Του Θωμά Κακαδιάρη, μοτοσυκλετιστή
Καθώς οι καιρικές μεταβολές μάς ειδοποιούν ότι ο χειμώνας πλησιάζει, η προετοιμασία για τις δύσκολες συνθήκες που έρχονται γίνεται επιτακτικότερη.
Η οδήγηση τις μέρες του φθινοπώρου ή του χειμώνα σημαίνει οδήγηση σε ολισθηρούς δρόμους με βροχή και μειωμένη ορατότητα. Στρίβουμε με μικρότερη ταχύτητα για να αποφύγουμε την ολίσθηση και φρενάρουμε ηπιότερα για τον ίδιο λόγο. Κρατάμε μεγαλύτερη απόσταση από τα υπόλοιπα οχήματα, μπροστά, πίσω και πλευρικά, έτσι ώστε να έχουμε αντίστοιχα περισσότερο διαθέσιμο μέρος του δρόμου για να χειριστούμε τη μοτοσυκλέτα μας. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουμε αρκετά νερά και λάσπες που εκτοξεύονται. Εκτός από το ντους που θα υποστούμε, η ορατότητά μας θα επηρεαστεί, αν τα προστατευτικά γυαλιά ή ζελατίνα του κράνους μας γεμίσουν με λάσπη.
Η διαφορά θερμοκρασίας μάς υποχρεώνει ώστε η ζελατίνα του κράνους μας να είναι αντιθαμβωτική. Αν αυτό δεν συμβαίνει ή το κράνος μας από την κατασκευή του θαμπώνει, τότε χρησιμοποιούμε ειδικά αντιθαμβωτικά υγρά, ψεκάζοντας τη ζελατίνα.
Οδηγώντας στη βροχή
Οδηγώντας στη βροχή μπορεί να πέσουμε θύματα του επικίνδυνου φαινομένου της υδρολίσθησης. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται όταν το πέλμα των ελαστικών της μοτοσικλέτας μας, περνώντας μέσα από μια λιμνούλα νερού, χάνει τη επαφή του με το οδόστρωμα, επειδή η ταχύτητα κίνησής μας δεν του επιτρέπει την απομάκρυνση του νερού μέσω των ειδικών αυλακώσεων που το ελαστικό διαθέτει. Η «υγρή σφήνα» που δημιουργείται οδηγεί σε απώλεια της πρόσφυσης και έχουμε στιγμιαία την αίσθηση ότι επιπλέουμε πάνω στο νερό. Αυτό μας αφαιρεί οποιαδήποτε ενέργεια οδήγησης της μοτοσυκλέτας μας. Αν τα ελαστικά μας είναι πολύ φθαρμένα το φαινόμενο παρατηρείται και σε μειωμένες ταχύτητες.
Να θυμόμαστε ότι σε περίπτωση βροχής οι λακκούβες του οδοστρώματος δεν είναι ορατές. Αν στο οδόστρωμα έχουν προκληθεί μόνιμες παραμορφώσεις, συνήθως από βαρέα οχήματα, παράλληλες με την πορεία μας, το συγκεντρωμένο εκεί νερό θα μας υποψιάσει. Προσπαθούμε να τις αποφύγουμε κινούμενοι σε ομαλότερο οδόστρωμα.
Η επιφάνεια του οδοστρώματος είναι ιδιαίτερα ολισθηρή αμέσως μετά το ξέσπασμα της βροχής, καθώς τα λάδια, τα κατάλοιπα των εξατμίσεων, των ελαστικών και γενικότερα οι βρομιές του οδοστρώματος με τις πρώτες σταγόνες της βροχής προκαλούν ένα ιδιαίτερα ολισθηρό λεπτό στρώμα. Αν μπορούμε, αποφεύγουμε την οδήγηση της μοτοσυκλέτας μας αυτό το χρονικό διάστημα.
