Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής
Ως φοιτητής Αγγλικής Λογοτεχνίας, σε προπτυχιακό επίπεδο, αλλά και Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας σε μεταπτυχιακό επίπεδο, στην δεκαετία του ’70, σε αμερικάνικα πανεπιστήμια της μείζονος Βοστόνης, μετέφρασα στα ελληνικά από τα αγγλικά «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΟΔΗΓΟΥ», το οποίο εκδίδετο από το Υπουργείο Συγκοινωνιών της πολιτείας της Μασσαχουσέττης και το οποίο σκοπό είχε να βοηθάει τους Έλληνες υποψηφίους οδηγούς στην πολιτεία της Μασσαχουσέττης, με πρωτεύουσα τη Βοστόνη, να αποκτά την άδεια του μαθητευόμενου οδηγού (Learner’s Permit). και στη συνέχεια την απόκτηση άδειας οδηγού, που ήταν μία άλλη διαδικασία στην οποία εγώ δεν εμπλεκόμουν, ήταν έργο των σχολών οδήγησης.
Αυτή μου η αναφορά έχει ιδιαίτερη σημασία στη σημερινή Ελλάδα, γενικώς και για τα οδυνηρά τροχαία ατυχήματα πιο συγκεκριμένα, που κάθε τόσο βυθίζουν ολόκληρες οικογένειες στο πένθος και στερούν τις ζωές αθώων και νέων ανθρώπων, τελείως αδικαιολόγητα.
Πριν αρχίσω να γράφω αυτό το κείμενο επικοινώνησα με τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Μαγνησίας και ενημερώθηκα πως η εκπαίδευση υποψηφίων οδηγών στην Ελλάδα δεν είναι θεσμοθετημένη! Με άλλα λόγια, σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας δεν διδάσκεται αγωγή του οδηγού!
Στην Αμερική, και συγκεκριμένα στην πολιτεία της Μασσαχουσέττης που σπούδασα και δίδαξα επί σειρά ετών, οι υποψήφιοι οδηγοί μπορούσαν να αποκτούν την άδεια του μαθητευόμενου οδηγού στην ηλικία των …16 ετών και στην ηλικία των 17 ετών ένας οδηγός θα μπορούσε να είναι κάτοχος άδειας οδηγού.
Πρέπει όμως εδώ να τονιστεί πως η εκπαίδευση του μαθητευόμενου οδηγού στην Αμερική είναι θεσμοθετημένη και οι οδηγοί μαθαίνουν τους νόμους και τους κανόνες της καλής οδήγησης σε πολύ μικρή ηλικία.
Επιπλέον, η πολιτεία φροντίζει πως οι πολίτες πρέπει να διδάσκονται την δεξιότητα του καλού οδηγού όταν ακόμη είναι μαθητές δημοτικού και γυμνασίου. Επίσης η πολιτεία φροντίζει για τις διάφορες μειονότητες να μελετούν στη γλώσσα τους τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς, ώστε να γίνονται αξιόπιστοι, υπεύθυνοι και ευαίσθητοι οδηγοί, όσον αφορά τα δικαιώματα και τις ζωές των άλλων συνανθρώπων τους.
Συχνά πυκνά ακούγεται πως δεν είμαστε τριτοκοσμικοί, μα τι είμαστε αφού στο εκπαιδευτικό μας σύστημα απουσιάζει παντελώς το μάθημα της αγωγής του καλού οδηγού;
Στην Ελλάδα κάποιοι μπορεί να «αποκτούν» την άδεια του οδηγού όταν είναι 25, 30, 40 ή και 50 ετών και βέβαια μέχρι εδώ τίποτε το μεμπτό, αλλά οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς δεν αποκτούνται όταν είμαστε 30άρηδες και 40άρηδες. Η δεξιότητα του οδηγείν είναι η εκμάθηση μιας νέας και καλής συμπεριφοράς και μάλιστα υψίστης σημασίας και σπουδαιότητας. Η άδεια του οδηγού «επιτρέπει» στον οδηγό να οδηγεί ένα μηχάνημα που μπορεί να σπείρει τον όλεθρο σε δεκάδες ανθρώπους ταυτόχρονα.
Τις τελευταίες δεκαετίες δεκάδες ή και εκατοντάδες Έλληνες νομοθέτες, βουλευτές έζησαν και σπούδασαν σε προηγμένα κράτη της Ευρώπης, της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, πέραν από τα πτυχία που απέκτησαν δεν έμαθαν τίποτα για τις διαδικασίες και την εκπαίδευση των οδηγών ώστε να θεσμοθετήσουν και στη χώρα μας ανάλογα μέτρα;
Ο πρώην υπουργός Παιδείας κ. Φίλης με το που έγινε υπουργός βιάστηκε να κάνει μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και συγκεκριμένα στο θέμα των θρησκευτικών. Το θέμα είναι πως τα θρησκευτικά δεν σκοτώνουν ανθρώπους. Οι αγράμματοι, οι ασυνείδητοι και ανεκπαίδευτοι οδηγοί σκορπούν το θάνατο.
Η σημερινή κυβέρνηση φρόντισε να θεσμοθετήσει την ηλικία των 17 ετών ως δικαίωμα ψήφου, μήπως θα έπρεπε να θεσμοθετήσει και την διδασκαλία αγωγής του οδηγού στα δημόσια σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης;
Στην Ελλάδα μάθαμε να τα κάνουμε όλα καθυστερημένα. Να καθυστερούμε να κάνουμε την αξιολόγηση, να καθυστερούμε να νομοθετήσουμε, να καθυστερούμε να εφαρμόσουμε τους νόμους που ψηφίζονται και πάει λέγοντας. Μα εμείς δεν είμαστε καθυστερημένος λαός, εμείς είμαστε ένας προηγμένος λαός, αλλά είμαστε λίγο πίσω σε σχέση με τους πολύ προηγμένους.
