Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Καλόν μήνα να έχουμε, τώρα αρχίζουν οι πραγματικές διακοπές και από εμάς τους ίδιους εξαρτάται πως θα περάσουμε αυτές τις καλοκαιριάτικες μέρες με ηρεμία, χωρίς άγχος. Αυτή η παράμετρος είναι κομμάτι δύσκολο να την προσπεράσουμε. Ηρεμία, λιγότερη τηλεόραση, αυτό το κομμάτι είναι η πλήρης καθημερινή μας εξάρτηση, πάτε δίπλα στο κύμα προσφέρεται στον εαυτό σας την πολυτέλεια να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα ή αν βρίσκεστε σε βουνό δροσιστείτε κάτω από έναν πλάτανο, πάντα αυτό το δέντρο προσφέρει μια νότα ξεκούρασης και κυρίως σκιάς. Αν υπάρχει καλός φίλος να τον πείσετε να περάσετε μαζί μια μέρα ανάπαυλας κουβεντιάζοντας όχι για την πανδημία, νούμερο ένα να αποφύγεις αυτό το θέμα γιατί μόνο σπαζοκεφαλιές και μακροσκελείς συζητήσεις χωρίς ένα λογικό «διά ταύτα», προσφέρει.
Δυο πραγματικούς φίλους που δυστυχώς είναι κάτοικοι στο «κλίνον άστυ». Ευτυχώς που η τηλεφωνική επικοινωνία προσφέρεται και φορτίζει τις αποσυντονισμένες μπαταρίες από τα πρέπει και τα όποια απαγορευτικά για την καθημερινότητα μας.
Χθες προσπαθώντας να τακτοποιήσω την αλληλογραφία, ανάλογα με τα εισερχόμενα, κυρίως λογαριασμούς, που ο ταχυδρόμος προσπαθεί να φτάσουν στα χέρια μας εγκαίρως, άκουγα μια καταξιωμένη δημοσιογράφο που στην κυριολεξία είχε κάνει στενό μαρκάρισμα, στην ποδοσφαιρική διάλεκτο. Άρχιζε από τα τρέχοντα θέματα, βιασμούς, θανάτους, και πάει λέγοντας κι ο δυστυχής υφυπουργός να προσπαθεί να ικανοποιήσει την αδηφάγο περιέργεια της. Αλήθεια τι σου κάνουν αυτά τα αναθεματισμένα νούμερα της τηλεθέασης. Και αφού δεν ικανοποιήθηκε με τα τρέχοντα νούμερα του κορονοϊού προχώρησε κι έκλεισε το καλοκαίρι. Και τι θα γίνει τον Σεπτέμβριο και τι θα γίνει τον Οκτώβριο; Μήπως θα ξανακλείσουν με λοκντάουν τον Νοέμβριο; Και αν υπάρχουν παρενέργειες από τα καινούργια εμβόλια για… να… προλάβουμε τις μεταλλάξεις του ιού.
Έλεος αγαπητή μου, πασίγνωστη εκφωνήτρια, που προσπαθείς με κάθε τρόπο να εξασφαλίσεις τον μισθό σου για να μην κινδυνεύσει η θέση σου από τον καναλάρχη που στέκεται αδίστακτος πάνω από το κεφάλι σου.
Δεν λέω μπορεί να είμαι κάπως υπερβολική, αλλά η αλήθεια να λέγεται. Στην Ευρώπη, σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, το δελτίο ειδήσεων, είναι δελτίο ειδήσεων και όχι μακρόσυρτο μαγκαζίνο που το τανάμε και το ξανατανάμε για να φτάσουμε στο «δια ταύτα» κι από κει και πέρα μια από τα ίδια.
Σήμερα είχα την διάθεση να μην σας κουράσω με επαναλήψεις των γεγονότων της καθημερινότητας. Να θυμίσω, όμως, ότι ο μήνας Ιούλιος είναι γεμάτος από γιορτές και μιας και έχουμε την άδεια, τηρώντας πάντα τα μέτρα και τις αποστάσεις να διοργανώνονται και πανηγύρια, αλλά με μέτρο και αυτοσυγκράτηση.
Το πανέμορφο βουνό μας, το Πήλιο, που αγκαλιάζει την πόλη του Βόλου με τον καταγάλανο Παγασητικό κόλπο, που το συνοδεύουν πανέμορφα χωριά και στις αμμουδιές του που δεν χρειάζεται να διανύσεις πολλά χιλιόμετρα για να φτάσεις. Να ευχαριστούμε τον Θεό για την πόλη που μας χάρισε, έστω κι αν τα πεζοδρόμια κρύβουν πολλές φορές παγίδες. Προσοχή στις μεγάλες ηλικίες που όταν το θερμόμετρο κοκκινίζει δεν χρειάζονται ταρζανιές για να δείξουμε στους γύρω μας ότι υπάρχουμε. Οι λογικοί άνθρωποι σέβονται την τρίτη ηλικία και δόξα τον Θεό πολλά εγγόνια. Γιατί οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας βοήθησαν να μεγαλώσουν και να γίνουν κι αυτά τα νέα παιδιά χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία.
Είπαμε και το επαναλαμβάνουμε συνεχώς το ρητό, ή την παροιμία, δώστε της όποια ονομασία θέλετε. Την επαναλαμβάνουμε μήπως και την ξεχάσατε. «Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις». Πιστέψτε με, αυτό θέλει μεγάλο αγώνα κι αυτοσεβασμό, κυρίως το δεύτερο, αρκεί να υπάρχει. Καλό ευλογημένο καλοκαιράκι.
