Του Τριαντάφυλλου Παπαϊωάννου, Υποψήφιου Περιφερειακού Συμβούλου με τον συνδυασμό του Νίκου Τσιλιμίγκα
Η ενεργή συμμετοχή μου στην Αυτοδιοίκηση άρχισε το 1997 (ήμουν 33 χρόνων) με το Νόμο Καποδίστρια που συνένωνε Κοινότητες σε Δήμους. Τότε με συλλογική απόφαση όλων κατοίκων του χωριού μου, τα Κανάλια Μαγνησίας, αντιδράσαμε αποφασίζοντας κανείς να μην ψηφίσει και φυσικά κανείς να μην είναι υποψήφιος.
Στις εκλογές του 2002 αποφασίσαμε και πάλι συλλογικά να κατέλθουμε στις εκλογές με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο και αρχηγό του συγχωριανό μας Νίκο Αντωνάκη. Κερδίσαμε τις εκλογές και εκλέχθηκα (ήμουν 38 χρόνων) πρώτος σε σταυρούς Δημοτικός Σύμβουλος σε ολόκληρο τον τότε Δήμο Κάρλας. Ο δήμαρχος και οι συνάδελφοί μου Δημοτικοί Σύμβουλοι με όρισαν τα δύο πρώτα χρόνια Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου και τα επόμενα δύο Αντιδήμαρχο.
Στις εκλογές του 2006 αποφάσισα να μην συμμετέχω λόγω αυξημένων επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Δύσκολη απόφαση αλλά συνειδητή.
Στις εκλογές του 2010 αποφάσισα και πάλι να συμμετέχω δηλώνοντας δημόσια ότι λόγω αυξημένων επαγγελματικών μου υποχρεώσεων θα μπορούσα να βοηθήσω από τη θέση ενός απλού Τοπικού Συμβούλου. Όμως οι συγχωριανοί μου με εξέλεξαν και πάλι πρώτο ορίζοντάς με Πρόεδρο Τοπικής Κοινότητας Καναλίων.
Στις εκλογές του 2014 έθεσα και πάλι υποψηφιότητα στον Δήμο πλέον Ρήγα Φεραίου και εκλέχθηκα και πάλι Δημοτικός Σύμβουλος με τον ανεξάρτητο συνδυασμό του Δημήτρη Νασίκα που κέρδισε τις εκλογές. Τα πρώτα 2,5 χρόνια υπηρέτησα το Δήμο συμμετέχοντας σε όλα τα Διοικητικά Συμβούλια των Νομικών Προσώπων του Δήμου και το 2017 ο Δήμαρχος και οι συνάδελφοί μου Δημοτικοί Σύμβουλοι με εξέλεξαν Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου που είμαι έως σήμερα.
Αυτή (μικρή ή μεγάλη) είναι η διαδρομή μου στην αυτοδιοίκηση.
Ευχαριστώ όλους όσους με στήριξαν και με στηρίζουν μέχρι και σήμερα
Ελπίζω με την υποψηφιότητά μου στην Περιφέρεια με το συνδυασμό του Κου Νίκου Τσιλιμίγκα το ίδιο να πράξουν και οι ίδιοι, αλλά και οι υπόλοιποι πολίτες του Νομού μας.
Είναι πολλές οι σημαντικές στιγμές που θυμάμαι.
Από τις σημαντικότερες είναι η συμμετοχή μου στην υλοποίηση του έργου της Κάρλας γιατί ξεκίνησε εντατικά (2003) την εποχή που εκλεχθήκαμε στον τότε Δήμο Κάρλας.
Θυμάμαι: Συσκέψεις επί συσκέψεων με τον διορισμένο τότε Περιφερειάρχη, με το αρμόδιο Υπουργείο ΥΠΕΧΩΔΕ που κατασκεύαζε το έργο, με τηναρμόδια υπηρεσία (ΕΥΔΕ Κάρλας) που ήταν εγκατεστημένη στην περιοχή και παρακολουθούσε τις εργολαβίες, με τους κατοίκους για την τεράστια ανησυχία τους που έχαναν τα κτήματά τους λόγω απαλλοτριώσεων κλπ κλπ. Ήμουν ο βασικός μάρτυρας υπεράσπισής τους σε όλα τα δικαστήρια που έγιναν. Θυμάμαι επίσης όταν μαζί με το Δήμαρχο (Νίκο Αντωνάκη) πήγαμε στο Υπουργείο (μία εβδομάδα πριν τις Βουλευτικές Εκλογές) για να ζητήσουμε να καταβληθούν τα χρήματα από τις απαλλοτριώσεις στους κατοίκους. Τότε ήμασταν τυχεροί γιατί Υφυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν η συντοπίτισσά μας Ροδούλα Ζήση η οποία ήξερε το θέμα και αμέσως έδωσε εντολή να κατατεθεί στη ΔΟΥ υπέρ των δικαιούχων το τεράστιο ποσό των 10 δισεκατομμυρίων δραχμών που είχε αποφασιστεί με δικαστικές αποφάσεις.
