Του Χρήστου Μηλίτση
Με εθνική υπερηφάνεια και ανείπωτο ενθουσιασμό πανηγυρίζει σήμερα η Ελλάδα την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό στους ατέρμονες αγώνες της φυλής μας για τα ωραιότερα ιδανικά που συνθέτουν το νόημα της ανθρώπινης ζωής και με ιερά συγκίνηση χαιρετίζει τη ψυχή κάθε αγνού Έλληνα τη ημέρα αυτή που υπήρχε μια ακόμη σελίδα δόξας και θυσίας στον ιερό βωμό της πατρίδας και ένα ακόμα σύμβολο για τους ελευθέρους λαούς όλου του κόσμου.
Η 28η Οκτωβρίου είναι μέρα χαράς και αγαλλίασης. Είναι μέρα Εθνικής ανάτασης και αποτελεί ένα ιερό προσκύνημα στο βωμό της Ελληνικής ελευθερίας. Και ένα σταθμό ιστορικό που έχει γράψει σελίδες δόξας και ηρωισμού στους αγώνες του έθνους. Η Ελληνική λευτεριά μας έχει πολλούς σταθμούς στη ματωμένη πορεία της. Πολλές φορές ανέβηκε το δρόμο του μαρτυρικού Γολγοθά Είδε ανατάσεις, λάμψεις που λαμπάδιασαν τους ουρανούς του κόσμου, αστραπές γιγάντιες που τύφλωσαν τους εχθρούς του, μα γνώρισε και ωμούς και μαύρους τάφους που την τύλιξαν με Θλίψεις, πόνους, στεναγμούς και μαύρα δάκρυα.
Μέσα σε τέτοιες αλλεπάλληλες ψυχικές μεταπτώσεις ζυμώθηκε και γιγάντωσε η Ελληνική φυλή. Στο δρόμο της το δύσβατο και ανηφορικό διατήρησε την ακτινοβόλο νεότητα της γιατί γνωρίζει την ιστορία της, την ευλαβείτε και αντλεί από αυτή τους χυμούς της αισιοδοξίας,της καρτερίας, της αυτοπεποίθησης και του ψυχικού θάρρους που κατευθύνουν την εθνική της πορεία. Η 28ηΟκτωβρίου του 1940 είναι μέρα κατά την οποίαν ο αιώνιος σκυταλοδρόμος της ανθρωπότητας με τον πυρσό της τιμής και τη δόξα διασκέλισε για άλλην μια ακόμα φορά την γνώριμο κονίστραν των άνισων αγώνων και άρχισε ένα ακόμα κοσμοϊστορικό ποίημα κοσμοϊστορικό μήνυμα αισιοδοξίας, θάρρους και ελπίδας για όλους τους λαούς του κόσμου. Είναι μια επέτειος που διαφεύγει από τα όρια μιας απλής Εθνικής γιορτής και γίνεται επέτειος όλης της πολιτισμένης ανθρωπότητας και όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι του κόσμου όπου γης και αν κατοικούν, όπιο χρώμα και αν έχουν, όποια και αν έχουν πατρίδα στρέφουν σήμερα το βλέμμα τους με θαυμασμό στη χώρα τούτη των ελεύθερων ανθρώπων.
Η 28η Οκτωβρίου είναι μέρα στην οποία η Ελλάδα ύψωσε ενώπιον της ανθρωπότητας ένα ακόμα θαύμα που άφησε τον τύπο και τη σφραγίδα του στο ρουν της παγκόσμιας ιστορίας. Στην εποχή κατά την οποίαν τρομακτικές δυνάμεις αυλάκωναν τις λεωφόρους των Ευρωπαϊκών χωρών και ανέτρεπαν παν ότι συναντούσαν στο δρόμο τους, στην εποχή κατά την οποίαν οι ισχυρότεροι στρατοί του κόσμου διαλύονταν μέσα σε λίγες μέρες και τα ισχυρότερα οχυρά κονιορτοποιούνταν σε λίγες ώρες και έπεφταν σαν χάρτινοι πύργοι και οι λαοί της Ευρώπης απελπισμένοι κρατούσαν την αναπνοή τους από φόβο μπροστά σε μια Ευρώπη καταπτοημένη και πανικόβλητη, πρόθυμη σε κάθε είδους ταπείνωση και συνθηκολόγηση, σε εποχή φόβου και τρόμου απελπισίας και απογοήτευσης και πρωτοφανούς κύματος ηττοπάθειας, όταν όλα τάσκιαζε η φοβέρα και πλάκωνε η σκλαβιά κατά τον ποιητή, και ενώ η νεκροφόρα ήταν έτοιμη να κινήσει για να θάψει το πολιτισμό και τη λευτεριά της Ευρώπης, μέσα σε μια σύγχυση και απαισιοδοξία που υπήρχε στην ανθρωπότητα από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης βροντοφωνήθηκε το πρώτο ΟΧΙ στα κατακτητικά σχέδια του άξονα και ένα εκθαμβωτικό φως διέσχισε τους σκοτεινούς ορίζοντας για να φωτίσει και να θερμάνει τις καρδιές των υποδου λωμένων λαών της γεραιάς Ηπείρου.
