Του Δημήτρη Φρ. Κώστογλου
Μάχης δημοσιογράφος, στα μεγαλύτερα αθηναϊκά έντυπα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμα του σπάνιου – δημιουργικού του, ταλέντου «Νέα», «Απογευματινή», «Βήμα» και αθλητικογράφος στο «Φως» (ως γνήσιος ΑΕΚτζης)!
Αλλά, ο Λεύτερης πέραν της δημοσιογραφίας έγινε ευρύτερα γνωστός, για τους στίχους, των ωραιότερων ελληνικού τραγουδιών που έγραψε, στα πιο δημιουργικά του χρόνια (’60 – ’70 – ’80 και συνεχίζει)!
Εζησε δύσκολα, φτωχικά παιδικά εφηβικά χρόνια κι έτσι μέσα από τη ζοφερή εικόνα της ανέχειας, μετουσίωσε σε ευαίσθητους στίχους τον παραγκωνισμό, την ανθρωπιά, τη λεβεντιά, τον έρωτα, την ομορφιά, τη φιλία, το συναίσθημα, την αληθινή αγάπη!
Χιλιάδες τραγούδια του έγιναν τεράστιες επιτυχίες από τα πιο λαμπρά λαϊκά ονόματα της πίστας (Πουλόπουλος, Καλατζής, Νταλάρας, Αλεξίου, Διονυσίου, Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Πάριος, Μοσχολιού και πλήθος άλλων…
Είχα την χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω στο γραφείο του, στα «Νέα» (10ετία ’80) όπου τότε «κρατούσε» τη μόνιμη στήλη «Ματιές» (χρονογραφήματα – παρατηρήσεις – σκέψεις).
Σπουδαίος δάσκαλος, δύσκολος με τους ανόητους, ακριβής, αυστηρός, δίκαιος και συνάμα έντονα συναισθηματικός. (Όταν έχασε τον φίλο – συνεργάτη του, Μ. Λοϊζο έκλαιγε σαν μικρό παιδί, μη μπορώντας να δεχτεί το μοιραίο…).
Σημαντικές επίσης είναι οι συνεντεύξεις που πήρε από σημαντικά πρόσωπα του πολιτικού – κοινωνικού – καλλιτεχνικού – αθλητικού χώρου.
Σήμερα, ο Λευτέρης νομίζω αποσύρθηκε (;) για λόγους υγείας, αυτός ο αιώνιος έφηβος και ο υπέροχος ΑΕΚτζης (όπως η αφεντιά μου)! Τελευταία συνέντευξη παραχώρησε στην Ελενα Κατρίτση (ΕΡΤ), όπου μίλησε για όλους και για όλα…
Αγαπητέ Λευτέρη, εύχομαι από καρδιάς να γυρίσεις γρήγορα στο τραγούδι, στο στίχο, στους ανθρώπους, που σ’ εκτιμούν και σ’ αγαπούν. Σε καρτερεί η Ελλάδα!
