ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ενας πόλεμος μέσα στους τοίχους των σπιτιών, που αφορά σε όλους

ενας-πόλεμος-μέσα-στους-τοίχους-των-σπ-814027

Της Ευφροσύνης Κίτσιου, Ιστορικού – Φιλολόγου

Ας κάνουμε μια υπόθεση. Σκέψου ότι κρατάς στα χέρια σου την ακτινογραφία μιας γυναίκας, μιας γυναίκας με όνομα – ας της δώσουμε εμείς ένα υποθετικό όνομα – της Άννας. Εσύ βλέπεις το κάταγμα που της προκλήθηκε στο χέρι από το βίαιο σύζυγό της. Εσύ βλέπεις ένα σπασμένο οστό, μπορείς να καταλάβεις αν η Άννα τελείωσε Πανεπιστήμιο ή Λύκειο, αν δουλεύει ή όχι, αν έχει καλή οικονομική κατάσταση ή όχι, αν έχει παιδιά ή όχι; Όπως, εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις από την ακτινογραφία ποια είναι αυτή η γυναίκα, έτσι και η βία δεν ξεχωρίζει καμία γυναίκα, μπορεί να συμβεί σε όλες μας ανεξαιρέτως.

Ωστόσο, μπορείς να δεις μέσα από αυτή την ακτινογραφία ότι αυτή η βία συμβαίνει, είναι εδώ, είναι ορατά τα αποτελέσματά της και δεν είναι αυθύπαρκτη γιατί για να υπάρξει αυτή προϋποθέτει να υπάρξει πρώτα ένας θύτης, ένας θύτης που εν αντιθέσει με το θύμα δεν διαφέρει, μπορεί να αλλάζει πρόσωπα αλλά δεν διαφέρει, είναι πάντα ο ίδιος αυτός που «τρέφει» την κουλτούρα της βίας, την κουλτούρα του «νταή» και «τρέφεται» από αυτή. Αυτός που θα ακούσεις τους γύρω να λένε ότι δεν «έδινε δικαιώματα» και «σαν άντρας έλεγε και καμιά κουβέντα παραπάνω ή ξέσπαγε και καμιά φορά», αλλά κανείς δεν το περίμενε να τη στείλει στην καλύτερη στο νοσοκομείο και στη χειρότερη να τη σκοτώσει. Όλοι σοκάρονται από τη συμπεριφορά αυτού που «δεν έδινε δικαιώματα» και μετά το «πρώτο σοκ» περνάνε στο διαδικτυακό ανάθεμα και στο διαδικτυακό ψόγο και τέλος μετά από λίγες μέρες ξεχνάνε και τι έγινε.

Πού ήταν όλοι, όμως, όταν στη διπλανή πόρτα μια γυναίκα ούρλιαζε για βοήθεια; Πού ήταν όλοι όταν αυτή η γυναίκα σιωπούσε, αλλά τα σημάδια στο πρόσωπο και στο κορμί της ούρλιαζαν για βοήθεια; Κανείς. Κανείς μας δεν ήταν εκεί πριν. Κανείς δεν μιλούσε. Κανείς δεν έσπαγε τον κύκλο της σιωπής, τον κύκλο της συνενοχής. Γιατί «που να μπλέκεις μωρέ τώρα», γιατί «τι με νοιάζει εμένα;», γιατί «άκουσες τι έγινε με τους διπλανούς;». Γιατί είτε αδιαφορούσαν είτε το ενδιαφέρον συμπυκνώνονταν στο κουτσομπολιό.

Εσύ όμως κρατάς την ακτινογραφία ακόμα στα χέρια σου. Και μέσα σε αυτή βλέπεις το σπασμένο οστό και μπορεί να μην ξέρεις ποια είναι η γυναίκα που της ανήκει, αλλά μέσα σε αυτή την ακτινογραφία μπορείς να δεις τον εαυτό σου, τη μητέρα, την αδελφή, τη φίλη, την κόρη, τη συνάδελφο, τη γυναίκα της διπλανής πόρτας που έπεσαν θύματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Μέσα στη ακτινογραφία βλέπεις το κάθε τραυματισμένο σώμα και την κάθε τραυματισμένη ψυχή, βλέπεις όχι έναν αριθμό που προστίθεται σε στατιστικές των περιστατικών βίας κατά των γυναικών, αλλά κάθε μία τραγική ιστορία μιας γυναίκας με όνομα, μιας γυναίκας που ήξερες, μιας γυναίκας που ξέρεις ή που θα γνωρίσεις, μιας γυναίκας που κακοποιήθηκε.

Η κάθε μορφής βία κατά των γυναικών είναι ένας πόλεμος μέσα στους τέσσερις τοίχους των σπιτιών και είναι ένας πόλεμος που δεν αποτελεί γυναικεία υπόθεση, αλλά μας αφορά όλους. Γι’ αυτό, μην μένουμε σιωπηλές και σιωπηλοί, μην μένουμε απαθείς και αδρανείς. Η κουλτούρα της βίας ζει εκεί έξω, πιο κοντά από ότι φανταζόμαστε, στις διπλανές πόρτες μας. Η συνήθεια αυτής της κουλτούρας και η παθητική αποδοχή της από όλους μας είναι τρομακτική και επικίνδυνη. Γι’ αυτό έχουμε όλοι χρέος να μην ανεχόμαστε αυτούς τους «αόρατους» πολέμους δίπλα μας.

Αν δεις κάτι, αν ακούσεις κάτι, μη φοβάσαι μίλα. Σήμερα είναι στη διπλανή πόρτα και αύριο μπορεί να είναι μέσα στο δικό σου σπίτι. Η αλληλεγγύη και η δράση μπορούν να βάλουν τέλος στη βία κατά των γυναικών. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να είναι μόνη της σε αυτό. Γιατί δεν είναι μόνο πρόβλημα της ίδιας η βία που υφίσταται, είναι πρόβλημα της κοινωνίας. Αν είσαι εσύ που υφίστασαι βία μη φοβάσαι μίλα, γιατί δεν είσαι η μόνη και δεν είσαι μόνη, γιατί είμαστε πολλές και πολλοί που είμαστε μαζί σου.

Η Γραμμή SOS 15900 είναι µια υπηρεσία εθνικής εμβέλειας που παρέχει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύματα βίας ή άλλα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άμεσα µε ένα φορέα αντιμετώπισης έκτακτων και επειγόντων περιστατικών βίας σε 24ωρη βάση, όλες τις ημέρες το χρόνο.

Καμία ανοχή σε έναν κόσμο βίας και ανισότητας. Ένας κόσμος με ασφάλεια για τις γυναίκες, είναι ένας κόσμος καλύτερος, ένας κόσμος πιο δίκαιος για όλη την κοινωνία, για όλους μας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου