Του Σεραφείμ Αθανασίου
Πρωί της Παρασκευής (18-8-2023) διαβάζοντας την εφημερίδα «Ταχυδρόμος» ξαφνιάστηκα δυσάρεστα όταν είδα την είδηση θανάτου της Πόπης Τσιτσιγιάννη της -και δικής μου- αγαπημένης κ. Πόπης.
Την κ. Πόπη (έτσι θέλω να την αποκαλώ) την είχα γνωρίσει πριν 45 και πλέον χρόνια. Και την γνώρισα μετά την αποστρατεία μου από τη Χωροφυλακή και εξαιτίας μιας δικής μου οικονομικής αδυναμίας. Και εξηγούμαι.
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της συνταξιοδότησής μου άρχισα να νιώθω άσχημα. Δεν μπορούσα να κάθομαι μέσα στο σπίτι χωρίς να κάνω τίποτα (η γυναίκα μου ως εκπαιδευτικός συνέχισε να πηγαίνει στο σχολείο της, όπως και τα παιδιά μου στα μαθήματά τους, και στους τέσσερις τοίχους έμεινα μόνος, ο δε φίλος μου Αργύρης Μπισιακός ευχαρίστως θα με «φιλοξενούσε» στο υγειονομικό Ίδρυμα του).
Για να μη «φιλοξενηθώ», λοιπόν, σε ιατρικά ιδρύματα ενήργησα γρήγορα και από το Υπουργείο Εμπορίου προμηθεύτηκα την άδεια μεσίτη αστικών συμβάσεων και στην Αργοναυτών ενοικίασα γραφείο, το οποίο επίπλωσα και αφού με τη βοήθεια φίλων μου γνώρισα κατασκευαστές πολυκατοικιών και μου ανέθεσαν διαμερίσματα προς πώληση ή ό,τι μπορούσα να εκπροσωπήσω, χρειάστηκα να κάνω και τις σχετικές μου διαφημίσεις στις τοπικές εφημερίδες και εδώ υπήρξε το δικό μου οικονομικό πρόβλημα.
Στις εφημερίδες τις όποιες διαφημίσεις –αν δεν σε γνώριζαν- έπρεπε να προκαταβάλλεις το αντίτιμό τους, όμως εγώ δεν είχα χρήματα. Τα όποια λίγα τα είχα ξοδέψει στο «στήσιμο» του γραφείου μου, όμως ως ελεύθερος επαγγελματίας τα έξοδα έτρεχαν και μέχρις ότου με γνωρίσει ο κόσμος (μέσω διαφημίσεων) οι οικονομικές δυσκολίες μεγάλωναν!
Ως αστυνομικό όργανο από παλαιότερα είχα γνωρίσει τον ιδιοκτήτη του Ταχυδρόμου Θανάση Πόπωτα και αν καλά θυμάμαι είχε τα γραφεία του στην Αντωνοπούλου, λίγο μετά την πλατεία Ελευθερίας. Χωρίς να χάσω στιγμή χτυπάω την πόρτα του. Παρακαλώ, θέλω τον κ. Θανάση Πόπωτα.
Ο κ. Πόπωτας είναι στην Αθήνα και θα αργήσει να έρθει επειδή εκδίδει και άλλα έντυπα, μήπως μπορώ εγώ να σας βοηθήσω, είμαι υπεύθυνη στον Ταχυδρόμο.
Δίσταζα να πω το πρόβλημά μου και επειδή η κυρία κατάλαβε τη συστολή μου, σαν έμπειρος ψυχολόγος με κοίταξε στα μάτια, μου χαμογέλασε και φιλικά μου είπε: Πείτε μου κύριε τι σας συμβαίνει και αν μπορούμε εμείς ως εφημερίδα να σας βοηθήσουμε, θα το πράξουμε.
Κυρία, λέγομαι Αθανασίου Σεραφείμ και πριν μερικούς μήνες αποστρατεύτηκα από τη Χωροφυλακή. Ως ελεύθερος επαγγελματίας άνοιξα κτηματομεσιτικό γραφείο, δεν υπολόγισα όμως πως αυτή η δουλειά για να πάει μπροστά και να σε γνωρίσει ο κόσμος θέλει διαφήμιση και εδώ είναι το δικό μου οικονομικό πρόβλημά.
Αν μπορούσα, σας παρακαλώ, να πληρώνω τις διαφημίσεις μου όποτε μπορώ και όχι προκαταβολικά, τουλάχιστον για τον πρώτο καιρό μέχρις ότου με μάθει ο κόσμος! Χαμογέλασε και μου είπε. Κύριε Σεραφείμ έχετε φέρει διαφημίσεις;
Μάλιστα, και τις έδωσα τα όσα ήθελα να δημοσιευτούν.
Όποτε θέλετε να φέρνετε διαφημίσεις και όσες θέλετε και εδώ θα έρχεστε για πληρωμή όποτε μπορείτε, δεν θα σας ενοχλήσει ποτέ κανένας, ούτε και ο εισπράκτορας μας. Καλές δουλειές σας ευχόμαστε όλοι μας!
Εκείνη την κυρία, η οποία ήταν η Πόπη Τσιτσιγιάννη, την ευχαρίστησα και με αναπτερωμένο το ηθικό μου έφυγα από το γραφείο της στο οποίο, στη συνέχεια, και για πολλά χρόνια σε τακτά διαστήματα περνούσα για τις όποιες δικές μου οικονομικές υποχρεώσεις και όταν με έβλεπε έκανε τόση χαρά και δεν με άφηνε να φύγω, αν πρώτα δεν έπινα τον καφέ που με κέρναγε.
Ο εισπράκτορας του Ταχυδρόμου, εκείνος ο υπέροχος γλυκύτατος άνθρωπός, νομίζω Βασίλη τον έλεγαν, πολλές φορές περνούσε από το γραφείο μου (γύριζε σε γραφεία και εισέπραττε χρήματα) και τα πρώτα του λόγια ήταν. «Εσένα δεν πρόκειται ποτέ να σε ενοχλήσω γιατί θα με “πετσοκόψει” η κ. Πόπη που σε έχει υπό την προστασία της».
Αγαπημένη μου κ. Πόπη χρόνια είχα να σας δω, δεν είχα όμως ξεχάσει εκείνη την καλή σας συμπεριφορά και την όποια διευκόλυνση μου στα πρώτα μου βήματα της δικής μου προσωπικής εργασίας.
Ειλικρινά λυπάμαι που μας έφυγες. Και όπως σου λέω είχα χρόνια να σε δω όμως στην ηλικία που βρίσκομαι, ίσως κάποια μέρα περάσω από το γραφείο σου και αν δεν σε βρω θα γυροφέρνω πετώντας μέχρις ότου σε συναντήσω, όχι για να με διευκολύνεις στις συναλλαγές μου με τον Ταχυδρόμο, αλλά ίσως σου ζητήσω να μεσολαβήσεις στον Αγιο Πέτρο και βρει και για μένα κάποια γωνιά στην κοιλάδα του Παραδείσου, στον οποίο από καρδιάς προσεύχομαι και εσύ να βρίσκεσαι.
Καλή μου φίλη Πόπη: Αιώνια να είναι η μνήμη σου, στους δε δικούς σου συγγενείς θερμά συλλυπητήρια απευθύνω.
