Toυ Βασίλη Κοντορίζου, π. Δημάρχου Πορταριάς
Τριανταμία Μαΐου 1944: Γερμανικά φορτηγά αποβιβάζουν 40 Έλληνες πατριώτες στον Σιδηροδρομικό Ορμάν Μαγούλα (Κάτω Δασόλοφος Φαρσάλων). Έλληνες προδότες, συνεργάτες των Γερμανών, οι διαβόητοι ΕΑΣΑΔίτες, κρεμούν, από τα δένδρα και τα κουφώματα του σταθμού τους 39 άνδρες και μία έγκυο γυναίκα(!), ενώ οι Γερμανοί απλά επιβλέπουν.
Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα διεπράχθη σε αντίποινα της μάχης που είχε τότε προηγηθεί στον ίδιο αυτόν χώρο. Οι Γερμανοί Ναζί κατακτητές και οι ντόπιοι προδότες συνεργάτες τους, είχαν αποφασίσει να υφαρπάξουν τη σοδειά των σιτηρών του Θεσσαλικού κάμπου. Αντέδρασαν, όμως, οι αντιστασιακές οργανώσεις του ΕΑΜ -ΕΛΑΣ. Ένας Λόχος ανταρτών, υποστηριζόμενος από το ιππικό του Μπουκουβάλα, έδωσε νικηφόρα μάχη στον Σταθμό του Ορμάν Μαγούλα. Οι Γερμανοί και οι ΕΑΣΑΔίτες είχαν απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες. Αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και έτσι γλύτωσε η σοδειά.
Τριανταμία Μαΐου 2017: Εδώ και 25 χρόνια, με πρωτοβουλία αρχικώς της τότε Κοινότητας Δασολόφου, στη συνέχεια του Καποδιστριακού Δήμου Πολυδάμαντα και σήμερα του Δήμου Φαρσάλων, τιμώνται κατ’ έτος οι δολοφονηθέντες πατριώτες στον ιερό τόπο της θυσίας τους. Φέτος, στον ομαδικό τάφο των θυμάτων εψάλη επιμνημόσυνη δέηση και κατατέθηκαν στέφανοι από τον Δήμο Φαρσάλων, την Περιφέρεια Θεσσαλίας, την Τοπική Κοινότητα Δασολόφου, συγγενείς των θυμάτων, αλλά και εκ μέρους των κατοίκων της Πορταριάς εις μνήμην και τιμήν των έξι συγχωριανών μας, που συγκαταλέγονταν μεταξύ των αθώων θυμάτων. Στο ιστορικό της θυσίας τους αναφέρθηκαν ο Δήμαρχος Φαρσάλων κ. Άρης Καραχάλιος και ο υπογράφων. Στην εφετινή εκδήλωση παρέστησαν εκπρόσωποι φορέων της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, συγγενείς των θυμάτων, κάτοικοι των Φαρσάλων, της Λάρισας, του Δασολόφου και γειτονικών χωριών του θεσσαλικού κάμπου, της Πορταριάς και των Λεχωνίων Μαγνησίας απ’ όπου κατάγονταν πολλοί απ’ τους εκτελεσθέντες. Στην ομιλία του ο υπογράφων ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Ιστορία σημαίνει γνώση. Σημαίνει μνήμη και κυρίως καθαρή εθνική μνήμη, αμόλυντη από κάθε μορφής κομματισμό, που επιδιώκει να την μετατρέψει σε εργαλείο πολιτικής σκοπιμότητας. Βρισκόμαστε και πάλι φέτος στον ιερό
αυτόν χώρο της θυσίας των δεκάδων συμπατριωτών μας από το Πήλιο και την ευρύτερη θεσσαλική περιοχή, οι οποίοι, πριν από 73 χρόνια, στα μαύρα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής, έπεσαν θύματα του μίσους των κατακτητών και των ντόπιων προδοτών συνεργατών τους.
Ο κτηνώδης απαγχονισμός των 40 αθώων πατριωτών, μεταξύ των οποίων και μιας εγκύου γυναίκας, ως αντίποινα για την επίθεση των αντιστασιακών δυνάμεων του ΕΑΜ κατά των γερμανών κατακτητών και των ΕΑΣΑΔιτών προδοτών, στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ορμάν Μαγούλα, είναι το απεχθές ιστορικό γεγονός. Την βαρβαρότητα των Γερμανών κατακτητών μπορεί κανείς να την ερμηνεύσει. Ήταν ξένοι εχθροί, με ψυχές δηλητηριασμένες από την σατανική χιτλερική ιδεοληψία. Την κτηνωδία, όμως, των ΕΑΣΑΔιτών αλητών εις βάρος των ελλήνων συμπατριωτών τους δεν την χωράει ο νους του ανθρώπου. Διέπραξαν απείρως χειρότερα εγκλήματα κατά της πατρίδος και του λαού που τους γέννησε απ’ όσα οι ξένοι κατακτητές! Επιβεβαιώνεται έτσι δραματικά το ιστορικό αξίωμα ότι η ειδεχθέστερη μορφή πολέμου είναι η εμφύλια διαμάχη. Οι ξένοι λαοί, μετά τον τερματισμό του μεταξύ τους πολέμου, σύντομα συνάπτουν πάλι διπλωματικές σχέσεις. Οι λαοί, όμως, που διχάζονται εμφυλιοπολεμικά, φέρουν για δεκαετίες στο συλλογικό τους υποσυνείδητο πληγές δυσεπούλωτες, ιδιαίτερα μάλιστα όπου υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες επιμένουν να τις διατηρούν ανοιχτές.
Σήμερα παριστάμεθα όλοι στον ιερό αυτόν τόπο ως Έλληνες Πατριώτες και ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Ως πατριώτες τιμούμε την μνήμη των αδικοχαμένων αθώων συμπατριωτών μας από τις δυνάμεις του Κακού και προσφέρουμε το δάκρυ της καρδιάς μας ως σπονδή στην μεγάλη τους θυσία. Ως χριστιανοί συμπροσευχόμαστε με την Εκκλησία μας για την ανάπαυση των ψυχών τους και υποσχόμαστε να διατηρούμε ακεραία και συνεχή την ιστορική μας μνήμη. Γιατί όποιος λαός ξεχνάει ή διαγράφει το ιστορικό του παρελθόν, είναι καταδικασμένος να διαγραφεί τελικά και ο ίδιος από την ιστορία…».
