Γράφει η Βασιλική Σ. Ζώη
Το φιλί έγινε στάχτη,
η σάρκα σελίδα,
το χάδι έννοια ανείπωτη,
η ελπίδα φτερό στον άνεμο,
το σώμα αλεξίσφερο γιλέκο του ανύπαρκτου.
Πώς να εναρμονιστώ με τη φύση, όταν την έχω εγκαταλείψει;
πώς να παίξω το κονσέρτο των 4 εποχών, όταν έχω χάσει την πρεμιέρα τους;
πώς να πιάσω τα φύλλα του φθινοπώρου, όταν αυτά δεν πέφτουν πια;
πώς να έρθει το καλοκαίρι, όταν η φλόγα του λυσσομανάει;
πώς να τιθασεύσω την ορμητική βροχή που έρχεται με δίνη ως απρόσκλητος επισκέπτης και τα σαρώνει όλα στο πέρασμα της;
Εύχομαι, θεέ μου, την ύστατη τούτη στιγμή, να βρω την υπερφυσική δύναμη μια τελεσίδικη και συνάμα σφοδρή επιθυμία να εκφράσω:
τo νεκρό και ολόγυμνο γλυπτό της φύσης να λάβει σάρκα κ οστά ζωγραφίζοντας με ανεξίτηλα χρώματα και πινέλα την ομορφιά της.
Γιατί αυτό θα πει υπερβατικόν: να αγγίζεις το φθαρτόν και να αποστραγγίζεις το θανατικόν.
*Βασιλική Σ. Ζώη-V.zoi
Εναλλακτική-Ολιστική Θεραπεύτρια
Φιλόλογος/Ψυχοπαιδαγωγός
Σύμβουλος Σταδιοδρομίας-Life Long Guidance
Πιστοποιημένη Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων
Β. Βρεφονηπιοκόμων
Υ.Γ. Αφιερωμένο στους πλημμυροπαθείς της κακοκαιρίας Daniel,ως ελάχιστο δείγμα ηθικής συμπαράστασης.
