Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Ημέρες άγιες, ημέρες που ζήσαμε όλοι μας τα πάθη του Θεανθρώπου, τις εκκλησίες που γέμισαν από πιστούς, αλλά και πολλοί πιστοί για διαφορετικούς λόγους ο καθένας παρακολούθησαν από μακριά με ευλάβεια, αλλά αφομοίωσαν πολλά περισσότερα γιατί ακούστηκαν κηρύγματα που μίλησαν στην καρδιά μας. Στην ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης, εκτός από το τροπάριο της Κασσιανής, που ο Χριστός με την μεγαλοκαρδία του συγχώρεσε για τα ολισθήματά της, στο κήρυγμα ακούσαμε ακόμη ότι στο Ευαγγέλιο γινόταν μνεία για τα τάλαντα, τα τάλαντα, τα τάλαντα που ο Θεός χαρίζει σε όσους δουλεύουν τίμια. Τα τάλαντα μεθερμηνευόμενα στην καθομιλουμένη είναι τα χρήματα που μικροί και μεγάλοι τα προσκυνούν μέχρις εσχάτων.
Τώρα την ώρα που ακούσαμε το Δεύτε Λάβετε Φως και χτύπησαν οι καμπάνες χαρμόσυνα και το χιλιοειπωμένο και μοναδικό «Χριστός Ανέστη» γράφω αυτές τις αράδες για να ξυπνήσω και να υμνήσω στα νεαρά παιδιά που διοργανώνουν κορονοπάρτι χωρίς να αναλογίζονται εκείνους που χτυπημένοι από την πανδημία έφυγαν από τη ζωή. Να θυμίσω λοιπόν ότι ούτε το αλκοόλ, ούτε οι δυνατές μουσικές των οργανωμένων πάρτι, ούτε… Αποφεύγω να θυμίσω τις ουσίες που καταδυναστεύουν τα νιάτα και δεν αφήνουν τα μικρά λιθαράκια που κρύβουν βαθιά μέσα τους τα ταλέντα, δηλαδή που τ’ αφήνουν να λιμνάζουν DEPROFUNDIS. Θαμμένα βαθιά μέσα τους. Δεν μπορεί κάτι θα σας συγκινεί, κάτι θα κάνει την καρδούλα σας να σκιρτήσει, σταματήστε την κατηφόρα κι αφουγκραστείτε με προσοχή ό,τι σας υπαγορεύει η λογική σας.
Γεγονός είναι ότι η πανδημία του COVID-19 έχει ανατρέψει τη ζωή μας, δεν εκτιμούσαμε τις χαρές και τα σύγχρονα μέσα που καλυτέρεψαν κάθετα την ζωή μας από την εποχή του αραμπά, της μπουγάδας με το κοπιαστικό πλύσιμο στο χέρι, με τις λάμπες πετρελαίου να φωτίζουν τα πληκτικά βράδια μας. Και αντί να ευχαριστούμε τον Θεό που μας χάρισε όλα τα αγαθά από τον ηλεκτρικό από τις γεννήτριες από τα κομπιούτερ, από σκάιπ για να ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά στην οικογένεια, στη μητέρα, στον πατέρα που σε βοήθησαν στα πρώτα βηματάκια που ξενύχτησαν στο πλευρό σου όταν περνούσες τις παιδικές αρρώστιες. Αυτούς που σου χάρισαν την άνεση ν’αναδείξεις το όποιο ταλέντο είχες κρυμμένο μέσα σου και με την σύγχρονη εξέλιξη της επιστήμης σε βοηθά αν έχεις θέληση να περάσεις τα σύνορα της πατρίδας σου, να ανοίξεις τα φτερά σου και να μπεις στα άδυτα των σύγχρονων ναών της επιστήμης, να γνωρίσεις από κοντά τη NASA, το Κανάβεραλ, να περιδιαβάσεις στο περίφημο μουσείο στην Αγία Πετρούπολη, στο Ερμιτάζ, να φτάσεις στους Μασάι τη φυλή από τους Κενυάτες στην Αφρική που είναι οι ταχύτεροι δρομείς. Εχει τόσα ν’ αποκτήσεις αν φερθείς λογικά και δεν καβαλήσεις μόνος σου αν έχεις μεγαλώσει ή οικογενειακώς το αμάξι για να γευτείς τον ροδοψημένο οβελία στο χωριό του παππού και της γιαγιάς.
Να είστε σίγουροι σ’ εσάς απευθύνομαι που έχετε όλη τη ζωή μπροστά σας, σ’ εσάς τους νέους και τις νέες ότι οι μέρες, οι μήνες τα χρόνια φεύγουν σαν αστραπή και δεν βοηθούν σε τίποτα ούτε ο χαβαλές, ούτε η περιφρόνηση στα γηρατειά που πάλεψαν για να έχεις εσύ όλες τις ανέσεις σου. Ούτε μπορείς να κάνεις ό,τι σου καπνίσει γιατί έρχεται πάντα η ώρα της πληρωμής. Το έθιμο της λαμπρής φέτος μας αξίωσε ο Θεός να το ζήσουμε, έστω και με περιορισμούς, πάντως πολύ καλύτερα από το περσυνό βουβό Πάσχα. Τα νιάτα έχουν όρεξη για τη ζωή, έχουν όρεξη για γλέντι, για ξεφάντωμα. Να έχουνε όμως στον νου τους ότι η δική τους καλοπέραση, το δικό μας ξεφάντωμα να σταματάει εκεί που δεν ενοχλεί τον συνάνθρωπό τους.
Εμείς οι μεγάλοι καμαρώνουμε τα νιάτα που χάρη στη θέλησή τους, φθάνουν εκεί που δεν χωράει ο νους σου. Οι Αμερικάνοι έχουν σλόγκαν IFTHEREISAWILLTHEREISAWAY, δηλαδή μεθερμηνευόμενο «Αν έχεις την θέληση θα βρεις τον τρόπο να πετύχεις». Αλλωστε διαβάζουμε και μα την αλήθεια καμαρώνω σαν να είναι δικά μας παιδιά τα νεαρά άτομα που πετυχαίνουν στο Πανεπιστήμιο του ΜΙΤ που θέλεις μια περιουσία για να φοιτήσεις εκεί και εκείνοι παίρνουν ολοκληρωτική υποτροφία ή ξεχωρίζουν στις Ολυμπιάδες των μαθηματικών αλλά και στις αθλητικές Ολυμπιάδες. Εδώ σας θέλω παιδιά μου να βάλετε τα δυνατά σας να φθάσετε στις υψηλότερες βαθμίδες της επιστήμης και του αθλητισμού. Θέληση να υπάρχει και έφθασε η ώρα να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αβγά της Πασχαλιάς. Και όποιος κερδίσει…
