ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Η υπερπροστατευμένη κοπέλα -A sad story of a case study

η-υπερπροστατευμένη-κοπέλα-a-sad-story-of-a-case-study-523037

Του Δημήτρη Αντωνίου,

Καθηγητή Αγγλικής Β.Α., Kατόχου MastersΠαιδαγωγικής και Γλωσσολογίας

aglo.academia@gmail.com

Η «Μαρία» είναι περίπου 50 ετών. Είναι υπερεπαρκώς μορφωμένη και αυτοσυντήρητη, αλλά αιώνιο θύμα των γονέων της.

Για κάποιους λόγους η Μαρία ποτέ δεν παντρεύτηκε αλλά και ούτε και είχε καμία σοβαρή σχέση με το αντίθετο φύλο. Οι λόγοι; Υπήρξε υπερπροστατευόμενη ή και κυριαρχούμενη, αλλά και θύμα εκμετάλλευσης από τους ίδιους της γονείς.

Αν και η ίδια άρχισε να βγάζει χρήματα από τα 20 της χρόνια κατά πάσα πιθανότητα ή σχεδόν βεβαιότητα τα χρήματά της παραδίδοντο στους γονείς της. Ως αποτέλεσμα ποτέ δεν έζησε μόνη της και ποτέ δεν απήλαυσε τις χαρές της ιδιωτικής ζωής, αυτό που οι Άγγλοι λένε privacy, το οποίο οι Έλληνες μετέφρασαν ως ιδιωτικότητα.

Δυστυχώς, η λυπηρή ιστορία της Μαρίας δεν είναι η μοναδική. Η εκμετάλλευση των παιδιών από γονείς δεν είναι κάτι σπάνιο αλλά ακριβώς το αντίθετο. Σε αρκετές περιπτώσεις οι ίδιοι οι γονείς, ενδεχομένως και χωρίς να το συνειδητοποιούν, επιβάλλουν στα παιδιά τους το δικό τους υπερβολικό «εγώ» για τα πάντα και… διά βίου. Συνήθως γυναίκες είναι τα θύματα, διότι οι άντρες είτε πηγαίνοντας στον στρατό, είτε πηγαίνοντας στο πανεπιστήμιο, είτε αποκτώντας δική τους οικονομική ευχέρεια, κατά κάποιο τρόπο επαναστατούν και αποκτούν αυτονομία, χωρίς βέβαια να εξαιρούνται και πολλοί άντρες να υπόκεινται στις διαθέσεις, προθέσεις, και ιδιοτροπίες των γονιών τους.

Δεν άκουσα ποτέ από κάποιον ιερέα να μιλά για τέτοιες περιπτώσεις που αποτελούν πραγματικά αμαρτήματα. Τα κλασικά αμαρτήματα πολύ λίγο όλοι τα ξέρουμε, αλλά αυτού του είδους τα αμαρτήματα που περιγράφονται εδώ είναι αυτά που τυραννούν ανθρώπους για όλη τους τη ζωή και δυστυχώς δε γνωρίζω ποιος μπορεί να επέμβει σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Δυστυχώς, κανείς.

Η περίπτωση που ασχολούμαστε εδώ είναι θέμα διαπαιδαγώγησης και δυστυχώς όλοι οι γονείς δεν είναι καταρτισμένοι με τις δέουσες γνώσεις για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους, αλλά οι εκπαιδευτικοί του δημοσίου και ιδιαίτερα του γυμνασίου και του λυκείου από καιρού εις καιρόν θα έπρεπε να κάνουν και τέτοια μαθήματα οικογενειακής διαπαιδαγώγησης, για να συνειδητοποιούν οι μαθητές κάτω από πιο οικογενειακό καθεστώς ζουν και εάν απαιτείται να επαναστατούν. Οι επαναστάσεις δεν είναι απαραιτήτως να γίνονται από τους αναρχικούς και τους αριστερούς και πάσης φύσεως αντιεξουσιαστές. Μπορούν να ξεκινούν και από μέσα από την ίδια την οικογένεια και από τα παιδιά.

Το να συνειδητοποιούν τα παιδιά πιο είναι το πραγματικό καθεστώς της οικογένειας, ο ρόλος του πατέρα, ο ρόλος της μητέρας ή των αδελφών, δεν είναι καθόλου δυσάρεστο. Εκείνοι οι Αμερικάνοι αλλά και σ’ όλον τον πολιτισμένο κόσμο που τα παιδιά είτε όταν ενηλικιώνονται, είτε μετά τις πανεπιστημιακές τους σπουδές, εγκαταλείπουν την οικογένεια και μένουν μόνα τους, δεν είναι και τόσο ανόητοι. Συγκεκριμένα γνώρισα σωστούς γονείς στην Αμερική, οι οποίοι πλήρωναν το ενοίκιο των παιδιών τους, προκειμένου τα παιδιά τους να απογαλακτιστούν από τη μαμά και τον μπαμπά. Όταν τα παιδιά δεν τους επιτρέπεται να αποκτούν δική τους πρωτοβουλία και να συνειδητοποιούν κάτω από ποιες συνθήκες ζουν, ποτέ δεν θα απογαλακτιστούν και ποτέ δεν θα αποκτήσουν το δικαίωμα της πρωτοβουλίας, της ανεξαρτησίας και της privacyκαι παρεμπιπτόντως ορισμένες λέξεις δεν μεταφράζονται σε άλλη γλώσσα, όπως είναι το ελληνικό φιλότιμο, η μπέσα και πολλές άλλες.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου