ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Βοήθα Παναγιά μου

βοήθα-παναγιά-μου-470180

Της Μαίρης Παπαδημητρίου

Για να νοιώσεις έναν άνθρωπο που υποφέρει, πρέπει να μπεις στα παπούτσια του, λέει μια παροιμία, όχι Ελληνική πάντως. Που σημαίνει, μπορεί όλοι να υποφέρουμε κοντά σ’ αυτούς που έχασαν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους αλλά οι ίδιοι έχουν τον δικό τους πόνο. Το πόσο μπορούμε να τους βοηθήσουμε για να σταθούν στα πόδια τους είναι μια άλλη παράγραφος.

Γνωρίζοντας αυτές της μέρες από κοντινό παραθαλάσσιο χωριό του Πηλίου, άθελα μου τα μάτια μου έπεφταν στα πολλά πεύκα που υπάρχουν στο πηλιορείτικο βουνό, με άπειρα κουκουνάρια να φιγουράρουν στα κλαδιά τους. Δεν παριστάνω τον ειδήμονα, αλλά η πείρα από τις τελευταίες πυρκαγιές, μας δίδαξε ότι αυτές οι μικρές φωτεινές σπίθες που εκτινάσσονται σε μεγάλη απόσταση και εκεί που βρίσκει έτοιμο αναφλέξιμο έδαφος, .Τα βλέπεις περνώντας με το αυτοκίνητο και σου έρχεται ζαλάδα από την ανεμελιά για καθαρισμό.

Σίγουρα το κράτος πρέπει να έχει την μέριμνα να προειδοποιεί τουλάχιστον και να προτρέπει τους ιδιοκτήτες αυτών των αναφλέξιμων χώρων να καθαρίσουν αυτές τις παγίδες. Ας φροντίσει το κράτος για τον καθαρισμό τους. Σίγουρα πρέπει να γίνει κι αυτό αλλά τι μας κοστίζει να καθαρίσουμε τις έτοιμες εστίες πυρκαγιάς που προκαλούν, μάλιστα, προκαλούν τους εμπρηστές να βάλουν φωτιά; Γιατί όπως αποδείχθηκε υπάρχουν και άνθρωποι ανώμαλοι, άνθρωποι ανερμάτιστοι που χαίρονται να βλέπουν το αποκρουστικό έργο τους, να λαμπαδιάζουν ολόκληρες πλαγιές και να καμαρώνουν με ικανοποίηση. Ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιους ανώμαλους και καταστροφικούς ανθρώπους. Γιατί όσο όμορφα κι αν είναι τα πεύκα πρέπει κάποια στιγμή να το πάρουμε απόφαση και να τα αποχωριστούμε. Είπαμε καλύτερα το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν. Γιατί το θεραπεύειν στις πυρόπληκτες περιοχές είναι επιστροφή στην πραγματικότητα. Είδαμε γερασμένα πρόσωπα με την οδύνη ζωγραφισμένη πάνω τους, αντικρίζοντας το βιό τους να έχει μεταβληθεί σε αποκαΐδια. Πρέπει όμως να κοιτάζουν έστω κι αν είναι ηλικιωμένοι, ότι η Παναγιά η Μεγαλόχαρη τους άφησε το πολυτιμότερο αγαθό την ζωή τους. Σκληρή η πραγματικότητα, σκληρός κι ο μόχθος για να ξεκαθαρίσουν τον μαυρισμένο τόπο τους. Αλαμάλ, προσεύχονται οι μουσουλμάνοι, εννοώντας η λέξη αυτή σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει Ελπίδα και η Ελπίδα πρέπει να ξυπνήσει μέσα και στους πυρόπληκτους και να σκεφτούν ότι μπορεί να έχασαν το βιός τους, κέρδισαν όμως χρυσό μετάλλιο, την ζωή τους, Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο. Εχει ο Θεός, θάρρος και δύναμη. Προσπαθώ να τους συνδράμω. Ούτε ισχύει εδώ ότι «έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λένε». Να ξέρουν οι πυρόπληκτοι Ελληνες ότι παράλληλα με τους ξένους που ήρθαν αρωγοί να μας βοηθήσουν την στιγμή που καίγονται οι δικές τους πατρίδες, είναι μια σελίδα που θα μείνει ζωντανή με κεφαλαία γράμματα για την βοήθειά τους. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς και ευχόμαστε όλοι μαζί, Έλληνες και ξένοι, να πάρει ένα τέλος αυτή η επίθεση της φύσης. Μας είχε προειδοποιήσει αλλά δεν την ακούσαμε. Καιρός να γίνει το πάθημα, μάθημα. Αλαμάλ…Ελπίδα.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου