Tου Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
Θαυμάστε αυτόν τον «Γέρο», όχι μονάχα τον «ωραίο σαν Έλληνα», αλλά, πραγματικά, αδιαμφισβήτητα, οικουμενικά, τον ωραίο Έλληνα, του οποίου η αγάπη για την πατρίδα, την οικογένεια και τη θρησκεία, είναι θησαυρός όλων μας, και η ενσάρκωσητούτης της αγάπηςτο κλειδί μας. Έχω καταλάβει στη ζωή μου ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο μισητό απ’ την πλειοψηφία. Τον δρόμο πρέπει να δείχνουν λίγοι, δυνατοί και σοφοί άνθρωποι.Αυτούς πρέπει το πλήθος ν’ ακολουθεί, αυτοί μας ανοίγουν το σωστό δρόμο, αυτοί μας οδηγούν στο υψηλότερο επίπεδο της ηθικής! Σας ζητώ, λοιπόν, ν’ ακούσουμε αυτή την ανυπέρβλητη ηρωική και ηθική μορφή:
1. «Το Ψαλτήρι, το’χτωήχι, ο μηναίος ήταν τα βιβλία που ανέγνωσα».
2. «Από τα36 μου πρωτοξαδέρφια, χώρια τους θείους και ταδευτεροξάδερφα, μόνο 8 γλύτωσαν. Δεν είναι διάσελο οπού δεν είναι θαμμένος Κολοκοτρώνης».
3. «Παναγία μου, βοήθησε με να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας από τον τύραννο και θα σε φτιάξω καθώς ήσουν πρώτα», (τάμα του 1803 που εκπληρώθηκε το 1822).
4. «Πριν φύγω από την Ζάκυνθο (αρχές του 1821), πήγα και προσκύνησα τον τάφο της γυναίκας μου. Φίλησα με δάκρυα τον σταυρό και παρακάλεσα την ψυχή τής αγαπημένης μου Κατερίνας να μου δώσει την ευχή της. Μου φάνηκε πώς άκουσα την φωνή της να λέει: “Τράβα στο καλό, Θοδωράκη μου, η ευχή μου μαζί σου”».
5. «Εκείνη την ημέρα ήταν Παρασκευή (Μάιος 1821 με τη νίκη στα Βέρβενα) και έβαλα λόγον: «Πρέπει να νηστεύσωμε όλοι διαδοξολογίαν εκείνης της ημέρας και να δοξάζεται εις τους αιώνας των αιώνων, έως ου στέκει το ’Έθνος».
6. Σ’ ένα τραπέζι όπου έκαμα βρισκόταν και ο φονιάς τού αδελφού μου. Μου είπε ή μάνα μου: “Παιδί μου, και στο τραπέζι μας θα τον βάλεις τον φονιά τού παιδιού μου;” – “Σώπα, μάνα! Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο του σκοτωμένου”».
7. «Κάποτε είδα κάτι στρατιώτες από το αντίθετο παρτίδο (= κόμμα), να φοράνε τα όπλα του γιου μου του Πάνου, που τον είχαν σκοτώσει στον εμφύλιο τού 1824. Γύρισα αλλού, δάκρυσα και είπα: “Θεέ μου, συγχώρα τους φονιάδες τού παιδιού μου”»!
8. (Λίγο πριν αρχίσει ή μάχη στα Δερβενάκια) – «Ο Θεός είναι μαζί μας, γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για την πατρίδα μας και τα παιδιά μας. Στον ύπνο μου μου μίλησε ή Παναγία. Μου είπε πώς τέτοια νίκη δεν θα έχουν ξαναδεί τα μάτια σας».
9. «Εις την Ζάκυνθον, εμπήκα ναυτικός εις την μοίραν τού Μωριά κι’ αρχίσαμε να κτυπάμε τους Τούρκους. Ένα καιρό, έμεινα ημέρες, χωρίς να καπνίσω. Δεν ημπορούσα να βαστάξω. Παίρνω την πίπα μου κι’ άρχισα να ξύνω την νικοτίνη δια να φτιάξω τσιγάρο. Κάποια στιγμή όμως είπα στον εαυτό μου στενοχωρημένος. Όρσε άνθρωπος που θέλει να λευτερώση τον τόπο του και δεν μπορεί να λευτερωθή ο ίδιος από ένα συνήθειο. Θεέ μου, συγχώρεσέ με».
Όσο λίγοι, λοιπόν, κι αν είστε, εσείς, ω φίλοι τής Παναγίας και της Ελλάδας, μπορούμε, μέσα στην παγωνιά των καιρών μας, να ζεσταινόμαστε απ’ τη φλόγα σας και ν’ αντλούμε φως απ’ το φως σας!
