Του Ακη Καλαμαρά, μέλους Συντονιστικού Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Μαγνησίας
Ο κ. Στουρνάρας σε πρόσφατη δήλωση του τόνισε πως οι επιχειρήσεις θα πρέπει να μειώσουν τα περιθώρια κέρδους τους, μιας και όπως παρατηρείται οι τιμές αυξάνονται υψηλότερα από τους μισθούς. Δήλωση που επιβεβαιώνει πως οι αιτιάσεις της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας σχετικά με την κερδοσκοπία των οικονομικών κολοσσών, δεν αποτελούν ιδεολογική εμμονή της Αριστεράς αλλά μια πραγματικότητα που φανερώνει τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας.
Οι νέοι κίνδυνοι για την εθνική οικονομία που σχετίζονται με την μείωση των εξαγωγών, την αναστολή των επενδύσεων και την ανάγκη για νέα μέτρα στήριξης, σε συνδυασμό με την αναιμική ανάπτυξη της Ευρωζώνης (0,3%) στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, αποκαλύπτουν τα αδιέξοδα που δημιουργεί η ασκούμενη πολιτική.
Παράλληλα, η συζήτηση που διεξάγεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο σχετικά με τη βιώσιμη ανάπτυξη, το νέο κοινωνικό συμβόλαιο, την οικονομία μηδενικών ρύπων, τις αλλαγές στα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, τη δίκαιη φορολογία, την ενίσχυση της δημοκρατίας, την ενσωμάτωση των προσφύγων και των μεταναστών και την αναβάθμιση της Πολιτικής Προστασίας, φαίνεται να μην αφορά την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.
Σε αυτό το αβέβαιο και μεταβατικό περιβάλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καλείται να αναδείξει τη νέα ηγεσία του. Μία πρωτόγνωρη διαδικασία μετά από δεκαπέντε χρόνια προεδρίας του Α. Τσίπρα, του ανθρώπου που σφράγισε την πορεία της ελληνικής Αριστεράς. Η επόμενη ηγεσία καλείται, αφενός να σταθεί αντάξια της κληρονομιάς που παραλαμβάνει και αφετέρου να διαμορφώσει την αντιπολιτευτική της στρατηγική. Οι εκλογές της 10ης Σεπτεμβρίου δεν είναι απλά ένα εσωκομματικό γεγονός, αλλά αφορούν το αύριο της χώρας στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Όπως τόνισε ο Α. Τσίπρας στην ιστορική του τελευταία ομιλία ως πρόεδρος του κόμματος, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται «να διαβάσει τις νέες αντιθέσεις και τα νέα ρεύματα της κοινωνίας, τις νέες προκλήσεις της εποχής, και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες εκείνων που θέλει και έχει ταχθεί να εκπροσωπεί». Είναι ανάγκη να μελετήσουμε τις τάσεις του μέλλοντος στην οικονομία και να περιγράψουμε τον παραγωγικό μετασχηματισμό μέσα από ένα λεπτομερές και εφαρμόσιμο σχέδιο, που θα κινητοποιεί και θα εμπνέει τι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Να υπερασπιστούμε τις αξίες μας και σύμφωνα με αυτές να δομήσουμε ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος και να διεκδικήσουμε ένα νέο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο που θα αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Απέναντι στην οπισθοδρόμηση και την αδράνεια της Δεξιάς, να αγωνιστούμε για έναν ριζοσπαστικό εκσυγχρονισμό σε όλες τις διαστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας.
Να κατανοήσουμε τους μεγάλους μετασχηματισμούς της εποχής μας και να αναπτύξουμε ένα νέο συλλογικό όραμα που θα συνεγείρει τη νέα γενιά και τον κόσμο της εργασίας. Στη μάχη των ιδεών που διεξάγεται στον υπό διαμόρφωση πολυπολικό κόσμο, να κάνουμε την Ελλάδα ένα ξεχωριστό παράδειγμα πραγματικής δημοκρατίας που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, στη δικαιοσύνη και στη βιωσιμότητα. Και, όπως, πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί, να διεκδικήσουμε μια κοινωνία υψηλών προσδοκιών.
Για όλα τα παραπάνω έχουμε ευθύνη να σχεδιάσουμε συλλογικά και με αποφασιστικότητα τον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, και να επινοήσουμε μία νέα σχέση με την πολιτική στις σημερινές συνθήκες.
