Στον απόηχο του «μεγάλου» Debate των πολιτικών αρχηγών

Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής Β.Α., Kατόχου Masters Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας dantoniou.pro@gmail.com

Αν και πέρασαν μερικά 24ωρα από την ημέρα που το «Μεγάλο Debate» έλαβε χώρα στην ελληνική τηλεόραση, οι συζητήσεις, οι αντεγκλήσεις, τα σχόλια, θετικά και αρνητικά, θα συνεχιστούν (όχι θα συνεχίσουν) για αρκετό καιρό, σχεδόν με απόλυτη βεβαιότητα, μέχρι το πέρας των εκλογών.

1. Πέραν από την επίσημη στάση και συμπεριφορά των αρχηγών ενώπιον καμερών, παρασκηνιακά, οι δύο πρωταγωνιστές κ.κ. Μητσοτάκης και Τσίπρας, έδειξαν μία φιλική συμπεριφορά, αντάλλαξαν μερικά χαμόγελα και επιβεβαίωσαν πως δεν είναι εχθροί, αλλά απλά πολιτικοί αντίπαλοι. Αυτό τιμά αμφοτέρους εξ αυτών και φανερώνει μεγαλείο ψυχής.
2. Ο κ. Ανδρουλάκης εξέλαβε την ευκαιρία του Debateνα παρουσιάσει το θέμα των υποκλοπών «ως το μέγα θέμα». Οι τηλεθεατές και οι εν δυνάμει ψηφοφόροι θα αποφασίσουν, θα κρίνουν και θα βαθμολογήσουν!
3. Η γραβάτα και το χιούμορ του κ. Κουτσούμπα, σχεδόν έκλεψαν την παράσταση. Μπράβο στον κομμουνιστή ηγέτη. Πιστός και άξιος διάδοχος του κ. Φλωράκη και συμπατριώτη μου – κοντοχωριανό μου.
4. Ο ΜΕΡΑ25, κ. Βαρουφάκης, ηγέτης με τις Δήμητρες και τους Ποσειδώνες, προσπαθούσε να μυήσει,introduce,το πανελλήνιοσε ένα καινούριο σύστημα νομισματικής και οικονομικής πολιτικής. Οι ψηφοφόροι θα αξιολογήσουν και θα βαθμολογήσουν!
5. Ο κ. Βελόπουλος, «Ο ΕΛΛΗΝΑΣ», δεν δίστασε να επικαλεστεί και να χρησιμοποιήσει ακόμα και τη Θεομήτορα, αρκεί να αποκομίσει κάποια πολιτικά οφέλη. Οι ψηφοφόροι θα υπογράψουν την ετυμηγορία τους στις κάλπες, πάντως η ρητορική του δεινότητα ξεπερνούσε και αυτή του Δημοσθένη και του Λυσία.
6. Ο κ. Τσίπρας, άμεσα ή έμμεσα, προσπαθούσε να προσεγγίσει τον κ. Ανδρουλάκη για κάποια, ή μελλοντική ή πιθανή ή ενδεχόμενη συμμαχία, αλλά οι κάλπες θα δείξουν το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του.
7. Ο κ. Μητσοτάκης, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, πρόσεχε και μετρούσε τα λόγια του. Στα αγγλικά θα τα κατάφερνε καλύτερα ως απόφοιτος και βραβευμένος του Πανεπιστημίου του Harvardκαι μεταπτυχιακές σπουδές στο Stanford, αν και τα ελληνικά του είναι απείρως καλύτερα από πολλούς άλλους αρχηγούς κομμάτων. Αλλά πέραν της αγγλικής και ελληνικής γλώσσας, ο κ. Πρωθυπουργός χειρίζεται αψόγως τόσο τη γερμανική όσο και τη γαλλική.
8. Παρεμπιπτόντως και οι δημοσιογράφοι, λόγω συμφωνίας της δικομματικής επιτροπής, για μία φορά, κάνανε μόνο μία ερώτηση στον καθένα και όχι όπως συνηθίζουν να αρχίζουν με μία ερώτηση και στη συνέχεια αραδιάζουν 4-5 ερωτήσεις, έτσι για ποικιλία.
9. Οι δημοσιογράφοι αυτή τη φορά δεν μπορούσαν να «εμπλέξουν» to in volve, δύο ή τρεις συνεντευξιαζόμενους ταυτόχρονα και να μιλούν ταυτόχρονα όλοι οι συνεντευξιαζόμενοι και οι ίδιοι να καμαρώνουν.
10. Εν ολίγοις, άπασες και άπαντες, οπωσδήποτε διασκέδασαν, το καταχάρηκαν, σχολίασαν, καυτηρίασαν, επαίνεσαν ή κατηγόρησαν via Debate και προς χάριν του Debate.

