Tου Περικλή Βασιλού
Σε ολόκληρο τον πνευματικό χώρο του πλανήτη, γίνονταν πάντοτε συζητήσεις, γι’ αυτή τη μικρή χώρα των θαυμάτων, την Ελλάδα, πως κατάφερνε, ανά τους αιώνες, να έχει την πρωτοκαθεδρία, σε τομείς εθνικούς και πολιτιστικούς, και να που τώρα, μια νέα έρευνα του BBC, τον περασμένο Φεβρουάριο, απευθυνόμενη σε πλήθος ειδικών, να αποφανθούν δηλαδή, για τα πέντε κορυφαία εκείνα μυθιστορηματικά έργα, που επηρέασαν περισσότερο την παγκόσμια σκέψη και συνέβαλαν κατά το μάλλον στον παγκόσμιο πολιτισμό…
Σε αυτό το ερώτημα, κλήθηκαν να απαντήσουν 108 ειδήμονες, συγγραφείς, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, κριτικοί και μεταφραστές από ολόκληρο τον κόσμο, από τριανταπέντε χώρες, μελετώντας συγγράμματα, ποιήματα, θεατρικά έργα, παραμύθια κ.ά. γραμμένα σε τριάντα τρεις διαφορετικές γλώσσες!
Δημιουργήθηκε έτσι ένας κατάλογος, από τα εκατό σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και μαντέψτε ποιο κατατάχθηκε στην πρώτη θέση! Η «Οδύσσεια» του Ομήρου!
Στον κατάλογο βρίσκονται βέβαια και η «Ιλιάδα» του Ομήρου, οι «Μύθοι του Αισώπου», η «Μήδεια» του Ευριπίδη, ο «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή, η «Ορέστεια» του Αισχύλου και η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή…
Κορυφαίο έργο λοιπόν, που διδάσκει και ψυχαγωγεί ανά τους αιώνες η «Οδύσσεια» του Ομήρου, που συγκινεί και δείχνει με τον καλύτερο τρόπο εξυμνώντας την αγάπη για την πατρίδα, την οικογένεια και την συζυγική πίστη, κι όλα αυτά με ένα θαυμαστό τρόπο, που χαρακτηρίζεται από σπάνιο ήθος, καρτερικότητα, προσμονή στην ελπίδα, ευσέβεια στο θείο και δείχνει ακόμα πως ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να δαμάζει τα πάθη του, προσμετρώντας την «τιμωρία» που έρχεται κατόπιν, ως αποτέλεσμα της απειθαρχίας και της αλαζονείας του…
Αυτή η αξιολόγηση του BBCCulture, ήρθε θα έλεγα στην πιο κατάλληλη στιγμή, μια στιγμή που «όλοι» ψάχνουν την ταυτότητά τους, οι αξίες και οι θεσμοί έχουν ξεπέσει ανελέητα, η κοινωνία βρίσκεται σε αδιέξοδο και λήθαργο, αλλά και συντηρεί παράλληλα ανεξέλεγκτα πάθη και μίση, ως αιώνια κατάρα του ανθρώπινου είδους, μια ατέρμονα πορεία αυτοκαταστροφής,όπου η ελληνική παιδεία αποτελεί το μόνο «φάρμακο» και «αντίδοτο» στη σήψη…
Η «Οδύσσεια» του Ομήρου, έρχεται από τα βάθη της τρισχιλιετίας σαν βέλος, να ταράξει τον μακάριο εφησυχασμό, ειδικά αυτόν που συντελείται στον πολιτικό χώρο – και τα έδρανα της Βουλής – υπογραμμίζοντας με τον χειρότερο τρόπο την επαίσχυντη επίδραση πολλών νόμων και αποφάσεων που ψηφίζονται, χωρίς να υπολογίζουν το πόσο ασυλλόγιστα διαλύουν έτσι τον κοινωνικό ιστό και την οικογένεια,«προτρέποντας» τον πολίτη σε «διαφθορά», αλλοιώνοντας το ήθος του και υπονομεύοντας συνολικά το μέλλον της χώρας…
Ξεχάσαμε το πανανθρώπινο βάρος και την ευθύνη που κουβαλάει αυτή η χώρα – για την οποία αισθάνομαι τόσο υπερήφανος – μέσα από τα αθάνατα αυτά ελληνικά έργα, κι αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση για τον πολιτικό κόσμο, να εκτιμήσει την αξία αυτού του θησαυρού που κληρονόμησε, προσφέρεται ακόμη και για «συγκρίσεις» με το σήμερα, αυτό που θαυμαστά εξύμνησε κι ο Μέγας Βασίλειος γράφοντας: «Πάσα μεν η ποίησης τω Ομήρω αρετής, έστιν έπαινος», ότι δηλ. «όλη η ποίηση του Ομήρου, είναι έπαινος της αρετής»…
Η αναγνώριση αυτών των πανανθρώπινων έργων, έρχεται σήμερα δίκαια και με αδιαμφισβήτητο τρόπο, που δεν μπορεί να προσβάλλει κανείς, αταλάντευτες στο χρόνο αξίες που καθηλώνουν τον αναγνώστη, κι έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την εκμοντερνισμένη «μπουρδολογία» των ημερών, τον εκχυδαϊσμό, την σύγχρονη κατάντια του πολιτικού λαϊκισμού και του άκρατου καταναλωτισμού, που μαστίζουν το σημερινό οικοδόμημα αξιών και θεσμών, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο την πνευματική μας γύμνια, αλλά και το δρόμο, για να κερδίσουμε ξανά αυτά που αφήσαμε πίσω μας συμπεριφερόμενοι με περισσή αλαζονεία και απαξίωση, μόνη ίσως επιλογή να φτιάξουμε έτσι τον κόσμο καλύτερο…
Έχουμε γι’ αυτό όλοι ευθύνη, από τον «μικρότερο» μεροκαματιάρη μέχρι τον «ανώτερο» σε θέση άνθρωπο, ας δώσουμε την προσοχή μας σε αυτά που μας άφησαν παρακαταθήκη όλοι οι σοφοί μας πρόγονοι αλλά και οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, συνδυάζονται υπέροχα και τα δύο μαζί, ασφαλής οδηγός και λιμάνι, σ’ ένα κόσμο που ψάχνει να βρει την ταυτότητά του και δεν μπορεί, που έπαθε κατάθλιψη – η πιο ύπουλη αρρώστια της εποχής μας – και που η προσεκτική μελέτη αυτών των αθάνατων επών είναι το καλύτερο φάρμακο για την επούλωσή της…
