Του Δημήτρη Κανελλή
Χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν και στο Βόλο για τα τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι αλλά κυρίως νεολαία, μαθητές και φοιτητές, με αυτόν τον τρόπο πενθούν για τους νεκρούς και τους αγνοούμενους που τόσο άδικα χάθηκαν.
Ταυτόχρονα με αυτόν τον τρόπο εκφράζουν την οργή τους για τις τραγικές παραλείψεις και δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το γεγονός αυτό δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Ολόκληρη η κοινωνία είναι συγκλονισμένη γιατί όσοι χάθηκαν είναι επί της ουσίας δικά μας
πρόσωπα. Είναι κάποιοι από εμάς. Θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς.
Τα συνθήματα που κυριάρχησαν:
- Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε η φωνή
- Η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί, το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί
- «Στείλε όταν φτάσεις», δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ
- Το «πάμε κι όπου βγει» δε βγαίνει πουθενά, μόνο τραγωδίες το σύστημα γεννά
- Όχι άλλος πόνος, αίμα και νεκρούς, παλεύουμε για μας, παλεύουμε για αυτούς
Δείχνουν ότι η νεολαία δεν θα σωπάσει, η κοινωνία δεν θα ξεχάσει κι ότι ολόκληρη η Ελλάδα απαιτεί να αποδοθεί δικαιοσύνη για το τραγικό αυτό γεγονός, κι όχι μόνο να βρεθούν κάποιοι αποδιοπομπαίοι τράγοι ώστε να κλείσει «ανώδυνα» το θέμα.
Στις 8 Μάρτη όμως όταν χιλιάδες διαδήλωναν για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, κάποιοι ήταν απόντες. Αντί να αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και στο σταθμό του Βόλου και στη γραμμή Βόλος – Λάρισα, ασχολούνταν με θέματα του ποδοσφαίρου.
Κάποιοι αντί να διεκδικούν στο όνομα της πόλης και των πολιτών βελτίωση της κατάστασης κι ασφάλεια, απουσίαζαν. Αντί να είναι μαζί με τους χιλιάδες πολίτες που διαδήλωναν στους δρόμους, ήταν κλεισμένοι στα γραφεία τους.
Κάποιοι αντί να πενθούν έμπρακτα για τους δεκάδες συνανθρώπους μας που χάθηκαν τόσοάδικα, δήθεν αγανακτούσαν με όσους ζητάνε δικαιοσύνη και να αποδοθούν ευθύνες, λοιδορούσαν όλους αυτούς που ζητάνε να διασφαλιστεί ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξαναγίνει.
Και είναι τεράστια αλήθεια ότι όλοι κρινόμαστε για τις πράξεις μας και για τα λεγόμενά μας.
Το ελάχιστο, λοιπόν, είναι να ζητηθεί μια δημόσια συγνώμη. Αν σέβονται αυτούς που διαδήλωσαν και πολύ περισσότερο αν σέβονται τους νεκρούς και τις οικογένειές τους.
Το ελάχιστο… διαφορετικά είναι ξεκάθαρο ότι είναι στην αντίπερα όχθη. Είναι απέναντι στον κόσμο που κατέβηκε στο δρόμο κι όχι μαζί με αυτόν.
