Γράφει ο κ. Λιναριτάκης Εμμανουήλ
Στον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ» του Σαββάτου 28/2/15, σελ.7, η συνεργάτης σας κα. Ελ. Χάνου αναφέρεται στην καταδίκη δύο καθηγητών Γυμνασίου εξαιτίας γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια πολυήμερης εκπαιδευτικής εκδρομής.
Τα γεγονότα τελείως τα αγνοώ και η δικαιοσύνη έχει αποφανθεί. Παίρνοντας όμως αφορμή από τα ανωτέρω έχω να σημειώσω τα εξής»
Α) Καλοκαίρι του 1976. Βρίσκομαι στο Παρίσι και θέλω να συμμετέχω ως κατασκηνωτής σε μία χριστιανική φοιτητική κατασκήνωση στις Γαλλικές Αλπεις. Η κατασκήνωση βρίσκεται μεταξύ ΟΚΕΝΟΒΕΕ – ΕΑ ΜΓΓΚΕ πάνω από τις λίμνες ΕΑΡΡΚΕΥ. Δικαίωμα συμμετοχής ως κατασκηνωτής, εκτός από ορισμένους όρους και τα τροφεία, οπωσδήποτε απαιτείται και ιατρική βεβαίωση υγείας του υποψήφιου κατασκηνωτή και εξουσιοδότηση του προς τον αρχηγό της κατασκήνωσης και τους συνεργάτες του, (εάν ο κατασκηνωτής ήταν ανήλικος, από τους γονείς του), ότι σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος υγείας του, ή και ανάγκη άμεσης χειρουργικής επέμβασης, να ενεργήσουν αυτοί, όπως νομίζουν καλύτερα, συνεργαζόμενοι με τους ιατρούς ή άλλους φορείς, δίχως να τους ζητηθεί καμία ευθύνη για το αποτέλεσμα.
Να σημειωθεί ότι
1) Η απόσταση Παρίσι – κατασκήνωσης ήταν περίπου 6-7 ώρες με το αυτοκίνητο
2) Η κατασκηνωτική περίοδος ήταν από αρχές Ιουλίου μέχρι 16 Αυγούστου
3) Πολλοί γονείς ανηλίκων κατασκηνωτών αυτή την περίοδο ήταν σε δικές των διακοπές και μερικοί και εκτός Γαλλίας
4) Αρκετοί ενήλικοι κατασκηνωτές, όπως και ο γράφων, ήταν από άλλες χώρες
5) Ο αριθμός των κατασκηνωτών ήταν περίπου 150 άτομα.
Β) Τα ανωτέρω εγράφησαν διότι ως καθηγητής, (συνταξιούχος πλέον), γνωρίζω την ευθύνη των συνοδών καθηγητών-διευθυντή και την άρνηση πολλών εξ αυτών να δηλώνουν συμμετοχή σ’ αυτές, καθόσον δεν είναι υποχρεωμένος ο εκπαιδευτικός να συμμετέχει. Για τις μεγάλες ευθύνες-των καθηγητών και την μη συμμετοχή των σ’ αυτές- πολλές φορές ημερήσιες, ή πολυήμερες εκδρομές ακυρώνονται ή τροποποιούνται.
Γνωρίζω επίσης πολύ καλά ότι προ πολλών ετών στην πόλη μας, κινδύνευσε να ματαιωθεί πολυήμερη εκδρομή της Γ’ Λυκείου λόγω μη πλήρους συμμετοχής των καθηγητών, και τότε οι μαθητές του Λυκείου παρακάλεσαν ως τελευταία λύση- ελπίδα, τον θεολόγο-ιερέα καθηγητή των να τους συνοδεύσει, παρά τους σοβαρότατους και δικαιολογημένους λόγους αρνήσεώς του. Ο εν λόγω καθηγητής άφησε, με πλήρη συναίσθηση του τι έκανε, την ετοιμόγεννη γυναίκα του και συνόδευσε τους μαθητές του. Κατά τη διάρκεια της εκδρομής η γυναίκα του γέννησε και την έτρεχαν στην κλινική και για όλα τα σχετικά τα αδέλφια της, με διάφορα πικρόχολα σχόλια από πολλούς.
Γ) Με βάση τα ανωτέρω θα ήθελα να προτείνω, τόσο για τις διάφορες κατασκηνώσεις, όπως και για τις μονοήμερες-πολυήμερες εκδρομές, να καταθέτουν οι γονείς στους αρμόδιους φορείς κάποια ανάλογη δήλωση-εξουσιοδότηση, (όπως στην περίπτωση Α).
Δ) Και, κάτι το εύθυμο σχετικά με την συμμετοχή μου στην κατασκήνωση στις Άλπεις. Θέλησα να πάρω αυτή την βεβαίωση, οπότε κάποια μέρα έψαχνα στο Παρίσι στην «Πλατεία της Δημοκρατίας», που είναι όση περίπου το πάρκο του αγίου Κωνσταντίνου της πόλης μας, να βρω γιατρό. Τόσες φορές περνούσα από εκεί και έπεφταν στο μάτι μου οι πινακίδες με τα διάφορα επαγγέλματα. Τώρα όμως που έψαχνα, όλες ήταν δικηγόρων, ασφαλιστών, συμβολαιογράφων, αρχιτεκτόνων κ.α., καμιά όμως γιατρού. Σε δύο πολυκλινικές που πήγα, έπρεπε για μερικές μέρες, να κάνω όλες τις εξετάσεις και να πληρώσω ένα σημαντικό ποσό, προκειμένου να μου χορηγήσουν τη βεβαίωση, πράγμα που δε δέχτηκα.
Επί τέλους, αγανακτισμένος με τα πολλά είδα μία πινακίδα γιατρού. Με το ασανσέρ ανέβηκα στον όροφο. Κτυπώ το κουδούνι. Ακούω τα βήματα του γιατρού που ερχόταν να ανοίξει και τότε πρόσεξα ότι κάτω από το όνομα του έγραφε «Γυναικολόγος». Αστραπιαία κατέβηκα τη σκάλα, δίχως να προλάβει ο γιατρός ν’ ανοίξει την πόρτα. Εντέλει μετά από λίγο πέτυχα γιατρό. Παθολόγο βέβαια.
