Tου Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
66o
Η γυναικεία νοοτροπία, κατά πολλούς φιλοσόφους, θεωρείται παράλογη, αλλά στενά συνδεδεμένη με τις φυσικές δυνάμεις, που διέπουν το σύμπαν, ενώ η ανδρική αντιπροσωπεύει το ορθολογιστικό στοιχείο, αφηρημένο και αντίθετο, ίσως και αντιτιθέμενο, στις αιώνιες πηγές τής ζωής. Τα μεγάλα έργα οφείλονται σε άγαμους άντρες, αλλ’ όμως μόνο αυτοί, που έχουν παιδιά, μεριμνούν για το μέλλον και αποφεύγουν τις περιπέτειες. Οι λαοί τής γης πέρασαν μία περίοδο εξωγαμίας, έτσι όπως τη συναντούμε και σήμερα ακόμη, σε μερικούς πρωτόγονους λαούς. Το κακό, όμως, είναι ότι ο σημερινός άνθρωπος στερείται τελείως εκείνου, που θα μπορούσαμε ν’ αποκαλέσουμε «αρχέγονη» φαντασία. Δηλαδή, είναι ανίκανος να επινοήσει ένα γεγονός, τελείως ξένο ή αντίθετο με την πραγματικότητα. Από την άλλη, οι λαοί πέρασαν μία περίοδο γυναικοκρατίας, μία κατάσταση που θεωρήθηκε ως ταπεινωτική για τους άντρες, αλλά οι φιλόσοφοι την αξιολόγησαν ως περίοδο υπεροχής και υψηλής ανθρώπινης αξίας. Η ιστορική ανάμνηση δεν είναι κάτι, που μπορεί να απωθηθεί. Σήμερα, παρατηρούμε ότι, τόσο η σύζυγος, όσο και τα παιδιά, δεν αποτελούν εμπόδιο για κάθε μεγάλο ανθρώπινο εγχείρημα. Έτσι, οι άνθρωποι του αιώνα μας κάνουν μία συνεχή προσπάθεια να δώσουν μορφή στο χάος τής σύγχρονης τεχνολογίας.
