμη θα κάλυπτε ένα μέρος, όχι του εγωισμού μου, αλλά της ψυχής ενός παιδιού. Ούτε στη μητέρα μου δεν το είπα. Δεν το ανέφερα πουθενά. Δεν ξέρω γιατί. Μπορεί και να ντρεπόμουν, να μην ήθελα να το ξανακούσω. Αν υπήρχαν και άλλες φωνές δεν θα το άφηνα έτσι. Έχω πια δυο παιδιά και θέλω να τους μάθω να μάχονται. Εγώ είμαι άσημη. Να πάω να πω τι και για ποιον; Πώς θα ήταν πιστευτό;” πρόσθεσε η Έμυ Στυλιανίδου.
Δείτε το βίντεο:
