Του Δημ. Φρ. Κώστογλου
Λίγοι γνωρίζουν πως η «τραγουδίστρια της Νίκης» Σοφία Βέμπο στην αρχή της καριέρας της γνώρισε πολλές… «απορρίψεις» ως προς το ταλέντο της! Η Εφη (αργότερα) Σοφία Βέμπο, εκεί γύρω στα 1932 – ‘35 ερμήνευσε τσιγγάνικα τραγούδια με τη χαρακτηριστική βαριά φωνή της…
Τότε, λοιπόν, αρκετοί συνθέτες της «έκλεισαν» καλλιτεχνικές πόρτες, εξαιτίας της… «αντρικής» φωνής της! Ο θιασάρχης μάλιστα Σαμαρτζής (θέατρο Σαμαρτζή) έλεγε για τη Σοφία: «Τι να την κάνω αυτή, με την αγριοφωνάρα της; Να πάει σπίτι, να πλένει πιάτα!».
Αργότερα, η μεγάλη Σοφία Βέμπο καθιερώθηκε σε αισθηματικά τραγούδια του Μίμη Τραϊφόρου, κάνοντας το μεγάλο «μπαμ» στη δισκογραφία, αλλά και στο θέατρο ως ηθοποιός. (Ασφαλώς, τη θυμάστε στην ταινία «Στέλλα» με Μελίνα – Β. Ζουμπουλάκη, ερμηνεύοντας το «Φεγγάρι είναι κόκκινο, το ποτάμι είναι βαθύ»).
Στην Αμερική που έμεινε για δύο χρόνια, η Σοφία, για μόνο μία φορά, τραγούδησε το λαϊκό άσμα «Ο Ναύτης» (το πρωτοτραγούδησε η Σωτ. Μπέλλου).
Εννοείται με τον ερχομό του πολέμου του ’40, η Βέμπο με τα εθνικά – εμψυχωτικά τραγούδια της «σήκωσε» τους Ελληνες και την Ελλάδα ψηλά… πολύ ψηλά!
Επίσης, η σεμνή Σοφία βοήθησε έμπρακτα τους φοιτητές στα γεγονότα του Πολυτεχνείου του ’73, ανοίγοντας το φτωχικό της στην Πατησίων, κατακεραυνώνοντας τους θρασύδειλους χουντικούς! Αιωνία της η μνήμη! Αθάνατα, όμορφα, τα τραγούδια στου Σοφία.
Μέρες ραδιοφώνου
Φωνές, μνήμες, μέρες Ραδιοφώνου! Σταθερή, ακριβή αξία. Σαν τη μαγεία του Ραδιοφώνου δεν έχει! Πριν από 83 περίπου χρόνια, η μικρή Ελλάδα υποδεχόταν το Ραδιόφωνο! (ΕΙΡΤ, Ενόπλων, ΕΡΤ, ΕΡΑ, Τρίτο, Δεύτερο…)
Και ποιοι δεν παρήλασαν στο τότε Ραδιομέγαρο του Ζαππείου. Πρωθυπουργοί, Βασιλείς, καλλιτέχνες, πολιτικοί, λόγιοι, ποιητές, σκηνοθέτες, εικαστικοί.
Πίσω από τα ιστορικά μικρόφωνα, ηθοποιοί έκαμαν θέατρο (το θέατρο της Δευτέρας), γίνονταν σπουδαίες συνεντεύξεις, από Αχιλλ. Μαμάκη ως το Φρέντυ Γερμανό…
Οι παλιοί θα θυμούνται ασφαλώς την Σαπφώ Νοταρά στο «Η Κυρία Κυριακή» ή την Δέσποινα Στυλιανοπούλου στην «Πυργοδέσποινα της Κουζίνας».
Συνάμα αρχές, μέσα του ’60 – ’70, άκουσε η Ελλάδα Μίκη και Μάνο, Ελύτη, Σεφέρη, Καζαντζάκη!
Στη διαδρομή της ελληνικής Ραδιοφωνίας συναντάμε τα πρώτα μελό «ραδιο-σίριαλς», όπως η «Λάουρα», «Το σπίτι των Ανέμων», «Μικρή, πικρή μου Αγάπη», αλλά και τα εθνικο-πολεμικά.
Η μαγεία του Ραδιοφώνου παραμένει διαχρονική, αξεπέραστη, ρομαντική!
Σήμερα, που η Τηλοψία έχει προ πολλού πάρει την κατιούσα, λόγω ανούσιων προγραμμάτων, το Ραδιόφωνο (δημόσιο – ιδιωτικό) έχει κάμει φοβερά βήματα… αισθητικής, ποιότητας και αντικειμενικής ενημέρωσης, χωρίς «πολεμικές ντουντούκες» και πανηγυρικά σώου! Ζήτω το Ραδιόφωνο.