Και στο δαίμονα της βίας, στον Ψευδοκαίσαρα της Ρώμης όταν στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα χτύπησε τη πόρτα της Ελλάδας για να ζητήσει την υποταγή της, ορθώθηκε μπροστά του το υψηλότερο κύμα της αιωνιότητας, ο ακατάλυτος Ελληνικός βράχος, που μέσα από τη μετριότητα της καθημερινής ζωής ξύπνησαν και τινάχτηκαν όρθιοι σε ένα υπέροχο παρών οι τριάντα αιώνες του Ελληνισμού και η υπερήφανη μικρή σε έκταση αλλά τεράστια σε ψυχή Ελλάδα πέταξε το κουρελόχαρτο στον έκθαμβο εκβιαστή και έδωσε μια απάντηση ιστορική που έφερναν αντιμέτωπη την ιδέα με την ύλη και κατέδειξε την καταπληκτική δύναμη του ηθικού παράγοντα απέναντι του υλικού. Και με την πρώτη ανταύγεια της 28ης Οκτωβρίου αντήχησε βαρύηχο και βροντερό κάτι σαν θεϊκό σάλπισμα σαν θεϊκή επιταγή η φωνή της Πατρίδας προς τα τέκνα της, «Ίτε παίδες Ελλήνων ελευθερούται πατρίδα» και τα καλούσε να ατσαλώσουν τη γρανιτένια τους ψυχή να αγωνισθούν για να διαφυλάξουν τα όσια και τα ιερά της πατρίδας μας και κείνα μέσα σε ένα ξεφάντωμα γενικό γεμάτα περηφάνια, φιλότιμο και λεβεντιά που φούσκωναν τα στήθη τους έτρεξαν στα σύνορα στη πρώτη γραμμή και ανέκοψαν, ανέτρεψαν και συντρίψανε τον επαίσχυντο επιδρομέα που έρχονταν να παραβιάσει ταγό πανάρχαιο φρούριο της ελευθερίας.
Με τους αγώνες τους και με πολλές θυσίες καταλαμβάνουν το Τσαγκόνι, Ιβάν, Μόροβα, τη Κορυτσά, τη Μπόριβα, την Ερσέκα, το Λιασκοβίκι, το Μπόγραδιτς, τη Πρεμετή και το Τεμπελένι. Πέφτει στα στιβαρά τους χέρια το Αργυρόκαστρο και Τρεμπεσίνα και μια ιαχή αέρας ακούγεται κάπως μακρύτερα στην Αυλώνα. Αλλά και στη συνέχεια, όταν οι σιδηρόφρακτες ορδές του Γ Ράιχ επιτέθηκαν στη χώρα μας που ήταν η μόνη γωνιά της Ευρώπης στην οποία η τρομοκράτηση και ο εκφοβισμός δεν είχαν κατορθώσει να περάσουν, οι Έλληνες πολέμησαν σκληρά και έπεσαν μαχόμενοι «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Έτσι έδειξαν με τη λεβεντιά τους σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για μια ακόμα φορά πως άξιοι να ζουν είναι μόνο εκείνοι που ξέρουν να παθαίνουν. Και παίχτηκε κει πάνω στα Ηπειρώτικα βουνά πρωταγωνιστή τη γενναία Ελληνική ψυχή και το αγωνιστικό πνεύμα της μακράς Ελληνικής παράδοσης η τύχη ολοκλήρου του κόσμου και προσέφεραν μέσα στο ζόφο και την απελπισία των υποδουλωμένων λαών της Ευρώπης την υπόσχεση μια χαραυγής και έδωσαν στην ιστορία μας υλικόν υπέροχον, θαυμαστόν, επιβλητικό και φωτεινό από το οποίο οι επερχόμενες γενιές θα διδάσκονται τόσα όσα και από το «Μολών λαβε» του Λεωνίδα και από το «Ου φεισόμεθα της ζωής ημών των υπερασπιστών της Βασιλίδας των πόλεων», όσον και από τη μαρτυρία του Διάκου την ώραν του μαρτυρίου του και από το καλυτέρα μιας ώρας ελεύθερη ζωή του Ρήγα Βελεστελνή. Εκεί πάνω στα Ηπειρώτικα βουνά ξαναγεννήθηκε η λεβεντιά του 21.
Η Ήπειρος η θρυλική πρόμαχος της Ελληνικής γης ορθώθηκε όταν κοκίνησε ο ορίζοντας της. Άρπαξε το σπαθί στο λαβωμένο χέρι της και χτύπησε και αντιχτυπήθηκε και όταν η γη έτρεμε σύγκορμα και το εχθρικό κανονίδι, όργωνε τα ιερά της χώματα, μέσα από τα ορύγματα ξεπετάχτηκαν και ξανάζησαν νέοι ήρωες, ημίθεοι και τιτάνες. Ο ήρωας συνταγματάρχης Κων/νος Δαβάκης αντιμετωπίζοντας τη μεραρχία Τζούλια υπό τον στρατηγό Μάριο Τσιρότι πέφτει ηρωικά. Ο υπολοχαγός, Διάκος, ο Ντάσκος και ο Γ. Βασαρδάνης πέφτουν πρώτοι στο πεδίο της τιμής και ακολουθεί η στρατιά των ηρώων του 40 που δημιουργούν νέους θρύλους, συνθέτουν νέες σελίδες ς δόξας και γράφουν με το αίμα τους το ανεξίτηλο έπος του 40 και κατέδειξαν και πάλι ότι η «Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει».
Εμείς οι νεότεροι Έλληνες επωμιζόμεθα βαριά ευθύνη και πρέπει να πειθαρχήσουμε και να φρονηματιστούμε με το παράδειγμα των μεγάλων μας νεκρών.. Αν εκείνοι έκαναν με του αγώνες τους την Ελλάδα σεβαστή στους φίλους και τρομερά στους εχτρούς και την παρέδωσαν σε μας λεύτερη, οφείλομε και εμείς με τη σειρά μας να την παραδώσομε στις επερχόμενες γενιές λεύτερη και πιο τρανή και πιο μεγάλη