By the way, παρεμπιπτόντως, αντίθετα με την επικρατούσα άποψη, αντίληψη, γνώμη ή fake news, το Debate δεν είναι αμερικανική επινόηση, είναι άκρως αρχαία ελληνική επινόηση ή μπορεί να είναι και επινόηση των Ινδιάνων, την οποία υιοθέτησαν οι Αμερικανοί. Σε περίπτωση που μερικοί αμφιβάλουν, ή αμφισβητούν ή έχουν απορίες για την γνησιότητα και αυθεντικότητα του Debate, μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ρήτορα Δημοσθένη ή Λυσία για επιβεβαίωση.

11. Ερώτημα: Την αλλαγή που επαγγέλλονται μερικοί ότι επίκειται να προκύψει μετά τις εκλογές, τι ακριβώς εννοούν; Η αλλαγή θα αφορά το παρελθόν ή το μέλλον; Διότι, η αλλαγή μπορεί να πάρει όποια κατεύθυνση αποφασίσει. Πολλοί άνθρωποι είναι προβληματισμένοι, απαιτείται διευκρίνηση, please.

Και τώρα ο λόγος περί πανελλαδικών ή πανελληνίων ή panhellenic εξετάσεων:

Δυστυχώς δεν γνωρίζω, αλλά ούτε ξέρω ποιος Έλληνας υπουργός Παιδείας, προφανώς και αδιαψεύστως μεγάλη ιδιοφυία, «επινόησε» και καθιέρωσε αυτές τις περίφημες πανελλαδικές εξετάσεις. Με απόλυτη βεβαιότητα δεν είναι ούτε η κ. Κεραμέως αλλά ούτε και ο κ. Γαβρόγλου, διότι το παρόν σύστημα βρίσκεται εν ισχύ για κάποιες δεκαετίες. Ας κάνουμε εδώ μία μικρή σύγκριση των ελληνικών πανελλαδικών με εκείνη που εφαρμόζεται από τους απλοϊκούς και αγαθούς Αμερικάνους. Το ελληνικό σύστημα το γνωρίζουμε όλοι και δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο, αλλά ας περιγράψουμε ολίγον τον αμερικάνικο τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ της Αμερικής: Οι μαθητές της Γ΄ λυκείου σε όλα τα αμερικάνικα γυμνάσια, αρχές Φεβρουαρίου ή Μαρτίου, υποβάλουν, φυσικά τώρα γίνεται ηλεκτρονικά, στα διάφορα πανεπιστήμια της επιλογής τους, ένα σύντομο βιογραφικό τους, ίσως μερικές συστατικές επιστολές των καθηγητών τους και βεβαίως τη βαθμολογία όλων των μαθημάτων τους τα τρία τελευταία χρόνια του λυκείου ή μέχρι το τέλος του 2^ου εξαμήνου του τρίτου έτους. Τα διάφορα πανεπιστήμια ή κολλέγια, ανάλογα με τις απαιτήσεις τους, δέχονται ή απορρίπτουν τις αιτήσεις των υποψηφίων και έτσι τα Αμερικανόπουλα δεν βιώνουν την βάσανο των παναμερικανικών ή πολιτειακών εξετάσεων.

