Γέννημα – θρέμμα Βολιώτης, με μια αξιοπρόσεχτη πορεία και πολλά χρόνια εμπειρίας στον χώρο του μπάσκετ, ο Γιώργος Λάππας είναι από τους ανθρώπους που δουλεύουν αθόρυβα, πηγαίνοντας κάθε αγωνιστική σεζόν ένα βήμα πιο πάνω, σε εμπειρία και γνώση.
Συνέντευξη στη ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ
Χαμηλών τόνων και συνειδητοποιημένος για τα «θέλω» και τις φιλοδοξίες του, ο 32χρονος παίκτης βρέθηκε στα γραφεία του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ και μίλησε για την περσινή σεζόν του στο Χολαργό, που τον βρήκε να πανηγυρίζει την άνοδο στην Α1 με την αθηναϊκή ομάδα, το βολιώτικο μπάσκετ, το ανεπίσημο πρωτάθλημα, που συμμετέχει επί σειρά ετών, αλλά και τα επόμενα σχέδιά του, έχοντας φάει… τα παρκέ με τις κούρσες του…
ΕΑ Λάρισας, ΑΕΚ Αργους, Τρίκαλα, Χαλκίδα, Πάτρα, Χολαργός και Ακράτα μερικές από τις ομάδες που αγωνίστηκε μακριά από τον Βόλο, απ’ όπου ξεκίνησε παίζοντας στη Μεταμόρφωση κι από κει στη Νίκη Βόλου και πάλι στη Μεταμόρφωση, «εγκαταλείποντας» το βολιώτικο μπάσκετ στα 20 του χρόνια.
Περιγράφοντας τη χρονιά που πέρασε στην ομάδα του Χολαργού, που εξασφάλισε την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία, ο Βολιώτης πλέι μέικερ σημειώνει: «Ηταν μια πετυχημένη, αλλά δύσκολη χρονιά, σ’ ένα πρωτάθλημα πολύ ανταγωνιστικό, ίσως το καλύτερο της Ελλάδας αυτή τη στιγμή. Είναι διαφορετική η Α2 και όσο περνά ο καιρός «κατεβαίνουν» παίκτες από την Α1, είτε για τα χρήματα, είτε γιατί στη μεγάλη κατηγορία παίζουν μόνο ξένοι. Εχει αρκετά φώτα της δημοσιότητας. Ημουν σε μια ομάδα, η οποία στήθηκε για να πρωταγωνιστήσει. Είχαμε κάποια προβλήματα στην αρχή, διεκδικήσαμε την άνοδο και καταφέραμε μέσω των playoffs, να ανέβουμε ως δεύτερη ομάδα».
Πικραμένος ίσως από τις αλλαγές που επήλθαν τονίζει πως: «Δεν έμεινε κανείς παίκτης. Έγιναν κάποιες συζητήσεις, αλλά μάλλον το θέμα ήταν στο οικονομικό. Γενικά, έγινε μια αναδιάρθρωση, έμεινε μόνο η διοίκηση και τα πάντα είναι καινούργια. Το καλό θα ήταν να κρατηθεί ένας κορμός, αλλά από την στιγμή που άλλαξε ο προπονητής, άλλαξε αυτό που πίστευε, για το καλό της ομάδας».
Αναφορικά με τις επιτυχίες του: «Ηταν η πρώτη άνοδος από την Α2 στην Α1. Έχω πετύχει και άλλες σε διάφορες πόλεις που έχω ζήσει, από τη Γ’ στη Β’ και έπειτα στην Α2 με την ΑΕΚ Άργους, από την Γ’ στη Β’ με τον Προμηθέα Πατρών και από τη Β’ στην Α2, στα Τρίκαλα από τη Β’ στην Α2. Θα μπορούσε να είναι καλύτερα, αλλά και χειρότερα. Συμβιβάζεσαι με αυτό και κρατάς τα θετικά»
Μιλώντας για το πώς έζησε την περσινή σεζόν: «Η δική μου περσινή χρονιά ήταν άσχημη στην αρχή, αλλά γινόταν όλο και καλύτερη εν συνεχεία. Είχαν τύχει κάποια διαδικαστικά, προερχόμουν από χαμηλότερη κατηγορία. Έμαθα από κει, παίξαμε καλό μπάσκετ, γνώρισα καινούρια πρόσωπα και καταστάσεις. Βρέθηκα από μια ομάδα Γ’ Εθνικής σε μια ομάδα Α2. Η ομάδα ήταν στημένη ήδη, χρειαζόταν παίκτη στη θέση μου, αλλά στην ουσία έπρεπε να αποδείξω ότι δεν ήρθα τυχαία στην Α2 και ότι δεν είμαι παίκτης Γ’ Εθνικής.
