Οι προηγούμενες γενιές έζησαν τη «μαγεία» του θερινού Σινεμά! Σε κάθε συνοικία στον Βόλο – Ν. Ιωνία, στις δεκαετίες ’60 -’70 είχαν «φυτρώσει» τα Σινεμά με το χαρακτηριστικό χαλικάκι, τ’ αγιόκλημα, τα καθίσματα, τα διαλείμματα με πασατέμπο, κοκ, μπιράλη, τα ενδιάμεσα τραγούδια, όλα ένα «σκηνικό» κινηματογραφικής ταινίας!
Πρωτοκαθεδρία τότε είχαν οι κωμωδίες τα πολεμικά, τα γουέστερν… και τα κοινωνικά (τούρκικα – ινδικά). Ο απλός κόσμος, συνήθως σαββατόβραδα, ξεχύνονταν με παρέες, οικογένειες στα σινεμά για να γελάσουνε με τα αστεία του Κωνσταντάρα και της Βλαχοπούλου στην «Παριζιάνα»…
Στον Ανω Βόλο, λ.χ. λειτουργούσαν τρεις θερινοί και δύο χειμερινοί κινηματογράφοι, με φουλ θεατές. «Η Διάνα» στου Πανταζόπουλου, η «Φρύνη», η «Νεράιδα» θερινοί. Μια σκέτη, δροσερή απόλαυση!
Σήμερα, δυστυχώς, δεν έχουμε θερινά Σινεμαδάκια, πλην της εμβληματικής «Εξωραϊστικής», που σε πείσμα των δύσκολων καιρών και λόγω Covid, αντέχει όσο μπορεί!
Πικρή διαπίστωση: Τα πιο πολλά θερινά – χειμερινά σινεμά, έχουν γίνει πολυκατοικίες, απρόσωπες, γκρίζες, γκρο-μπετόν δηλαδή, μέσα και έξω… Κρίμα!
Δημ. Φρ. Κώστογλου
