Από τον Δημ. Φρ. Κώστογλου λάβαμε και δημοσιεύουμε την εξής επιστολή:
Αγαπητέ κ. Δ/ντα
Κύπρος. Γη ελληνική, πάνω από 3.000 χρόνια. Αναρίθμητοι οι μάρτυρες και όσιοι της πίστεως σε βαθμό, ώστε να χαρακτηριστεί και δίκαια, ως «αγία νήσος»!
Αλλεπάλληλοι οι κατακτητές: Φράγκοι, Ενετοί, Τούρκοι, Αγγλοι και πάλι σήμερα Τούρκοι.
800 χρόνια σκλαβιά! Ενας πονεμένος λαός. Ενας προδομένος λαός!
Και τώρα, ερχόμαστε στο ιστορικό 1955 και συγκεκριμένα στην καθοριστική ημερομηνία: 1η Απριλίου 1955, με την έναρξη του Απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων, κατά των Αγγλων κατακτητών!
ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) «Διγενής». Τέσσερα χρόνια κράτησε ο αγώνας των αδελφών Κυπρίων (’55-’59).
Ο πόλεμος άνισος και σκληρός. Οι Αγγλοι κατακτητές (όπως και στον ελληνικό εμφύλιο) χρησιμοποίησαν απάνθρωπα μέσα για να δαμάσουν το φρόνημα του λαού. Εξορίζουν στις Σεϋχέλλες τον νόμιμο Εθνάρχη Μακάριο, τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό, τον Πολύκ. Ιωαννίδη, βασικά στελέχη του Αγώνα. Εφάρμοσαν κατ’ οίκον περιορισμούς, έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως αγωνιστές, αφού τους υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια.
Τέλος, καταδίκασαν σε θάνατο με απαγχονισμό 9 παλικάρια…
Πρώτο θύμα του Αγώνα, ο 18χρονος σημαιοφόρος Πετράκης Γιάλλουρος. Ακολούθησαν ο 17χρονος Μάρτυρας Ευαγόρας Παλληκαρίδης (γενναίο παλικάρι). Οδηγήθηκε στην αγχόνη τα ξημερώματα της 14ης Μαρτίου 1957).
Ο ηρωικότερος του έπους του ’55, ασφαλώς, υπήρξε ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, ο θρυλικός Γρ. Αυξεντίου.
Μετά από προδοσία στις 3-3-’57 μέσα στο κρησφύγετό του, κοντά στη Μονή Μαχαιρά, οι άνανδροι πολιορκητές του, τον έκαψαν με βενζίνη, ολοκαύτωμα φωτεινό για τις επόμενες γενιές…
Σε αδρές γραμμές, αυτό ήταν το περιεχόμενο και το πνεύμα του Αγώνα του ‘΄55.
Η Κύπρος μας ήταν, είναι και θα είναι ελληνική!