Αυτά έγιναν μία εβδομάδα πριν τις εκλογές και μάλιστα μας ζήτησε να μην το δημοσιοποιήσουμε υπέρ της γιατί μας είπε απλά ότι έκανε τη δουλειά της.
Η ίδια Υφυπουργός βοήθησε στο να συμμετέχει ο τότε Δήμος Κάρλας μόνιμα στο ΔΣ του Φορέα Διαχείρισης. Από τότε (2003) ορίσθηκα μαζί με το Δήμαρχο (με ΦΕΚ) μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φορέα.Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στη Ροδούλα Ζήση από μένα και τους συγχωριανούς μου που της το χρωστάμε εδώ και 15 χρόνια.
Πέρα όμως από τα δημοτικά πάντα κατέθετα δημόσια την γνώμη μου και για θέματα που αφορούν όλους μας. Προτάσεις για την αναδιάρθρωση του Αγροτικού – Κτηνοτροφικού τομέα, για τη διαχείριση του νερού, για την καύση των σκουπιδιών που κάποιοι πάνε να μας πλασάρουν ότι είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος διαχείρισής τους, για την ανάγκη δημιουργίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας από Δημόσιους Φορείς (Δήμους & Περιφέρειες) έτσι ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για την μείωση των τελών των πολιτών, για την ανάγκη δημιουργίας νέων σύγχρονων υποδομών για την ανάπτυξη του τουρισμού και πολλά άλλα.
Με βάση τη δική μου διαδρομή στα κοινά διαπιστώνεται και μία γενική αδυναμία.
Όταν βρίσκεται κάποιος σε νεότερη ηλικία και έχει διάθεση προσφοράς, πρέπει είτε να είναι εξασφαλισμένος οικονομικά είτε να του το επιτρέπει η δουλειά του. Είναι δύσκολο για ένα ελεύθερο επαγγελματία να συμμετέχει όταν ολόκληρη η οικογένεια περιμένει ζήσει μόνο από αυτή τη δουλειά. Από την άλλη είναι δεδομένη η αποτυχία προσφοράς στα κοινά, αν αυτός που συμμετέχει δεν γνωρίζει «πώς βγαίνει το μεροκάματο». Αυτό που διαπίστωσα όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι υπάρχουν πολλοί περισσότερο ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι από όλους εμάς που ασχολούμαστε αλλά δεν συμμετέχουν στα κοινά κυρίως για δύο λόγους.
- Οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις δεν του το επιτρέπουν.
- Όσοι προσπάθησαν δεν τα κατάφεραν γιατί οι θέσεις είναι κατειλημμένες από «επαγγελματίες πολιτικούς»
Όμως ένας από τους λόγους που οδηγηθήκαμε στην καταστροφή ήταν επειδή τις θέσεις ευθύνης κατείχαν «επαγγελματίες πολιτικοί» χωρίς όραμα και προτάσεις.
Τώρα που «μάθαμε» δεν δικαιολογούμαστε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Πρώτο μέλημα όλων όσων ασχολούμαστε είναι να προσπαθήσουμε να πείσουμε όλους αυτούς και ιδιαίτερα τους νέους να συμμετέχουν.
Συμμετοχή δεν σημαίνει κατ ανάγκη δήλωση υποψηφιότητας και εκλογή σε θέση ευθύνης. Δεν γίνεται να είμαστε ούτε όλοι υποψήφιοι ούτε όλοι να εκλεγούμε.
Συμμετοχή σημαίνει «ψαγμένη» επιλογή όταν καλούμαστε να εκλέξουμε τους εκπροσώπους μας.
Συμμετοχή σημαίνει προσπάθεια παρότρυνσης συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία σ αυτούς που θέλουν να απέχουν.
Συμμετοχή σημαίνει στήριξη και βοήθεια την επόμενη μέρα σ αυτούς που εκλέξαμε για να μπορέσουν να υλοποιήσουν το έργο που τους αναθέσαμε.
Συμμετοχή σημαίνει καθημερινή αφιέρωση ελεύθερου χρόνου να ενημερωνόμαστε για θέματα που μας αφορούν και να καταθέτουμε άποψη σε αυτούς που εκλέξαμε και μας εκπροσωπούν.
Όλα όσα ανέφερα περί συμμετοχής των πολιτών οδηγούν τους ικανούς εκλεγμένους τόσο στην Αυτοδιοίκηση όσο και στην κεντρική «πολιτική σκηνή» στο να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους ενώ αντίθετα «βγάζουν έξω από τα νερά τους» – απομακρύνουν τους ανίκανους πολιτικούς.
Βοηθούν στη μείωση της αποχής και αυτό φέρνει ως αποτέλεσμα τη μείωση δυνάμεων που εκπροσωπούν ακραίες απόψεις.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
