Του Δημήτρη Φρ. Κώστογλου
Με αφορμή την οσιακή κοίμηση (12-7-94) του Αγίου Παϊσίου, του Αγιορείτου, πάλι «ξανασυνάντησα» το φαινόμενο (!) κυκλοφορίας βιβλίων (Αποκαλύψεις – Νουθεσίες κ.α.) του ταπεινού γέροντα σ’ εφημερίδες – έντυπα!
Κατανοώ, πώς ένεκα αργυρίων κι όχι λόγω πίστις, εκδότες προβάλλουν δεξιά-αριστερά λόγους του Αγίου, του Πορφυρίου ή του γ. Ιωσήφ Ησυχαστού, με σκοπό, βεβαίως – βεβαίως, το κέρδος!
Αναρωτιέμαι κάθε φορά: Ποιοι, ποιος, πότε, έχουν καταγράψει τόσες ομιλίες – αποφθέγματα, τη στιγμή που ο καλός Αγιος Παϊσιος, μιλούσε ελάχιστα κι όσο έπρεπε! (Πού βρέθηκαν τόσες συγγραφικές πένες;)
Αφήστε ήσυχο τον Γέροντα κι ας ασχοληθούμε όλοι με τη δική μας Σωτηρία, ζητώντας, εν μετανοία, το έλεος του Θεού! Όλα τ’ άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση.
- Η κυρία Μάγια – Μελάγια!
Κορυφαία τραγουδίστρια της χρυσής 10ετίας ’50 – ’60 ασφαλώς ήταν η εντυπωσιακή Μάγια – Μελάγια, η «αυτοκράτειρα», όπως την αποκαλούσαν, της νύχτας! Σπουδαία φωνή, γυναίκα σεξ – σύμβολο για την εποχή της, μια περσόνα ακαταμάχητη στη σκηνή ή στο πάλκο.
Συνεργάσθηκε και ερμήνευσε τραγούδια μεγάλων δημιουργών, όπως του Τ. Μαρούδα, Μ. Πλέσσα, Κ. Κοφινιώτη, ξεσηκώνοντας όλον τον αντρικό πληθυσμό και όχι μόνο! Στα 1965, η Μελάγια, φεύγει για τουρνέ στην Αμερική. Εκεί, γνωρίζει και παντρεύεται έναν μαγαζάτορα ομογενή και μένει μαζί του στις ΗΠΑ, 15 χρόνια…
Μετά τον θάνατο του άντρα της, επιστρέφει στην πατρίδα, αλλά ήδη (1980) είναι πολύ αργά, γιατί την έχουν σχεδόν ξεχάσει!
Αναγκάζεται να δουλέψει για να ζήσει σε «σκυλάδικα» της επαρχίας και της Αθήνας! Σ’ ένα τέτοιο μαγαζί στον Πύργο, παθαίνει εγκεφαλικό, οπότε εγκαταλείπει οριστικά το τραγούδι…
Η Μάγια – Μελάγια, η γυναίκα –θρύλος, πέρασε στη σιωπή ως το τέλος της ζωής της, παρά την δόξα που πολλοί εζήλεψαν! Αλλά, δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα (!) των καλών καλλιτεχνών.