Οταν βρέχει, αλλά και μετά τη βροχή, δεν βρέχεται, ούτε στεγνώνει ταυτόχρονα όλη η επιφάνεια του οδοστρώματος. Κάποια σημεία του συγκεντρώνουν νερό αργότερα ή στεγνώνουν γρηγορότερα. Αν είναι δυνατόν, επιλέγουμε τα λιγότερο ολισθηρά. Να μην ξεχνάμε ότι η πρόσφυση στο οδόστρωμα μειώνεται εξαιτίας της βροχής, του πάγου, των πεσμένων φύλλων ή καρπών των δένδρων, πευκοβελόνες, ελιές κ.λπ., των λαδιών, του πετρελαίου και άλλων υγρών. Μειωμένη πρόσφυση που η βροχή την επιδεινώνει συναντάμε σε μεταλλικές επιφάνειες, όπως είναι οι λαμαρίνες προσωρινής κάλυψης έργων, στα αντανακλαστικά στοιχεία, «μάτια γάτας», και στις διαγραμμίσεις οριζόντιας σήμανσης, λόγω ακαταλληλότητας των χρωμάτων.
Να έχουμε υπόψη μας ότι αν αντιληφθούμε εγκαίρως τον κίνδυνο και τον αξιολογήσουμε σωστά μειώνουμε την ταχύτητά μας και τη διατηρούμε σταθερή, ιδιαίτερα στις στροφές. Υπολογίζουμε αυξημένη απόσταση ασφαλείας, αποφεύγουμε τους απότομους χειρισμούς του τιμονιού, το δυνατό φρενάρισμα και τις απότομες επιταχύνσεις.
Οδηγώντας στην ομίχλη
Προφανώς ισχύει ο κανόνας συνδυασμού της ορατότητάς μας με την απόσταση, την οποία χρειαζόμαστε για να σταματήσουμε και την ταχύτητά μας. Πολλές φορές αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κινούμαστε ακόμη και με 20 km/h. Μειώνουμε ταχύτητα αμέσως, μόλις μπούμε μέσα στην ομίχλη ή στον καπνό, προσαρμόζοντας την ταχύτητά μας στο βάθος που μας επιτρέπει η ομίχλη να βλέπουμε. Κινούμαστε δίνοντας προσοχή στην οριζόντια σήμανση. Εάν η ορατότητα μειωθεί σε επικίνδυνο σημείο, σταματάμε, εάν είναι δυνατόν σε ασφαλές σημείο στο άκρο του οδοστρώματος, για να μη ρισκάρουμε να μας χτυπήσουν από πίσω.
Κατά την κίνησή μας χρησιμοποιούμε σαν οδηγό τη δεξιά συνεχή λευκή γραμμή ή άλλα συνεχή σημάδια του δρόμου, που βρίσκονται στο δεξιό μέρος. Να έχουμε πάντα κατά νου ότι με τις καιρικές συνθήκες αυτές η επιφάνεια του δρόμου μπορεί να είναι ολισθηρή. Η ανάγκη για καθαρισμό της ζελατίνας του κράνους είναι συνεχής και μερικές φορές σε πολύ πυκνή ομίχλη χρειάζεται να αφαιρέσουμε τα προστατευτικά των ματιών μας, ζελατίνα ή ειδικά γυαλιά.
Σε καμιά περίπτωση δεν χρησιμοποιούμε τα φώτα πορείας (μεγάλα), γιατί το φως ανακλώμενο στα σταγονίδια της ομίχλης, μας τυφλώνει. Αρκεί ο φωτισμός της οδού με τα, υποχρεωτικά αναμμένα, φώτα διασταύρωσης. Αν η ομίχλη είναι πολύ πυκνή μπορούμε να ανάψουμε και τα φώτα έκτακτης ανάγκης, εφόσον υπάρχουν, προκειμένου να γίνουμε όσο γίνεται περισσότερο ορατοί.
Οι διασταυρώσεις γίνονται με την ομίχλη πολύ επικίνδυνες. Την ώρα που στρίβουμε δεξιά στη διασταύρωση, κανένα από τα φώτα μας δεν είναι ορατό από κάποιο όχημα που πλησιάζει για να διασταυρωθεί μαζί μας. Γι’ αυτό χρησιμοποιούμε φώτα και κόρνα για να ειδοποιήσουμε για την άφιξή μας στη διασταύρωση τους άλλους οδηγούς, που προσεγγίζουν από τον κάθετο δρόμο. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να επιδείξουμε εφόσον πρόκειται να κινηθούμε σε κυκλικό κόμβο.
Προσέχουμε ιδιαίτερα όταν κατά τη διαδρομή μας η ομίχλη άλλοτε αραιώνει και άλλοτε πυκνώνει. Η κατάσταση αυτή παρασύρει εμάς και τους άλλους οδηγούς να επιταχύνουμε και να επιβραδύνουμε διαρκώς σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα.
Οδηγούμε μακριά από τα προπορευόμενα οχήματα και διατηρούμε την ψυχραιμία μας αν ο προπορευόμενος οδηγός κινείται απελπιστικά αργά, διότι απλώς μπορεί να μη βλέπει τίποτα εμπρός του ή να βλέπει κάτι που δε βλέπουμε εμείς.
Οδηγώντας σε χαμηλές θερμοκρασίες
Προσέχουμε πάντα την επιφάνεια του δρόμου, η οποία ποτέ δεν παγώνει ομοιόμορφα. Εάν δεν μπορούμε να αποφύγουμε την οδήγηση στο χιόνι, προσέχουμε γενικά τις απότομες κινήσεις του τιμονιού, τα φρεναρίσματα και τις επιταχύνσεις. Πιο επικίνδυνες γίνονται οι καταστάσεις, όταν αρχίζει το χιόνι να λιώνει. Τότε η κυκλοφορία των οχημάτων επιταχύνεται. Ενώ τα αυτοκίνητα κινούνται εύκολα, με τους τροχούς τους να πατούν στα καθαρά τμήματα του δρόμου που αφήνουν τα άλλα οχήματα, η μοτοσυκλέτα μας δεν έχει την ίδια άνεση. Η παγωνιά είναι βαρύτερη αργά τη νύχτα και νωρίς το πρωί. Αποφεύγουμε να οδηγούμε τις ώρες αυτές και επιλέγουμε κεντρικό δρόμο που ήδη έχει «πατηθεί» από βαριά οχήματα. Ενα φαινόμενο, που δεν είναι ιδιαίτερα συχνό στη χώρα μας, είναι ο μαύρος πάγος. Πρακτικά αόρατος, σχηματίζεται σε τμήματα του δρόμου και ανιχνεύεται από την αστάθεια κατά την οδήγηση που παρουσιάζει η μοτοσυκλέτα μας. Στην ασφαλή πρόβλεψη βοηθά η θερμοκρασία περιβάλλοντος. Οταν η θερμοκρασία βρίσκεται κάτω από το 0° C, τότε είναι πιθανότατο να συναντήσουμε μαύρο πάγο στη διαδρομή μας, δηλαδή χιόνι ή νερό που έχει εισχωρήσει στο οδόστρωμα και έχει παγώσει εκ νέου σχηματίζοντας ολισθηρή επιφάνεια χωρίς να διαφοροποιείται χρωματικά. Το φαινόμενο αυτό συναντάται συνήθως σε ορεινές διαδρομές ή τμήματα της οδού, που δεν «βλέπει» ο ήλιος και σε ρεματιές. Δυστυχώς η οδήγηση της μοτοσυκλέτας με συμβατικά ελαστικά σε αυτή την περίπτωση είναι αδύνατη, αφού η πλευρική στήριξη δεν υπάρχει και η μοτοσυκλέτα δεν στέκεται όρθια ούτε σε στάση!
Δυστυχώς ο χειμώνας δεν είναι καλός καιρός για τη μοτοσυκλέτα, ευτυχώς η διάρκεια του χειμώνα στη χώρα μας είναι πολύ σύντομη! Καλές χειμερινές διαδρομές!
