Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή
Η προάσπιση ενός τρόπου ζωής δεν είναι εύκολη υπόθεση στις σύγχρονες κοινωνίες, ιδιαίτερα όταν ο υφιστάμενος τρόπος …ενοχλεί τα οικονομικά συμφέροντα. Οι μοτοσυκλετιστές βρέθηκαν στο τέλος της 10ετίας του ΄70, δηλ. αμέσως μετά την είσοδο του Ι.Χ. στην καθημερινότητα του μέσου Ελληνα, στο στόχαστρο. Η κοινωνική στάση δεν ήταν μια απλή απορία του τύπου «τι θες εσύ με τη μοτοσυκλέτα, αφού μπορείς να αγοράσεις αυτοκίνητο, όπως κάθε καλός νοικοκύρης;». Η ελληνική κοινωνία, μια κοινωνία ανάγκης με ρηχή μνήμη, «ξέχασε» μέσα σε ελάχιστα χρόνια ότι η τρίκυκλη μοτοσυκλέτα έχτισε τη χώρα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ακόμη μια φορά ξόρκισε το παρελθόν της. Ρηχή μνήμη, ρηχή σκέψη. Η άποψη αυτή ακολουθήθηκε από νομοθετήματα – συμπεριλαμβανομένου του Κ.Ο.Κ. – που στρέφονταν εναντίον των μοτοσυκλετιστών και διώξεις. Εκεί χρειάστηκε και ως επακόλουθο δημιουργήθηκαν οι πρώτες Λέσχες Μοτοσυκλετιστών και η Ομοσπονδία τους. Η δράση φέρνει αντίδραση και αυτό δεν αφορούσε μόνο στην ελληνική κοινωνία. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 ιδρύεται η αντίστοιχη εκπροσώπησή μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο αφού κρίθηκε εντελώς απαραίτητη. Η νέα απειλή ερχόταν από τις …Βρυξέλλες.
Η ίδρυση της FEM δεν ήταν εύκολη ή απλή και η παγίωση της οργάνωσης από την αρχή μέχρι σήμερα δεν ήταν στρωμένη με …ροδοπέταλα. Η οργανωμένη παρουσία ενός φορέα πολιτών με την ιδιότητα του χρήστη ή του καταναλωτή στην έδρα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας – αργότερα Ευρωπαϊκής Ενωσης – ήθελε πολλή δουλειά. Η FEM είναι από την ίδρυσή της «ελληνική υπόθεση»! Η ΜΟΤ.Ο.Ε.(Μοτοσυκλετιστική Ομοσπονδία Ελλάδας) εκπροσωπήθηκε στην ίδρυσή της από τον κ. Χρήστο Στεργιόπουλο, ο οποίος υπήρξε και ο πρώτος πρόεδρός της.
Η FEM (Federation of European Motorcyclists) ήταν ο μοναδικός τότε φορέας πολιτών με έδρα τις Βρυξέλλες, ο οποίος δεν αντιπροσώπευε οικονομικά συμφέροντα εταιρειών. Τότε, λίγοι πίστεψαν ότι μια τέτοια οργάνωση, η οποία εκπροσωπούσε έναν τρόπο ζωής, θα «στεκόταν» απέναντι στα ευρωπαϊκά όργανα. Συμφέροντα που ήδη θέλανε να «εκπροσωπούν» τους μοτοσυκλετιστές, όπως ο λεγόμενος «ειδικός τύπος», φάνηκε από αδιάφορος μέχρι εχθρικός απέναντι στη FEM, με λίγες πλην λαμπρές εξαιρέσεις. Μάλιστα, στην πορεία κάποιοι προσπάθησαν να διεμβολίσουν τον φορέα προς ίδιον όφελος, αλλά δεν το κατάφεραν.
Η FEM «απορρόφησε» τους κραδασμούς και τελικά απορρόφησε και άλλες οργανώσεις ή τμήματα αυτών, αναγκάζοντας παλαιότερες οργανώσεις που έχουν τη μοτοσυκλέτα στον τίτλο τους, αλλά κατά τα άλλα οι εκπρόσωποί τους προτιμούν τις γραβάτες, να αναπροσαρμόσουν την ατζέντα τους, βάζοντας εκ νέου τη μοτοσυκλέτα μπροστά τους. Αυτό δεν είναι απολύτως βέβαιο, αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι και κυρίως προετοιμασμένοι και υποψιασμένοι, διότι θα πρέπει να ξέρουμε ότι η «επίθεση» στην καθημερινή χρήση της μοτοσυκλέτας δεν τελείωσε. Στην Ελλάδα, η FEM, σήμερα FEMA, είναι γνωστή μάλλον εξ ακοής και μέσω διαδικτύου.
Ελάχιστα άρθρα για τη δράση της δημοσιεύονται στον Τύπο, δεν πληρώνει διαφήμιση και σπάνια περιγράφεται η συμβολή της στην ανατροπή πολιτικών που θα άλλαζαν άρδην τον τρόπο ζωής του καθημερινού μοτοσυκλετιστή. Η ύπαρξη φορέων μοτοσυκλετιστών όπως η FEMA αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αξία γιατί φαίνεται ότι κάποιοι τα έχουν βάλει με τον καθημερινό μοτοσυκλετιστή. Γιατί όμως;
Η μοτοσυκλέτα ως προϊόν
Από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 η αυτοκινητοβιομηχανία αναπτύσσεται γοργά και όπως κάθε βιομηχανία αναζητεί νέες αγορές και νέους αγοραστές. Η καθημερινή χρήση της μοτοσυκλέτας γίνεται στόχος της, αφού υπολογίζει ότι εκεί υπάρχει ένα νέο αγοραστικό κοινό, το οποίο πρέπει να εγκαταλείψει την επιλογή της μοτοσυκλέτας ως πρώτο – ίσως και για πάντα – όχημα και να στραφεί στο αυτοκίνητο. Η σχέση των κεφαλαίων που επενδύονται στο αυτοκίνητο και ό,τι άλλο κινείται γύρω από αυτό, σε σχέση με τα κεφάλαια για τη μοτοσυκλέτα είναι …χαώδης. Η μοτοβιομηχανία απλώς ακολουθεί και σε μερικές περιπτώσεις αποτελεί παράλληλη δραστηριότητα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η αλλαγή δεν θα γινόταν σε ένα βράδυ και δεν θα μπορούσε να γίνει απροκάλυπτα. Μην ξεχνάμε ότι η μοτοσυκλέτα ήταν/είναι το όχημα της κρίσης. Μετά την κρίση και πριν από την ανάπτυξη! Το παιχνίδι άρχισε όπως είδαμε το 1987 και περιλαμβάνει την ηχορρύπανση, την ασφάλεια, τον θόρυβο και αργότερα προστέθηκε η ανθρωπογενής αλλαγή του κλίματος!
Ποιος όμως είναι ο τελικός στόχος της αυτοκινητοβιομηχανίας όσον μας αφορά ως …επίμονους καθημερινούς μοτοσυκλετιστές; Συχνές αναφορές για να πεισθούμε περιλαμβάνουν τους εύηχους όρους …πρόοδος … βελτίωση… τεχνολογία… κ.λπ. Είναι όμως έτσι; Φυσικά! Η μοτοσυκλέτα προβάλλεται και πάλι ως όχημα της κρίσης, αλλά προσέξτε ότι από ένα όχημα χαμηλού κόστους στην αγορά, με φθηνή οικιακή συντήρηση και φθηνή κίνηση, προσιτό στους πολλούς, μετατρέπεται σε όχημα ελευθέρου χρόνου για λίγους. Οι πολλοί θα αγοράσουν το αυτοκίνητό τους και συμπληρωματικά ένα σκουτεράκι ή άλλο μικρού κυβισμού δίκυκλο. Στη φάση αυτή βρισκόμαστε ακριβώς και αν αμφιβάλλετε, ρίξτε μια ματιά στις τιμές των αυτοκινήτων και των αντίστοιχων σε κυβισμό μοτοσυκλετών και δεν θέλω να ακούσω τα γνωστά επιχειρήματα περί υψηλής τεχνολογίας, όταν τα ηλεκτρονικά συστήματα πωλούνται πλέον στα καλάθια του.. ALIBABA.
