Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη, Αρχιτέκτονα
Μια αγγελία στο διαδίκτυο ήταν η αιτία που μου έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγω από την επιστημονικά φτιαχτή και ταυτόχρονα δικτατορικά επιβεβλημένη μιζέρια, υλική και δυστυχώς περισσότερο πνευματική.
Οι φοιτητές της «Centaurus Racing Team» ή αλλιώς η «ομάδα Κένταυρος», ανακοίνωναν ότι θα έκαναν επίδειξη του «Αμφίονα», του νέου μονοθέσιου τύπου Formula, απογόνου των φημισμένων προηγούμενων Κενταύρων (παρόμοιων οχημάτων κατασκευασμένων από τους ίδιουςμε τα ονόματα «Chiron», «Nessus» και «Thireus»των αντίστοιχων φημισμένων μυθολογικών Κενταύρων).
Η Ομάδα Κένταυρος αποτελείται από φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (κυρίως του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών), που εργάζονται πάνω στον σχεδιασμό, την κατασκευή, αλλά και την προώθηση πλήρως των λειτουργιών αυτών που χαρακτηρίζονται σαν αγωνιστικά μονοθέσια αυτοκίνητα οχήματα.
Οχήματα, με τα οποία έχουν πετύχει σημαντικές διακρίσεις στη διάρκεια της δεκαετούς πορείας του Team τους.
Η περιέργεια, η αγάπη για τις κατασκευές, τη δημιουργία και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, όπως και η ανάμιξή μου σε μια σχετική πρόταση, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και την περιέργειά να πάω να παρακολουθήσω την εκδήλωση και πήγα…
Ήμουνα τυχερός, γιατί έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω την εγκληματικά αγνοημένη και ύποπτα παραμελημένη, καταπληκτική όμως πραγματικότητα της νεολαίας αυτού του τόπου.
Μια πραγματικότητα που στην προκειμένη περίπτωση την αποτελούσε ένα αντιπροσωπευτικό σύνολο νέων, γαλουχημένων με αρετές, όπως Επιμονή, Φρόνηση, Αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη, Αλήθεια, Φιλικότητα, Αυτοπειθαρχία, Αλληλεγγύη, Τιμιότητα, Αξιοπιστία, Εργατικότητα, Συνεργατικότητα, Συνέπεια, Ακεραιότητα, Δέσμευση, Καλοί τρόποι, Διάλογος, Χιούμορ.
Νέων που δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με ό,τι επιδιώκεται να φανεί μέσα από τα διάφορα ριάλιτι, σίριαλ, κλπ.
Ένα αυθόρμητο εγχείρημα, μιας παρέας μόλις πέντε αρχικά φοιτητών, που συνάντησε πάρα πολλές δυσκολίες στο ξεκίνημά της, εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια και αναπτύσσεται συνεχώς, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις και τις ικανότητές της.
Αποτέλεσμα μια πορεία, με πολλές διακρίσεις σε διεθνείς φοιτητικούς διαγωνισμούς, αφήνοντας… εποχή.
Το κυριότερο!… Στη διάρκεια αυτών των διαγωνισμών τα παιδιά αυτά ήρθαν σε επαφή με συνομήλικούς τους από όλο τον κόσμο, αποδεικνύοντας τις απεριόριστες δυνατότητές τους να τα βγάζουν πέρα με τις δυνάμεις και το πείσμα τους, μόνο.
Σημειωτέον (σύμφωνα με το ρεπορτάζ) ότι στις περισσότερες χώρες ανάλογα πρότζεκτ εντάσσονται στο επίσημο ακαδημαϊκό πρόγραμμα, ενώ αποτελούν «δυνατό χαρτί» για μια καριέρα στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Στη δική μας, το εντελώς αντίθετο. Χαρακτηριστική άλλωστε η δήλωση κάποιου από αυτούς:«Εμείς ασχολούμαστε με την κατασκευή του μονοθέσιου μόνο από μεράκι, αφού δεν συνδέεται με το ακαδημαϊκό μας πρόγραμμα με συνέπεια την αποκτηθείσα εμπειρία μόνο στο εξωτερικό να μπορούμε να την αξιοποιήσουμε».
Μία από τα ίδια, τα καλύτερα μυαλά να αναγκάζονται σε φυγή μην μπορώντας να συναγωνιστούν τα στεγανά των Φελλών(έκφραση αργκό, χαρακτηριστική για τους ανόητους ή ανάξιους ανθρώπους, ανθρώπους μετρίως συμπαθείς αλλά και μετρίως αντιπαθείς–ανθρώπους ανέμελους και ξέγνοιαστους με μηδενικά προβλήματα στη ζωή τους αλλά και ενίοτε μηδενικά ταλέντα – ανθρώπους ακούραστους, αρυτίδωτους, που χωρίς να κουνήσουν ούτε καν το μικρό τους δαχτυλάκι βρίσκονται πάντα μπροστά).