Αρχικά δεν έπαιζα πολύ, για την ακρίβεια καθόλου και σιγά-σιγά έδειξα ποιος είμαι στον προπονητή και τι μπορώ να κάνω. Αποκορύφωμα ήταν ότι, ενώ στον πρώτο γύρο είχα πολύ λίγο χρόνο συμμετοχής, στο δεύτερο έπαιρνα αρκετό χρόνο. Στις τελευταίες αγωνιστικές είχα σημαντικό χρόνο και έως τον τελικό. Σ’ εκείνο το παιχνίδι μπήκα και ήμουν σαν βασικός, στους διακριθέντες. Βοήθησα την ομάδα μου να κατακτήσει τον στόχο που είχε. Είμαι άνθρωπος που κυνηγάω το κίνητρο, θέλω να κάνω τη σπίθα φωτιά. Είμαι άνθρωπος που έχω πίστη, είπα ότι μπορώ να το κάνω» και συνεχίζοντας: «Όταν είσαι αθλητής είσαι ακόμα παιδί. Όταν παίζεις ενθουσιάζεσαι, όταν δεν παίζεις όχι. Γι’ αυτό και απέκτησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ευχαριστώ πολύ και τον κόουτς Κουφό, έχουμε γίνει πια φίλοι. Όσο τα πράγματα γίνονται πιο επαγγελματικά, δεν υπάρχουν φιλίες, υπάρχουν απλώς σχέσεις που εξελίσσονται, οπότε μπορεί να αισθάνεται κάποιος και αδικημένος. Σημασία έχει πως στο τέλος τα πράγματα εξελίχθηκαν καλά για εμένα και δεν υπάρχει κανένα παράπονο. Μου έδωσε το κίνητρο να μην τα παρατήσω».
Σχεδιάζοντας τα επόμενα βήματά του διευκρινίζει ότι: «Όσο μπορώ να είμαι σ’ ένα επίπεδο που το ευχαριστιέμαι, θα παίζω. Γενικά είμαι ήρεμων τόνων, μ’ αρέσει η ηρεμία στην προσωπική μου ζωή. Μου λείπει μια συμμετοχή στην Α1. Είχα πρόταση από τον Ηλυσιακό, σε επίπεδο Α1 αλλά επέλεξα να μην πάω γιατί ήταν κάτι καθαρά συμπληρωματικό. Μου λείπει μια συμμετοχή και σε ομάδα του εξωτερικού. Και φέτος είχα πρόταση από Βόρεια Γερμανία, οπότε επέλεξα να μην πάω. Δεν ήταν το σωστό τάιμινγκ».
Για τις προτάσεις που έχουν έρθει φέτος: «Φέτος, υπάρχουν πολύ περισσότερες προτάσεις, απλά δεν είναι αυτές τις οποίες ήθελα να ακούσω. Είμαι σε ένα επίπεδο, που από Β’ Εθνική και κάτω, δύσκολα θα με πάρει μια ομάδα για συμπληρωματικό. Αυτό που κοιτάω σε μια ομάδα είναι το κίνητρο που θα μου δώσει. Θέλω να είμαι σε ομάδα που θα κάνει πρωταθλητισμό και όχι για ένα χρόνο. Μου αρέσει το όραμα, να μην είναι ομάδες πυροτέχνημα. Αυτό είναι το σημαντικό κίνητρο. Φυσικά και τα χρήματα, γιατί από αυτό ζω και αν θες τη γνώμη μου, άργησα να το δω περισσότερο επαγγελματικά το μπάσκετ. Σαφώς, είναι και ο χρόνος συμμετοχής και το πλάνο που έχει μια ομάδα».
