Του Διογένη Καραγιαννακίδη,
Διδάκτορα Νομικής – Δικηγόρου παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ
Στις 24 Οκτωβρίου το μεσημέρι είχα στη Ζαγορά ένα ατύχημα που μου κόστισε τέσσερα πλευρά σπασμένα. Η υπεύθυνη του Κέντρου Υγείας διέκρινε γρήγορα ένα ενδεχόμενο βλάβης στα νεφρά και μέ έστειλε στον Βόλο. Φίλος καλός με μετέφερε για να μην οδηγήσω.
Καθ’ οδόν τέθηκε το ερώτημα πού πρέπει να κατευθυνθούμε, στο Νοσοκομείο ή σε ιδιωτικό κέντρο, καθώς είχα κάλυψη και σε τέτοιο. Αυθόρμητα και αμέσως επέλεξα το πρώτο.
Μολονότι από τις αρχικές εξετάσεις δεν φαινόταν πρόβλημα πέραν του κατάγματος, το Νοσοκομείο δεν μου επέτρεπε να φύγω. Ο λόγος της καθυστέρησης ήταν η τήρηση των πρωτοκόλλων προκειμένου να βεβαιωθούν οι γιατροί σε βαθμό απόλυτο. Κι έτσι, ενώ εγώ διαμαρτυρόμουν, αυτοί επέμεναν και με υπέβαλλαν επανειλημμένα σε νέες εξετάσεις. Ένοιωσα ταλαιπωρία και κόπωση τη νύχτα άυπνος σε ένα κρεβάτι βραχείας νοσηλείας. Τελικά το πρωί, μετά από νέα εξέταση αίματος, μέ άφησαν δίνοντάς μου και ολόκληρο τον φάκελο με τα πάντα (αξονικές κ.λπ.)
Λοιπόν: δια της παρούσης, που λέγαμε παλιά, θάθελα να πω σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι έχω ξεχάσει την ταλαιπωρία – μάλλον δεν υπήρξε τέτοια. Αυτό που μου έμεινε και το διαδηλώνω είναι μιά απεριόριστη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη, ότι αυτοί οι άνθρωποι στα Επείγοντα εκείνο το βράδυ έκαναν με όλους τους χτυπημένους, χωρίς καμία απολύτως διάκριση εντοπιότητας, χρώματος, γλώσσας, επαγγέλματος κ.λπ., ό,τι έπρεπε να κάνουν με πλήρη συνείδηση επαγγελματικού καθήκοντος, αξιοποιώντας τον σύγχρονο εξοπλισμό και όλες τις δυνατότητες του Νοσοκομείου, κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες μεγάλης πίεσης από δεκάδες περιστατικά και βέβαια υπό το φάσμα του κορωναϊού.
Όσον αφορά ειδικά εμένα, ανεξαρτήτως του ότι όλα πήγαν τελικά κατ’ ευχήν, καλώς δεν άκουσαν τις εκκλήσεις μου να μ’ αφήσουν και τους ευχαριστώ που δεν αντέδρασαν σ’ αυτές πιό αυστηρά.
Δεν έμαθα τα ονόματα γιατρών και νοσηλευτών, αλλά θυμάμαι με πολύν θαυμασμό αυτόν που ασχολήθηκε πρό πάντων, ένα παλικάρι γιατρό απ’ την Λήμνο για την σοβαρότητα και την προσοχή του, έναν, νεώτερο κάπως, γιατρό δίπλα του για την καλή του διάθεση, έναν μικροβιολόγο που μου ανακοίνωνε τα αποτελέσματα με χιούμορ, την κοπέλα στην αξονική για την όλη συμπεριφορά της, την γιατρό πούκανε τον υπέρηχο, τίς νοσηλεύτριες για την ευγένειά τους, όλους τους για το υψηλό ήθος και τον επαγγελματισμό τους.
Ο γιατρός απ’τη Λήμνο με προέτρεψε να ξαναπάω μετά δυό μέρες, που θα είχε πάλι υπηρεσία, για μιά ακόμη ακτινογραφία.
Γιατρέ, δεν ήρθα γιατί ήδη είχα επιστρέψει στην έδρα μου, όπου διαπιστώθηκε ότι όλα είναι εντάξει. Εύχομαι σε σένα και σε όλους σας εκεί καλή δύναμη. Είστε σπουδαίοι.