Γιατί άραγε δεν θα μπορούσε να καθιερωθεί και στην Ελλαδίτσα μας αυτό το απλό σύστημα και τα λύκεια της Ελλάδας να ταχυδρομούν τις αιτήσεις των αποφοίτων στα διάφορα ΑΕΙ και ΤΕΙ; Κατ’ αυτό τον τρόπο και η δουλειά των πανεπιστημίων θα διευκολύνονταν και τα λύκεια θα μπορούσαν να συμβάλουν. Ένας απόφοιτος λυκείου που σε όλη τη διάρκεια του λυκείου ο μέσος όρος του δεν ξεπερνούσε το 13 ή 14, τι θα κάνει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ακόμα και αν τον δεχτούν με βάση το 2; Στα 18 του και στα 19 του θα αρχίσει να γίνεται επιμελής και μαθητής του 18, του 19 και του 20;

Βεβαίως, πρέπει να τονιστεί μετ’ εμφάσεως, with emphasis ότι και μαθητές του 10, του 11 και του 12, δεν είναι παιδιά ενός κατωτέρου θεού και βεβαίως πολλά από αυτά τα παιδιά μπορεί να κρύβουν μέσα τους ταλέντα, τα οποία ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν και ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν φημίζεται ιδιαίτερα για την αξιοποίηση της νοημοσύνης των χαρισματικών παιδιών. Αρκετά από αυτά τα παιδιά της χαμηλής βαθμολογίας μπορεί να έχουν εξαιρετικές ικανότητες, όπως ζωγραφική, μουσική, τραγούδι, υπολογιστές, κλπ., κλπ., αλλά ποτέ δεν αξιοποιούνται στο περίφημο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Εκείνοι οι Αμερικάνοι έχουν άλλα κριτήρια, προφανώς τα έκλεψαν από τους Ινδιάνους. Και μιλώντας για τους Ινδιάνους των Αμερικάνων, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για τους αρχαίους προγόνους, οι οποίοι πρώτοι στο δυτικό κόσμο είχαν αναπτύξει την τέχνη της ομιλητικής και της ρητορικής σε ύψιστο βαθμό και αυτή η τέχνη διδάσκεται και σπουδάζεται σχεδόν σε όλα τα γυμνάσια της Αμερικής. Σε ολόκληρο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν διατίθεται ούτε μία ώρα διδασκαλίας και εκμάθησης του προφορικού λόγου, αλλά εξετάζουμε τα παιδιά στις πανελλήνιες γραπτά μέσω της έκθεσης. Δεν είναι παράξενο παιδιά με διάφορους βαθμούς ομιλητικής ανικανότητας, speech problems, να περάσουν στο πανεπιστήμιο.

Το να παίζουν οι πολιτικοί με τις βάσεις για εισαγωγή στα ελληνικά πανεπιστήμια, δεν προσφέρουν και τις καλύτερες υπηρεσίες, ούτε στην παιδεία, αλλά ούτε και στους μαθητές. Το να είναι κάποιος αιώνιος φοιτητής, δεν είναι ούτε προς όφελος του μαθητή, ούτε των γονιών του, αλλά ούτε και του κράτους.

Και κάτι επιπλέον, γιατί δεν θεσπίζεται ένα μάθημα σ’ όλη την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση της ελληνικής εκπαίδευσης εναντίον του καπνίσματος και βλέπουμε έξω από τα γυμνάσια της χώρας μας παιδιά 12 και 13 ετών και άνω, να μην προλαβαίνουν να σβήσουν και να ανάψουν τα τσιγάρα. Μήπως κάτι τέτοιο θα είχε πολιτικό κόστος; Δεν μπορεί να βρεθεί κάτι που θα συμφωνούν όλα τα κόμματα; Έλεος.