Του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού, εφημερίου του Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Αλμυρού
Ενα από τα προβλήματα που ταλανίζουν την επικαιρότητα, είναι και αυτό των προσφύγων. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες – μέσα από τα Μ.Μ.Ε. – τραγικών γεγονότων, όπως ναυαγίων και πνιγμών αθώων ανθρώπων, ακόμη και μικρών παιδιών. Στην προσπάθειά τους ν’ αναζητήσουν νέες ευκαιρίες, μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες, εκδιωγμένοι παρά τη θέλησή τους, λόγω του πολέμου και της απειλής των φανατικών μουσουλμάνων, καθίστανται έρμαια των δουλεμπόρων με αβέβαιη κατάληξη.
Τούτοι οι άμοιροι άνθρωποι, εγκαταλείπουν τα υπάρχοντά τους, στερούνται τη δυνατότητα επιστροφής, πιθανόν να μην έχουν το δικαίωμα επιλογής της χώρας υποδοχής τους, αν βρεθούν σε ξένη χώρα – γλιτώνοντας τον πνιγμό στη θάλασσα – δεν υπάρχει ούτε ένας γνωστός άνθρωπος και δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. Η προσφυγιά, λοιπόν, αποτελεί έναν άμεσο εξαναγκασμό!
Πλήγμα και μάστιγα, αποτελεί η προσφυγιά για την ανθρωπότητα και τον σύγχρονο πολιτισμό. Οι συνέπειες, τόσο για τους ίδιους τους πρόσφυγες, όσο και για τις χώρες υποδοχής τους, τεράστιες! Η χώρα μας,, αποτελεί τον υπ’ αριθμό ένα σταθμό και πέρασμα αυτών των ανθρώπων προς αναζήτηση νέας ζωής. Και οι συζητήσεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό, ζωηρεύουν, επιχειρώντας να δώσουν λύσεις σ’ αυτό το καυτό θέμα, το οποίο δεν αποτελεί μονάχα ελληνικό πρόβλημα, μα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο!
Για εμάς τους χριστιανούς, στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων θα πρέπει να διακρίνουμε τον μεγάλο Ξένο της Εκκλησίας μας. Τον ίδιο τον Κύριό μας, ο Οποίος σαν ξένος σαρκώθηκε, σαν ξένος κυνηγήθηκε και φυγαδεύτηκε μετά τη γέννησή Του, σαν ξένος πορεύτηκε ανάμεσά μας, σαν ξένος κατηγορήθηκε, σαν ξένος σταυρώθηκε, αλλά και σαν ξένο κάποιοι τολμηροί άνθρωποι ζήτησαν και έλαβαν το σώμα Του για να το κηδεύσουν.
Μπορεί η αθρόα εισροή ξένων ανθρώπων ανάμεσά μας να εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους σε πολλαπλά επίπεδα, ωστόσο χρέος όλων είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, να διατηρήσουμε την ενότητά μας, ν’ αποστραφούμε φαινόμενα μισαλλοδοξίας και φανατισμού, να συνδράμουμε στις πολλαπλές ανάγκες τούτων των ανθρώπων οσάκις χρειαστεί και να στρέψουμε τις φωνές μας προς κάθε κατεύθυνση, έτσι ώστε τούτοι οι άνθρωποι και σαν ζωντανές εικόνες του Θεού ν’ αντιμετωπιστούν, αλλά και σαν ισότιμοι πολίτες τούτου του κόσμου να πορευτούν, οργανωμένα και έγκαιρα από τους υπεύθυνους φορείς. Ειδάλλως, η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος θα γευτούν τους καρπούς των έργων που οι ίδιοι προετοίμασαν επιπόλαια, δίχως όραμα και προοπτική.
