Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Και αισίως κοντοζυγώνουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, την Εβδομάδα των Παθών, όχι μόνον του Θεανθρώπου αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η πανδημία ακάθεκτη παρελαύνει με την βοήθεια και από εμάς τους ίδιους. Οι ξακουστοί ελληνάρες λες και δεν ακούν τις τηλεοράσεις, δεν ακούν τις τραγικές ειδήσεις της ημέρας. Η επανάληψη της επαναλήψεως. Γίνονται γιγάντιες προσπάθειες μήπως υπάρξει χαραμάδα λογικής, αλλά απτόητοι με τα ποτάκια τους στο χέρι, να μην έχουν και την μουσικούλα τους, και το κερασάκι στην τούρτα, να μην γιορτάσουμε την ελευθερία μας, βρε αδερφέ, να ξεσκάσουμε, να καβαλήσουμε το αμάξι μας και να πάμε περιχαρείς στα χωριά μας. Αμέ τι νομίζετε εσείς που παριστάνετε τους λογικούς και κυκλοφορείτε με μάσκες, με διπλές μάλιστα, δεν θα τιμήσουμε τον παππού και τη γιαγιά μας;
Που θα περάσουμε την Ανάσταση; στο χωριό και πάλι στο χωριό. Φύτρωσε η λέξη χωριό στο στόμα τους. Εσείς που εμβολιαστήκατε και την γλυτώσατε, νομίζετε ότι θα εμβολιαστούμε κι εμείς; Κάποιο λάθος κάνετε. Εμείς περάσαμε και την γρίπη μας το 2019, μάλιστα και το 2018, τώρα τι μας τσαμπουνάτε ότι όλοι αυτοί που πεθαίνουν είναι από την πανδημία. Σας γέλασαν αν νομίζετε ότι θα σας ακούσουμε, είχαν καρδιά, είχαν ζάχαρο, είχαν καρκίνο γι αυτό πέθαναν, κορονοϊός δεν υπάρχει!!!!!
Μην νομίσετε ότι υπερβάλλω. Το ακούμε καθημερινά με πρόκληση, με αυθάδεια, με νταηλίκι. Γι’ αυτό και οι νουνεχείς, που έλεγαν και οι μυαλωμένοι νοικοκυραίοι, που έχουμε περάσει πολέμους, βασανιστήρια, προσπαθούμε να μην χάσουμε το μυαλό μας ακούγοντας αυτές τις ομοβροντίες.
Όχι ότι δεν μας απασχολεί και ο αδιάλλακτος γείτονας, ο υπεράνω όλων των πληβείων, με την γαλάζια θαλάσσια πατρίδα μας, ο πανίσχυρος Ερντογάν που προσπαθεί να μας παραμυθιάσει ότι πρέπει να έχουμε αγαστές σχέσεις με τους γείτονές μας. Οι άνθρωποι κοιτάζουν πώς να σας τρικλοποδιάσουν για να τους πιστέψετε και να στραφείτε εναντίον μας. Όχι, όχι, ελάτε εμείς οι καλοί γείτονες, να τα βρούμε μεταξύ μας.
Και να πλησιάζει ο καιρός για τους μαθητές της Γ Λυκείου να δώσουν τις πανελλαδικές στα μέσα Ιουνίου, και για να δούμε ποιο εμβόλιο θα διαλέξουμε, για να μην έχουμε καμία περιπέτεια. Και άντε πάλι για το Πάσχα, και πάλι για τον τουρισμό μου θυμίζουν τα σοφά λόγια του Ουίνστον Τσώρτσιλ , με τα ακαταμάχητα καλαμπούρια του «όταν το παρόν ασχολείται με το παρελθόν, χάνει το μέλλον» και κάπνιζε σκεπτικός την αιώνια πίπα του. Κι άλλο ένα επιμύθιο του Τσώρτσιλ «Οι φίλοι είναι έξω από το κόμμα σου, οι εχθροί είναι μέσα».
Εμείς οι ανοιχτομάτηδες έλληνες έχουμε μια παρόμοια έκφραση. «Εχε τους φίλους σου μακριά και τους εχθρούς κοντά σου». Μια από τα ίδια δηλαδή.
Και κλείνοντας για σήμερα, θέλοντας να δικαιολογήσω τον τίτλο «μεσοπέλαγα», μας μένει η ελπίδα όπως κάναν οι παλιοί ψαράδες που πέρναν την βαρκούλα τους, εξασφάλιζαν το δόλωμα και καμιά φορά έχοντας παρέα ένα μικρό ραδιοφωνάκι, ξεχνούσαν τις στεναχώριες, τους οικογενειακούς καυγάδες, τα λεφτά που ήταν μετρημένα κι όταν τσιμπούσε μάλιστα και το δόλωμα κι έβγαινε η ψαριά, σιγοτραγουδούσε και γύριζε κεφάτος στην οικογένειά του.
Ομορφα, ειδυλλιακά χρόνια, χωρίς ανεμοδαρμένες καταστάσεις που βιώνουμε εν έτει 2021 με γαλήνιες θάλασσες και πορφυρένια ηλιοβασιλέματα. Που βρέθηκα από τον Τερζάκη στον Μαβίλη είναι άγνωστο. Είναι από τα παιχνίδια που σκαρώνει ο νους, όταν θέλεις να διαγράφεις από το μεσοπέλαγο που βρεθήκαμε, και μάλιστα χωρίς δόλωμα.