Γνωρίζοντας πως οι οικονομικές εξελίξεις θα δοκιμάσουν τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, είναι κρίσιμο να αναβαθμίσουμε και να ενισχύσουμε την λειτουργία των δομών αλληλεγγύης του κόμματος. Να οικοδομήσουμε δομές που δεν θα αρκούνται μόνο στην, ούτως ή άλλως σημαντική, υποστήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων αλλά θα αποτελούν έναν μόνιμο μηχανισμό που θα υλοποιεί δράσεις διαρκούς και ενεργούς συμμετοχής των μελών και των πολιτών. Μέσα από ενέργειες αλλά και συνεργασίες με άλλες κοινωνικές πρωτοβουλίες και με την αξιοποίηση σύγχρονων επιστημονικών πρακτικών, που θα αποσκοπούν στην καλλιέργεια μια κουλτούρας αλληλεγγύης και αμοιβαίου σεβασμού, που θα αμφισβητεί εμπράκτως την νοοτροπία της ιδιώτευσης και θα συγκρούεται καθημερινά με την ακροδεξιά απειλή.
Συνειδητοποιώντας πως στη σύγχρονη εποχή η γνώση είναι διάσπαρτη και πως η ευρεία και δημοκρατική συμμετοχή μπορεί να εμπλουτίζει τον διάλογο, ο σχεδιασμός πολιτικής και οι επεξεργασίες του κόμματος είναι απαραίτητο να ξεκινούν από τις Οργανώσεις Μελών. Αντί οι Ο.Μ. να αναλώνονται στην διεκπεραίωση οργανωτικών ζητημάτων ή και στη διεξαγωγή γενικών συζητήσεων άνευ ουσιαστικού περιεχομένου, ο νέος τους ρόλος οφείλει να είναι η παραγωγή πολιτικής. Ζητήματα που αφορούν την οικονομία, το περιβάλλον, το κοινωνικό κράτος, την περιφερειακή πολιτική, την αυτοδιοίκηση, οτιδήποτε σχετίζεται με τη διακυβέρνηση της χώρας, είναι χρήσιμο να αποτελεί αντικείμενο εργασίας των Ο.Μ, στο πλαίσιο ενός δομημένου και συντονισμένου οριζόντιου και κάθετου διαρκούς εσωκομματικού διαλόγου.
Αναφορικά με την αυτονόητη απεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε ευρύτερα ακροατήρια και αποβλέποντας στη συγκρότηση κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών για τη διεκδίκηση της εξουσίας, αλλά κυρίως για την πραγμάτωση του παραγωγικού μετασχηματισμού της χώρας, είναι απαραίτητο να καθιερωθεί ένα τακτικός διάλογος με τους παραγωγικούς και θεσμικούς φορείς του τόπου. Η συνεργασία και η ανταλλαγή απόψεων με πανεπιστήμια, επιμελητήρια, επιστημονικές ενώσεις, συλλόγους εργαζομένων, κινήσεις πολιτών, πολιτιστικούς συλλόγους, με όλα τα συλλογικά υποκείμενα που διαμορφώνουν την κοινωνική πραγματικότητα, είναι απαραίτητη προϋπόθεση εφόσον επιδιώκουμε να σχηματίσουμε στέρεες συμμαχίες που θα ακυρώσουν τις ευκαιριακές συμπαιγνίες της Δεξιάς.
Όμως, πρώτα απ’ όλα, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ηττήθηκε οριστικά. Ηττήθηκαν οι πρακτικές, οι νοοτροπίες, οι δομές, τα πρόσωπα. Ηττήθηκε η αλαζονεία, η αυτοαναφορικότητα, η καταστροφολογία, οι ματαιοδοξίες και οι προσωπικές ατζέντες. Επιβάλλεται, λοιπόν, να αναμετρηθούμε με τις παθογένειες μας. Με το έλλειμα εμπιστοσύνης, την απουσία, πολλές φορές, συντροφικότητας, τον λαϊκισμό και τον ανορθολογισμό.
Να διαπιστώσουμε τους λόγους που η κοινωνία γύρισε την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και σε όλη αυτή τη προσπάθεια, όπως είπε ο Α. Τσίπρας, «να συναντηθούμε πάλι με τις αξίες μας». Να τολμήσουμε ένα άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά, να δημιουργήσουμε τη νέα μεγάλη Αριστερά της εποχής μας και να φτιάξουμε μαζί με τη κοινωνία το μέλλον.
