Του Δημήτρη Φρ. Κώστογλου, Πλωτ/ρχη Λ.Σ. (ε.α.)
Το φοβερό έγκλημα της Μακρινίτσας θα μας «στοιχειώνει» για καιρό! Τρία ουσιαστικά τα θύματα αυτής της ανείπωτης τραγωδίας και στη μέση ένα παιδί, μόλις 3 χρονών!
Τα «τηλεοπτικά δικαστήρια» της χώρας έβγαλαν τα δικά τους συμπεράσματα…, καλώς ή κακώς! Θέλω, όμως, εδώ να σταθώ σο μικρό «θύμα» της οικογένειας, τον Γιωργάκη, που μέσα σε λίγα λεπτά, έχασε τη μάνα του από το χέρι του πατέρα του!
Η πολιτεία, η μικρή κοινωνία του χωριού, οι αρμόδιοι φορείς, πρέπει σήμερα κιόλας να βοηθήσουν –αυτή- τη χαροχτυπημένη οικογένεια και το μικρό αγοράκι, πριν ξεχαστεί ως είθισται κι αυτή η τραγωδία γιατί (πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας) ο πόνος, η θλίψη, τα ΓΙΑΤΙ, έχουν «πνίξει» τους ταλαιπωρημένους γονείς…
Καλές οι παρηγοριές, τα πρόσκαιρα λόγια συμπάθειας, αλλά εδώ απαιτείται άμεση παρέμβαση της Πολιτείας και δη των ντόπιων παραγόντων!
Ο κατηγορούμενος φονιάς των δύο αδελφών πιθανότατα να εισαχθεί σε ψυχιατρικό κατάστημα… Το παιδί, όμως, πρέπει να προστατεύσουμε, όπως και δήποτε, για τα επόμενα χρόνια της ζωής του!
Ελπίζω και εύχομαι να μη ξεχαστεί αυτή η σκοτεινή υπόθεση, όταν σβήσουν οι κάμερες… και έρθει η σιωπή!
Α, και κάτι τελευταίο: Επιτέλους, να μιλάει ο κόσμος, όταν βλέπει τέτοιες βάναυσες συμπεριφορές, γιατί συνήθως «όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού» και αδιαφορούμε, πολύ πιθανόν να βρεθούμε και εμείς «καμένοι»!
Υ.Γ.: Ιστορική αστυν. αναδρομή
Από το 1972 (49 χρόνια πίσω) έχει να ζήσει η Ελλάδα τέτοιας μορφής βίας και φονικών. Συγκεκριμένα, ο Λυμπέρης, χωρισμένος τότε από τη σύζυγό του, έκαψε τη γυναίκα του, την πεθερά του και τα δύο μικρά αγγελούδια, τα παιδιά του!!!
Εκτελέστηκε στην Αίγινα το ’72, καθόσον τότε ήταν σε ισχύ η θανατική ποινή, που ήταν και η τελευταία!…
