ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Φίλοι μου, αυτοί οι «εχθροί» μάς σπάσανε τα νεύρα…

φίλοι-μου-αυτοί-οι-εχθροί-μάς-σπάσαν-712646

Του Περικλή Βασιλού

Διανύουμε μια περίοδο και μια εποχή, όπου συναντάμε δυσκολίες σε όλα τα μέτωπα της ζωής, που αρχίζει, από το καθημερινό πρόγραμμα συντήρησης της οικογένειας, μέχρι την αποκατάσταση των νέων μελών, οι οποίοι πάντως – ευτυχώς – αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις και τις δυσκολίες, πιο ψύχραιμα από τους παλιότερους, κι έτσι πρέπει, διότι αν εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, τη θέληση για ζωή και την ελπίδα, τότε έχουμε χάσει και τη μάχη πριν τη δώσουμε…

Η πάγια ευθύνη όμως των κρατών, έγκειται στο να αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των λαών τους, κάτω από τη γενική παραδοχή που εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες (των λαών), συντάσσοντας «προγράμματα» προς την κατεύθυνση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίαςκαι επιχειρηματικών κινήτρων που θα τονώσουν την ανάπτυξη της χώρας, και τέλος πάντων όλων εκείνων που απαιτούνται, με μια «τίμια» διαχείριση και που θα καλυτερεύσουν τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων τους…

Βλέπουμε όμως, αντ’ αυτού, και μάλιστα τις πέντε τελευταίες δεκαετίες, το δανεικό χρήμα αλλά και το δημόσιο χρήμα – που εμείς, ως λαός, με τόσο κόπο και αίμα τροφοδοτήσαμε – να γίνεται «φτερό στον άνεμο», κι αντί όλος αυτός ο μόχθος μας να έχει παραγωγική κατάληξη, να καταλήγει στις τσέπες και στις βίλες των απανταχού «εξουσιαστών», που όμως – μέσα σε γενική κατακραυγή και αγανάκτηση – έχουν «τιμητική θέση» πλέον, στα έδρανα των δικαστηρίων και εν συνεχεία στα κελιά των φυλακών…

Αρχίζει και κινείται κάτι, γι’ αυτούς που πρόδωσαν αυτή τη χώρα και καταχράστηκαν το μόχθο του λαού, μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες έρευνες, είναι πολλές οι ενστάσεις εδώ, για τα πόσοι είναι ακόμη αυτοί που διέφυγαν και κρύβονται καλά-πρόσφατη περίπτωση «κρύπτης» εγγράφων στο ΚΕΕΛΠΝΟ – αυτοί που με τόσο στόμφο, αλαζονεία και επίδειξη δύναμης κάποτε, κρύβονται τώρα σαν τα ποντίκια και γίνανε επίορκοι, νομίζοντας ότι δεν θα τους ακουμπούσε ποτέ ο έλεγχος και η απόδοση δικαιοσύνης…

«Αγαπημένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε, πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε…»

Αλλά τι άλλο να περιμένει κανείς, από μια καλά οργανωμένη ομάδα επίορκων σφετεριστών της εξουσίας, έτσι όπως τελευταία αποκαλυπτικότατα αναφέρεται η «επιστολή Αρσένη» στο Σημίτη – φανερώνοντας ότι το πρόβλημα, ήταν ορατό μέσα στους δικούς τους κόλπους, και προϊδέαζε γι’ αυτό που θα επακολουθούσε – όπου, για μια δεκαετία πλέον, έφεραν όλους εμάς σε απόγνωση και μαρασμό, εξαθλιώνοντας την πλειοψηφία και αναγκάζοντας χιλιάδες νέους να ξενιτευτούν…

Δυστυχώς, πέρα εκείνων που έβαλαν βαθιά το χέρι στο δημόσιο χρήμα, έχουμε και τους «επαγγελματίες» πολιτικούς, που μετέτρεψαν το βουλευτιλίκι σε «παραμάγαζο εξουσίας», πουλώντας θέσεις του Δημοσίου (αρκεί να κρατηθεί το μαγαζάκι και να πάνε καλά οι δουλειές…)

Η κατάσταση, έχει συσσωρεύσει, μέσω αυτών των ενεργειών των πολιτικών που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας, πολλή αρνητική ενέργεια, όλοι μας έχουμε τα νεύρα και το ηθικό τσακισμένα, δεν ξέρουμε κάθε φορά από πού να «προφυλαχθούμε», έχουμε μια διαρκή αίσθηση ότι «κάποιος μας κυνηγάει», σαν το θήραμα που τρέχει απεγνωσμένα να ξεφύγει, μας φταίνε τα πάντα, η ηρεμία της καθημερινής παρέας που κάποτε είχαμε, «έχει κάνει φτερά», δημιουργούνται συνεχώς ανόητες παρεξηγήσεις, όχι γιατί συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος, αλλά γιατί νοιώθουμε όλοι εγκλωβισμένοι στη μέγγενη της κρίσης που «χρεωθήκαμε», άλλο μας φταίει κι αλλού ξεθυμαίνουμε…

Μέσα σε αυτό το παράλογο σκηνικό που μας υποχρέωσαν να ζούμε, είμαστε εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι, να οριοθετήσουμε, ο καθένας ξεχωριστά, τα όρια του προσωπικού ελέγχου και αντοχής, να λέμε λιγότερα από εκείνα που προσβάλουν και καταστρέφουν το διάλογο και να αφήσουμε στην περιφρόνηση, όσα διαδραματίζονται στο ναό της Δημοκρατίας – τη Βουλή, μιας και σχεδόν όλοι εκεί μέσα, βάλθηκαν να μας τρελάνουν ομαδικά, δεν καταλαβαίνουν ότι έχουμε φτάσει στο απροχώρητο, τα νεύρα μας είναι τσακισμένα, ζούμε στην πιο όμορφη χώρα αλλά έχουμε πάθει ομαδική κατάθλιψη, από αυτά που βιώνουμε κάθε μέρα, ας βάλουν, με την «ευφυΐα» που τους διακρίνει, και κανένα χαπάκι δώρο (ηρεμιστικό) σε κάθε «λογαριασμό» που μας στέλνουν…

Αυτά, και να είστε όλοι καλά!

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου