Ι. Εισαγωγικά: Η Ελλάδα βιώνει πράγματι τα τελευταία χρόνια μία μεγάλη οικονομική κρίση. Σωρεία λαθών ιδιαιτέρως τους τελευταίους μήνες μεγέθυναν την οικονομική κρίση και την κατέστησαν ενδημική. Οικονομική κρίση και μάλιστα έντονη αντιμετώπισαν και άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες, ταυτόχρονα σχεδόν με την Ελλάδα. Αυτές όμως μπόρεσαν τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό να την ξεπεράσουν. Η συνεχιζόμενη περιδίνηση της Ελλάδας μέσα στην κρίση ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι η τελευταία δεν υπήρξε αμιγώς οικονομική {αν και η οικονομική πραγματικότητα από μόνη της επηρεάζει και επηρεάζεται από άλλους χώρους και συμπεριφορές}, αλλά ιδιαιτέρως σύνθετη. Η κρίση στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της κρίσης στην Παιδεία, στην Δικαοσύνη, στο Τραπεζικό σύστημα κλπ. Ενδεικτικά: πασίγνωστη η αυταπάτη της δωρεάν Παιδείας και η εξουθένωση στην φροντιστηριακή στήριξη, αντιθεσμική πρακτική και νοσφισμός σε βάρος της νομοθετικής εξουσίας η μέσω Δικαιοσύνης άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής -, στρεβλή η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος λόγω ιδιότυπων ευνοιοκρατικών ρυθμίσεων που στηρίζονται στον εναγκαλισμό του με το Κράτος.
Συνηθέστατα παραγνωρίζουμε ότι η ύφεση της Οικονομίας δεν είναι στατικό μέγεθος, αλλά επηρεάζεται από πλήθος παραγόντων και κυρίως από τις επενδύσεις. Οι επενδύσεις μεταβάλλουν θετικά και τα άλλα μεγέθη της κρίσης, μειώνουν την Ανεργία, και μέσω αυτής ενισχύουν την Ασφαλιστικά Ταμεία και την δυνατότητα παροχών συντάξεως και περιθάλψεως.
Συνεπώς οι παρούσες θέσεις περιορίζονται σε καταγραφή μέτρων που λαμβάνονται γρήγορα και εύκολα και τείνουν στην άμεση δημιουργία καλού επενδυτικού κλίματος.
ΙΙ. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα έκαστο Κόμμα θεωρεί πως κατέχει την απόλυτη αλήθεια, η οποία δεν συμπίπτει, ακόμη και εν μέρει, με τις θέσεις ενός άλλου Κόμματος. Κάθε Κόμμα επιδιώκει την «πνευματική ιδιοκτησία» σε έννοιες καθοριστικές για την πολιτική δράση του και αποτρέπει την «αντιγραφή» τους από τα υπόλοιπα Κόμματα.
Παρά ταύτα υπάρχει ένα τουλάχιστον σημείο που ενώνει όλα τα Κόμματα και μάλιστα περιλαμβάνεται στις προεκλογικές εξαγγελίες τους. Πρόκειται για την παραδοχή: «Η Ελλάδα χρειάζεται ένα σύγχρονο, δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα». Η παραπάνω φράση αποτελεί την επωδό κάθε προεκλογικού προγράμματος όλων των Κομμάτων… Όμως η αυτοδιαψευδόμενη επανάληψή της επί τόσα χρόνια, την έχει καταστήσει ανυπόληπτη, ένα ανέκδοτο, αν ίσως δεν επρόκειτο για μία πραγματική τραγωδία, κατάδειξη της πολιτικής ασυνέπειας προεκλογικών «δεσμεύσεων» και μετεκλογικών διαψεύσεων καθώς και της ανικανότητας του Κράτους να νομοθετήσει με απλότητα, σαφήνεια και ευθυκρισία.
Έξι μήνες μετά τις Εκλογές και το «δίκαιο φορολογικό σύστημα» δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Τα σοβαρότατα γεγονότα που με πυκνότητα και ένταση εκτυλίχθηκαν μετεκλογικά και μέχρι σήμερα, ίσως αποτελούν δικαιολογία για την απουσία Κυβερνητικής προτάσεως για ένα νέο φορολογικό σταθερό σύστημα. Η δικαιολογία όμως αυτή δεν βοηθά στην βελτίωση της οικονομικής πραγματικότητας, η οποία καθημερινά επιδεινώνεται.
Ενα νέο φορολογικό σύστημα για να είναι πράγματι σταθερό πρέπει έχει την νομοτεχνική διατύπωση του Αστικού ή του Ποινικού Κώδικα, να έχει πυκνότητα στην διατύπωση των εννοιών του και να αποφεύγει να ενσωματώσει περιπτωσιολογίες. Ένα τέτοιο σταθερό φορολογικό σύστημα συνιστά πράγματι ένα σημαντικότατο εργαλείο οικονομικής αναπτύξεως διότι αποτελεί τον κυριότερο λόγο προσελκύσεως επενδύσεων, αναγκαίων σήμερα όσο ποτέ.
Μέχρι τότε, ας μου επιτραπεί να καταθέσω κάποιες βασικές προτάσεις, οι οποίες μπορούν πράγματι για αποτελέσουν ουσιώδη στοιχεία ενός «οικονομικού δικαίου» αξιόπιστου, αναγκαίου για την άμεση επανεκκίνηση της Οικονομίας.
1. Αμεση εφαρμογή στην Διοίκηση και στις σχέσεις της με τον Πολίτη, της Αρχής « εν αμφιβολία υπέρ του Πολίτη».
2. Αμεση υιοθέτηση της « αρχής ευνοίας». Πολύ απλά, αν μετά την αίτηση για επένδυση επισυμβεί νομοθετική τροποποίηση που επηρεάζει την επένδυση, αυτή δεν θα εφαρμοσθεί. Αντιθέτως, νεότερη νομοθετική ρύθμιση που θα έχει ευνοϊκή επίπτωση, θα εφαρμόζεται αυτομάτως και χωρίς άλλη προϋπόθεση Έτσι, μία επένδυση που γίνεται σήμερα υπό συγκεκριμένο νομικό καθεστώς, εάν επακολουθήσει νόμος δυσμενέστερος δεν επηρεάζεται, ενώ αν η νομοθετική μεταρρύθμιση είναι επιεικέστερη, εφαρμόζεται υποχρεωτικά. Η αποδοχή της προτεινόμενης αρχής νομοθετικά είναι βέβαιη καθόσον μπορεί να θεμελιωθεί σε πλέγμα αρχών από ποικίλους χώρους του Δικαίου {π.χ. από το εργατικό δίκαιο, η αρχή της ευνοίας υπέρ του εργαζομένου, από το διοικητικό δίκαιο η αρχή της εμπιστοσύνης στην Διοίκηση}.
Τα παραπάνω είναι δυνατόν να συνδυασθούν με άλλα μέτρα, τα οποία μπορούν να ληφθούν άμεσα και συμβάλλουν στην αξιοπιστία της Διοίκησης, ουσιώδες στοιχείο καλού επενδυτικού κλίματος. Ενδεικτικά:
1. Ταχύτατη εκδίκαση των υποθέσεων με την καταχώρισή τους σε ειδική ενιαία διαδικασία, υποχρεωτική θέσπιση σύντομης προθεσμίας προσφυγής και αυστηρό καθορισμό των ουσιαστικών και τυπικών προϋποθέσεων της.
2. Δημιουργία «Τράπεζας Εμπειρίας». Σε ενιαίο ηλεκτρονικό αρχείο καταχωρούνται όλες οι επενδυτικές προτάσεις, τα σχετικά ζητήματα και οι λύσεις που δόθηκαν. Έτσι, για ζητήματα ήδη «λυμένα» δεν δαπανείται εκ νέου χρόνος, χρήμα και ανθρώπινοι πόροι. Το κέρδος είναι η ταχύτητα, η ασφάλεια της ενιαίας αντιμετωπίσεως και η καταπολέμηση ενδεχόμενης διαφθοράς.
Τα παραπάνω ως μία μικρή συμβολή στην αναγκαία ανάπτυξη της Χώρας. Γιατί είναι πράγματι άμεση η ανάγκη να περάσουμε από τις κρίσεις για την Χρεοκοπία στην… Χρεοκοπία της κρίσης.