Για μένα τα παιδιά αυτά είναι ό,τι πιο αισιόδοξο συνάντησα στις μέρες αυτές της μιζέριας. Είναι κάτι σαν το χαμόγελο στη δυστυχία, τη ζέστη στο κρύο, το νερό στην δίψα…
Το παράδειγμά τους μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία, το εφαλτήριο για ένα νέο ξεκίνημα ατομικό, αλλά και κοινωνικό, που τόσο έχουμε ανάγκη.
Κατάφεραν να εξαφανίσουν την εύκολη δικαιολογία του φαινομενικά ακατόρθωτου, αρνητική αιτία κάθε αναβολής και επομένως βασικού εμποδίου της πραγματικής προόδου.
Ταυτόχρονα όντας επανειλημμένα βραβευμένοι, δίνουν αφορμή στην πόλη μας, σαν βάση των συνεχόμενων δημιουργιών και συμμετοχών τους, να αξιοποιήσει την ύπαρξή, φήμητους διεκδικώντας μια από τις διεξαγωγές. Πώς;
Οι διαγωνισμοί αυτοί στους οποίους συμμετέχουν με πολλούς άλλους από άλλα Πανεπιστήμια διαφόρων χωρών, διεξάγονται σε τακτά χρονικά διαστήματα σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού.
Ο Βόλος νομίζω πανάξια και δικαιωματικά, θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη μια από αυτές.
Διαθέτει ήδη και τον κατάλληλο χώρο, η συνεχόμενη παρουσία και λειτουργία στον ίδιο οδικό άξονα των νεοκατασκευασμένων κυκλικών κόμβων,απρόβλεπτα δημιούργησε ένα σύνολο που θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν μια καταπληκτική πίστα αγώνων δεξιοτεχνίας.
Άλλωστε πολύ παλιά θυμάμαι να γίνονται στην παραλία τέτοιου είδους αγώνες, με φημισμένους οδηγούς και αυτοκίνητα, γιατί να μην γίνεται και τώρα.
Ταυτόχρονα, η πίστα αυτή θα μπορούσε να καλύψει και τις αγωνιστικές ανάγκες παρουσίασης των επόμενων δημιουργημάτων δικών τους αλλά και άλλων Πανεπιστημίων.
Στην αρχή έγραψα πως στην εκδήλωση παρουσίασης του «Αμφίονα» πήγα παρακινούμενος από το για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό ενδιαφέρον μου, αλλά και για μια συναφή πρόταση.
Το 2016 σε μια περιγραφή ενός Grand Prix Formula 1 η ειδικευμένη με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό δημοσιογράφος Πόπη Παπαμιχαήλ, κάνοντας αναφορά για την έλλειψη στην Ελλάδα πίστας, είχε μιλήσει για την πρόταση που ένας Βολιώτης Αρχιτέκτονας είχε κάνει για την περίπτωση που ο Βόλος ως περιοχή θα μπορούσε να φιλοξενήσει κατασκευάζοντάς την, μια πίστα για τους συγκεκριμένους αγώνες. Ανέφερε και όνομα, επομένως μπορώ να πω πως ο Αρχιτέκτονας αυτός είμαι εγώ.
Στην εκδήλωση πήγα για να παρουσιάσω την πρόταση, είδα όμως ότι η παρουσίαση αυτή θα ήταν άκαιρη και εκτός του κυρίου θέματος που ήταν η τελευταία δημιουργία της ομάδας Κένταυρος και δεν το έκανα.
Ακούγοντας όμως τα παιδιά αυτά να μιλούν για το πώς ξεκίνησαν και το πού έφτασαν, είδα για άλλη μια φορά αυτό που υποστηρίζω και με ωθεί κάθε τόσο σε τέτοιου είδους προτάσεις.
Τα παιδιά αυτά ξεκίνησαν κατασκευάζοντας το πρώτο τους Chassis (σασί) από καλάμια, σήμεραέφτασαν να κατασκευάζουν σύγχρονα και παγκοσμίωςγνωστά και βραβευμένα δημιουργήματα.
Όσοι με γνωρίζετε θα ξέρετε πως είμαι φύσει αισιόδοξος, τα παιδιά με δικαίωσαν για άλλη μια φορά. Τα πάντα είναι θέμα απόφασης, θέλησης, επιμονής!