Η FEMA κατάφερε να αντισταθεί με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία στις αλλαγές αυτές και πάντα υπέρ των καθημερινών μοτοσυκλετιστών αν και οι νεότερες γενιές δεν αγοράζουν μοτοσυκλέτα όπως παλαιότερα, οπότε μειωνόμαστε…
Πηγή αυτής της «επίθεσης» αποτελεί η νέα ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ που για πρώτη φορά(!) αναγνωρίζονται τα πλεονεκτήματα της μοτοκίνησης, αλλά ΜΟΝΟ μέσα στις πόλεις! Τι λέει αυτό; Ηρθε η ώρα να πουλήσουμε σκουτεράκια και άλλα μικροδίκυκλα στους αυτοκινητάδες. Παράλληλα παίζεται ζωηρά το παιχνίδι συκοφαντίας των μεγάλων κυβισμών μέσω των προδιαγραφών ΕΥΡΩ 1, 2 και 3, δηλ. η ιστορία της μόλυνσης από ορυκτά καύσιμα, το φαινόμενο θερμοκηπίου και άλλες «υποβοηθητικές» απειλές.
Εδώ βρισκόμαστε! Ακριβώς εδώ! Η αυτοκινητοβιομηχανία πήγε καλά, πούλησε όσα ήθελε και ήρθε η ώρα να ξεφορτωθούμε τις καθημερινές μοτοσυκλέτες, να πουλήσουμε μικροδίκυκλα κάθε μορφής και βέβαια μοτοσυκλέτες ελευθέρου χρόνου κάθε μορφής δηλ. για κάθε πίστα! Πολλοί κατασκευαστές δεν ανησυχούν για αυτό. Αρκούνται στους μοτοαθλητές. Δεν τους πειράζει αν οι μοτοσυκλέτες κυκλοφορούν στους καθημερινούς δρόμους επάνω σε …τρέιλερ, προς και από την πίστα!
Εδώ έρχεται η επιλογή. Για πολλούς η μοτοσυκλέτα είναι ένα άλλο προϊόν και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ακολουθήσουν τους σχεδιασμούς της βιομηχανίας. Για όσους από μας η μοτοσυκλέτα είναι πολύ περισσότερα από ένα βιομηχανικό προϊόν υπάρχει …κίνδυνος. Ενας τρόπος ζωής απειλείται, μια επιλογή ζωής απειλείται και η αντίδραση δεν χωράει πλέον άλλες αμφιβολίες και σκεπτικισμούς.
Πρώτο βήμα η οργάνωση σε σχήματα που μπορείτε να τα ονομάσετε όπως θέλετε λέσχες, ομίλους, forum, κ.λπ. Οπως και να τα πείτε ενώσεις πολιτών είναι και το κριτήριο ένταξης σχετίζεται με το πώς βλέπουμε τη μοτοσυκλέτα και κυρίως τον μοτοσυκλετιστή. Θα καταλήξει η μοτοσυκλέτα το όχημα των λίγων ή όχι;
H FEMA κατάφερε να ενώσει 55 εθνικές οργανώσεις μοτοσυκλετιστών από 16 διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες. Η χώρα μας ήταν εκεί από τη γέννηση του φορέα όπως είναι ακόμη και σήμερα. Η προσπάθεια συνεχίζεται, ο ξεχωριστός αυτός τρόπος ζωής …αμύνεται!
