Του Δημ. Φρ. Κώστογλου
Υδρα. Αρχές ’60. Μια διάσημη σταρ, μ’ ένα εκλεκτό επιτελείο ξένων και ελλήνων ηθοποιών, βρίσκονται στο νησί για τα γυρίσματα της ταινίας το «Το παιδί και το δελφίνι». Πρωταγωνίστρια η σαγηνευτική θεά Σοφία Λόρεν (μαζί της έπαιξε ο δικός μας, Αλ. Μινωτής).
Σε μια σκηνή της ταινίας, η Λόρεν, έπρεπε να τραγουδήσει το τραγούδι του Μωράκη: «Τι να αυτό, που το λένε αγάπη». Η Σοφία που δεν γνώριζε ελληνικά, βρήκε δυσκολίες για την ερμηνεία…
Τότε η Μάγια – Μελάγια (άλλη φωνάρα αυτή) τη βοήθησε στη γλώσσα και στο τέλος, το αποτέλεσμα, ήταν μια μεγάλη τρυφερή στιγμή, για τη Λόρεν!
Το συγκεκριμένο τραγούδι ερμηνεύτηκε αργότερα από αρκετούς καλλιτέχνες, με καλύτερη απόδοση αυτή του Τώνη Μαρούδα.
Επίσης, λέγεται πως η Δανάη επέμενε τότε για την πατρότητα του τραγουδιού, ότι δηλαδή το έγραψε η ίδια…, αλλά κανείς δεν ξέρει περισσότερα.
Η εντυπωσιακή, πάντως, Σοφία Λόρεν, με τα υπέροχα μάτια και τη δωρική μεσογειακή ομορφιά «κατέκτησε» τις καρδιές (αντρικές κυρίως) των Ελλήνων! Κρίμα που δεν προβάλλεται στην τηλοψία.
Νταλκάδες και μεράκια
(Το ελληνικό τραγούδι, σήμερα)
Τον τελευταίο καιρό, έχει ξεφύγει η κατάσταση στον χώρο της ελληνικής δισκογραφίας. Γιατί; Από το χάραμα ως αργά το βράδυ, μόνιμα ακούμε τραγούδια που λίγο – πολύ μιλάνε για «Σ’ αγαπώ», «Μ’ αγαπάς», «Χωρίζουμε», «Γιατί χωρίσαμε»…
Καταλαβαίνω πως αυτά «πουλάνε» στην πιάτσα, αλλά έλεος! Πολύς νταλκάς, βαρύς και ασήκωτος, πολύ μιζέρια και κακομοιριά! Ευτυχώς, μάς αποζημιώνουν ευχάριστα νέα ταλαντούχα παιδιά, που γράφουν καλή μουσική και τραγούδια…, έστω για λίγους.
Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σπανό, Ξαρχάκο, ελάχιστα ακούμε από τα ραδιόφωνα. Μόνο το Δεύτερο – Τρίτο Πρόγραμμα Ελληνικής Ραδιοφωνίας κάμει την διαφορά. Οι άλλοι… στα γνωστά «καψουροτράγουδα».
Σαν την κα Τασσώ, καμία
Η Τασσώ Καββαδία «τυποποιήθηκε» στον ρόλο «κακιάς» (συνήθως πεθεράς), αλλά κάθε φορά έδινε μία ιδιαίτερη ματιά στη ροή του απαιτητικού σεναρίου. Στο «Κυριακάτικο ξύπνημα» ο Κακογιάννης την «ανακάλυψε» και αργότερα στη «Στέλλα» την αξιοποίησε…
Στο ίδιο φιλμ, η Μελίνα έπρεπε να δώσει χαστούκι στην Τασσώ, αλλά τρομοκρατημένη ρώτησε τον Κακογιάννη: Μα πώς να χτυπήσω την Τασσώ; Ο Κακογιάννης, της απαντά: Και μόνο με το δυνατό, αυστηρό βλέμμα της, θα την χαστούκιζες 14 φορές… Οπερ και έγινε!
Εκτοτε, όπως η ίδια εξομολογήθηκε σε περιοδικό, της πρότειναν πάντα ρόλους «σκληρής κακιάς» μάνας ή πεθεράς, συνήθως πλούσιας οικογένειας. Θυμηθείτε τα «δραματικά» της Φίνος Φιλμς.
Κι, όμως, στη ζωή η κα Τασσώ, η πολύ αξιόλογη ηθοποιός, ήταν ψυχούλα και καλή πεθερά – γιαγιά. Επίσης, ήταν άτομο καλλιεργημένο με γλώσσες και είναι γνωστό ότι μετέφραζε με ακρίβεια κείμενα ξένων συγγραφέων στα ελληνικά, για τις ανάγκες του θεάτρου. Σπουδαίο μυαλό και ευγενική ψυχή!
