Του Δημ. Φρ. Κώστογλου, Πλωτ/ρχη Λ.Σ. (εα)
Σήμερα θα σας παρουσιάσω με απλά λόγια μια αληθινή ιστορία ανθρωπιάς και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Κάποιο αγόρι σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, κουρασμένο και ταλαιπωρημένο, πωλούσε διάφορα μικροαντικείμενα… ίσα- ίσα για να ζήσει!
Κάποτε, λοιπόν, βρέθηκε έξω από ένα σπίτι και αναλογίσθηκε με συστολή να ζητήσει λίγο ψωμί από την κυρία που βρισκόταν στην αυλή…
Από ντροπή όμως, ζήτησε λίγο νερό. Η γυναίκα παρατήρησε καλά το μικρό αγόρι και κατάλαβε πως πεινούσε. Του έδωσε, λοιπόν, ένα ποτήρι γάλα!
Ο μικρός βιοπαλαιστής το ήπιε μονορούφι και απευθυνόμενος στην καλή κυρία τη ρώτησε τι χρωστάει. Η γυναίκα τού είπε χαμογελώντας: «Δεν μου χρωστάς τίποτα. Αιντε στο καλό και να προσέχεις»!
Τα χρόνια πέρασαν και η γυναίκα εκείνη αρρώστησε σοβαρά. Την μετέφεραν σε τοπικό ιατρείο, αλλά λόγω της σοβαρότητας της ασθένειας, την έστειλαν σε μεγάλο Νοσοκομείο, λίγα χιλιόμετρα από την πόλη που ζούσε…
Ο καθηγητής – ιατρός μόλις έμαθε πως η ασθενής προέρχονταν από τη μικρή κωμόπολη, που κάποτε πωλούσε για να ζήσει μικροπράγματα, κάτι σκίρτησε μέσα του. Αμέσως κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της ασθενούς, την οποία αναγνώρισε. Ηταν η γυναίκα που ευγενικά κάποτε του ‘δωσε ένα ποτήρι γάλα!
Εδωσε άμεσα εντολή για ενδελεχή παρακολούθηση της υγείας της στους άλλους γιατρούς ως την πλήρη αποκατάστασή της.
Πράγματι, η γυναίκα σώθηκε και σε λίγο διάστημα από την εγχείριση θα έπαιρνε εξιτήριο.
Όταν έφτασε η ευλογημένη ώρα, ο καθηγητής έλαβε τον φάκελο της ασθενούς και στο σημείωμα του λογιστηρίου για τα έξοδα νοσηλείας της, στο τέλος έγραψε με δικά του γράμματα τα εξής: «Ολοσχερώς πληρωμένα, μ’ ένα ποτήρι γάλα»!
Η γυναίκα έλαβε τον φάκελο, τρέμοντας για το ύψος της αμοιβής. Ανοιξε τον φάκελο, διάβασε το σημείωμα του καθηγητού και συγκινημένη έβαλε τα κλάματα, λέγοντας: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, που ελεείς τους καλούς ανθρώπους»!
Αυτή είναι η μικρή αληθινή ιστορία που σας κατέθεσα.
Να θυμάστε πάντα πως ο «ελεών φτωχόν, δανείζει Θεόν!».