Με τη Νίκη Βόλου να συμμετέχει και πάλι στη Β’ Εθνική, αλλά και τον Ολυμπιακό Βόλου να επιστρέφει στις εθνικές κατηγορίες, ο ίδιος επισημαίνει: «Το βολιώτικο μπάσκετ το βλέπω ρομαντικά. Δε θέλω να μπω πιο βαθιά, γιατί δεν με απασχολεί πολύ. Γίνονται κάποιες προσπάθειες, η Νίκη κάνει μια πολύ σοβαρή προσπάθεια, με μπροστάρη τον κ. Τουτουντζόγλου, που βάζει και χρήματα από το υστέρημά του. Ο καιρός θα δείξει αν οι επιλογές που κάνει η εκάστοτε διοίκηση και άνθρωπος είναι σωστές και το τι θα φέρει το μέλλον. Η προσπάθεια είναι σημαντική και αξιοσημείωτη, δε μπορείς να το προσπεράσεις. Έχω δεχθεί και δύο κρούσεις από τη Νίκη. Όταν είχε φτάσει κάποια στιγμή στο επίπεδο της Α2, ήταν ίσως η μοναδική χρονιά που δεν μου έκανε πρόταση, πριν μια 5ετία, όταν ήμασταν όλοι 5 χρόνια μικρότεροι. Ήρθαν όλοι… οι άλλοι και άφησαν καμένη γη. Ο Ολυμπιακός από την άλλη δεν έχει τόσο πρωταγωνιστικές βλέψεις. Κάνει αξιοσημείωτη προσπάθεια, στην επιστροφή στις επαγγελματικές κατηγορίες. Εδώ και μερικά χρόνια, κάνω προπονήσεις μαζί τους και το έχουμε δει λίγο σαν γούρι, ότι κυλά η χρονιά μου καλά. Νομίζω ότι και ο Ολυμπιακός το ψάχνει πολύ».
Σχετικά με τους τρόπους που θα μπορούσε να ανέβει ακόμη περισσότερο το τοπικό πρωτάθλημα: «Για μένα είναι λάθος που υπάρχουν πολλές ομάδες στο τοπικό πρωτάθλημα. Σπάνε τα ταλέντα, οι παράγοντες είναι περισσότερες από παίκτες. Πρέπει να υπάρχουν κάποιες ομάδες που να βγάζουν κάποια παιδιά, τα οποία θα αποτελέσουν προθάλαμο για την Α1. Ο Βόλος πρέπει να αποκτήσει μια ομάδα, αν όχι στην Α1, τουλάχιστον στην Α2. Αυτό είναι το μεγάλο αγκάθι και παράπονο για μένα. Δε ξέρω γιατί γίνεται αυτό . Ο κάθε παράγοντας σκέφτεται ότι κάθε παιδί είναι περιουσία του. Από κει και πέρα ιδέες υπάρχουν, αλλά για μένα σε κάποια πράγματα λείπει η τεχνογνωσία και προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα».
Απαντώντας στην ερώτηση για το πώς θα έβλεπε μια περίπτωση επιστροφής στον Βόλο: «Πρέπει να υπάρξει ένα κίνητρο κατηγορίας χρημάτων, οράματος, πλάνου χρόνου για την πιθανή επιστροφή μου στον Βόλο. Εκτός από αυτό, δεν έχω σκεφτεί στην επιστροφή μου στον Βόλο για να ζήσω. Βέβαια, μια ομάδα με πραγματικό όραμα, για τα δικά μου μάτια, θα με έκανε να το σκεφτώ. Προς το παρόν, δεν σκέφτομαι κάτι τέτοιο και δεν μπορώ να πω αν θα είναι κοντά ή μακριά. Εξάλλου, όταν θα γυρίσω, δεν μπορώ να πω ποιο θα είναι το πόστο μου, στην ομάδα που θα βρίσκομαι, βάσει και ηλικίας. Σίγουρα όμως μου λείπει ο Βόλος, μου λείπει η οικογένεια μου και κάθε χρόνο σκέφτομαι όλο και περισσότερο την επιστροφή μου».
Συμμετέχοντας ανελλιπώς στο Ανεπίσημο Τουρνουά Μπάσκετ ο ίδιος και η ομάδα του γνώρισαν την ήττα το φετινό καλοκαίρι στο μεγάλο τελικό για να αναφέρει: «Ήταν ο πρώτος χαμένος τελικός, αλλά όσο ζεις μαθαίνεις. Είναι ένας θεσμός, που τον «κυνηγώ» και θέλω να αγωνίζονται γιατί υπάρχουν κάποια παιδιά, τα οποία πρέπει να στηριχθούν. Εις μνήμην της Φώφης Χριστοφορίδου δημιουργείς και κίνητρο. Ξέρουν ότι είναι το επάγγελμά σου και έρχονται και μικρά παιδιά να σε παρακολουθήσουν. Γνωρίζεις το μπάσκετ και σε άλλους ανθρώπους, αλλά θα ήθελα να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή».
