Του Δημήτρη Φρ. Κώστογλου
Μόνη σε έναν βράχο η καλή μας η Ρηνιώ, η Κυρά του Κιννάρου, ζει τα τελευταία δέκα χρόνια! Χωρίς τον αγαπημένο της Μικέ (σύζυγο, που έχασε λίγα χρόνια πριν), η κυρά – Ρηνιώ ζει με τα ζωντανά της, τον σκύλο της, τις αναμνήσεις, αγναντεύοντας… τ’ απέραντο γαλάζιο, πότε ήρεμο – πότε άγριο, χειμώνα – καλοκαίρι.
Μια σπάνια γυναίκα, μια γενναία ψυχή, η Ρηνιώ δεν φεύγει… από το σπιτικό της, μ’ όλα τα χρυσάφια του κόσμου.
Μόνη, παλεύει με τα θεριά της φύσης, πάντα όρθια, πάντα μ’ ένα φωτεινό χαμόγελο και μια φιλόξενη αγκαλιά…
Η Ρηνιώ, η τελευταία κάτοικος του ακριτικού Κιννάρου, είναι ίσως η σύγχρονη Σπαρτιάτισσα μάνα που αντιστέκεται…, μένοντας «φρουρός-αγέρωχος» πάνω σε τούτο τον απρόσιτο βράχο!
Ωραία ψυχή!
Αυτή είναι η άλλη Ελλάδα που τόσο νωρίς λησμονήσαμε στη χαώδη ευδαιμονία μας.
Η «παράγκα» του Σίμου
και οι υπαρξιστές της Αθήνας
Δεν είχε μόνο η Γαλλία τον Σαρτρ, είχε και η Αθήνα στα 1953 τον Σίμο με την θρυλική του παράγκα! Ο Σίμος ένας αλέγκρο τυπάκος της υπερσυντηρητικής εποχής (μετά τον εμφύλιο) ανέπτυξε τις ιδέες, τα οράματα, του Γάλλου φιλόσοφου Σαρτρ, με τα εδώ δεδομένα!
Γρήγορα απέκτησε οπαδούς και στην περιβόητη «παράγκα» του, μαζί με αντισυμβατικούς φίλους, μιλούσε για ελευθερία, ισότητα, αγάπη… σε κάθε αδικημένο.
Διοργάνωνε «χάπενινγκ» στο κέντρο της Αθήνας, με χορούς της εποχής, εκδρομές με φορτηγά και με απαραίτητη προϋπόθεση, ο άντρας να φέρει ντάμα (ακόμα και γιαγιά!)
Αλλά, δυστυχώς, ο τρομακτικός και φονικός σεισμός σε νησιά του Ιονίου, έφεραν τα πάνω – κάτω στο κτήμα του Σίμου.
Αμεση, όμως, υπήρξε η αντίδρασή του στο γεγονός: Με τη μεσολάβηση του Αλ. Σακελλαρίου, διοργάνωσε ένα τύπου συναυλία, με τη συμμετοχή ηθοποιών, όπως Β. Λογοθετίδης, Ιλυα Λιβυκού, Σοφία Βέμπο και Γ. Οικονομίδη. Συγκέντρωσαν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για τις ανάγκες του ταλαίπωρου λαού, της Κεφαλλονιάς!
Σύντομα, όμως, υπερσυντηρητικοί κύκλοι δεν ένοιωθαν καλά με την «ανελεύθερη – ελευθερία» του Σίμου και των ομοϊδεατών του, με αποτέλεσμα, το ανελέητο κυνηγητό τους ως «επικίνδυνοι – υπαρξιστές».
Ο Σίμος απογοητευμένος κατέφυγε νομίζω στο Παρίσι ξεχασμένος από φίλους και αγαπημένους οπαδούς. Αυτή ήταν η ιστορία του Σίμου.
