Αθάνατες μορφές του 1821 ανείπωτου μεγαλείου στολίζουν το πάνθεον των ημίθεων ηρώων μας
Της Αμαλίας Καπότση, Οικονομολόγου
Μέσ’ του Αιγαίου τα νερά άγγελοι φτερουγίζουν. Το 1821 άγγελοι ήρωες ξεπετάχτηκαν μέσ’ τους αφρούς του Αιγαίου.
Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Ματρόζος, Κανάρης, Μπούμπουλης, Μπομπουλίνα κ.ά.
Ο Ματρόζος ήταν νησιώτης νοικοκύρης. Από τις Σπέτσες. Είχε φαμίλια, βιός μεγάλο και πολλά καράβια. Όταν ελευθερώθηκε η πατρίδα, η λευτεριά τον βρήκε μόνο και πάμπτωχο χωρίς οικογένεια, χωρίς καράβια, χωρίς βιός.
Κι όπως λέει και ο ποιητής μας Γ. Στρατήγης
…«Πατρίδα όλα στα’ δωσα γυναίκα, βιός, παιδιά»…
Μόνο θυσίες για την πατρίδα. Καμιά απαίτηση.
Κι έτσι φτωχός και ξεχασμένος έζησε τα υπόλοιπα χρόνια.
Στο λεύτερο νησί του, μέσα στην αγάπη, τη φροντίδα και την εκτίμηση των συμπατριωτών του.
Κάποτε τον πείσανε οι γείτονες να πάει στο Υπουργείο να ζητήσει κάποια σύνταξη για να ζήσει με αξιοπρέπεια τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Βρέθηκε εκεί τη στιγμή που θα έφευγε ο υπουργός. Το άγημα είχε παραταχθεί.
Κάποιος με μεγάλη στολή τον έσπρωχνε και του έλεγε «Φύγε από δω κουρελή, να μην σε δει ο υπουργός. Πήγαινε αλλού να ζητιανέψεις».
Και απαντά ο Ματρόζος (ποιητής Γ. Στρατήγης)
…Αν οι ζητιάνοι σαν εμέ δεν χύνανε το αίμα,
δεν θα υπήρχαν αρχηγοί σαν εσέ για να φορούν το στέμμα…
«Μη σπρώχνετε τον ήρωά μας, άρχοντα Ματρόζο» φώναξε δακρύβρεχτος ο υπουργός και τον αγκάλιασε.
Ηταν ο φίλος του Κανάρης, τότε υπουργός Ναυτιλίας.
Αυτοί ήτανε οι ήρωές μας. Τίποτε δεν ζητήσανε από την πατρίδα!!!
Η μεγάλη πίστη του Θ. Κολοκοτρώνη.
Πάντα εμψύχωνε τα παλληκάρια του λέγοντας συχνά μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο. «Μη σκιάζεστε ορέ, ο Θεός έβαλε την υπογραφή του, η πατρίς θα ελευθερωθεί. Και δεν την παίρνει πίσω».
Και οι γυναίκες παρούσες πάντα στον αγώνα. Ολες οι Ελληνίδες, Νησιώτισσες, Μακεδονίτισσες, Σουλιώτισσες, όλες.
Οταν έπεσε το Σούλι πήγαν οι έμπιστοι της Τζαβέλλαινας να τη σώσουν και να τη φυγαδεύσουν στην Πάργα ή στο Μεσολόγγι για να σωθεί από τον Αλή Πασά.
Αγέρωχη και περήφανη άστραψε και βρόντηξε στους έμπιστούς της. Και όπως γράφει ο ποιητής
Το Σούλι κι αν ετούρκεψε κι αν έπεσε και η Κιάφα.
Η Δέσπω αφέντες λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάμει.
Και τα φουσέκια άναψε κιόλες φωτιά γινήκαν.
Εκείνη την ημέρα, γράφει η ιστορία, η Τζαβέλλαινα ξεκλήρισε όλο της το σόι, σαράντα γυναίκες, κόρες, νύφες, ανιψιές, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.
Αυτές είναι οι γυναίκες του 1821.
Τιμή σε όλους εσάς, άνδρες, γυναίκες, που πέσατε για την πατρίδα. Θεία είναι η δάφνη.
