Του Γιάννη Ν. Καλαντζή,
Στην εποχή μας τα πάντα ανατράπηκαν, απομυθοποιήθηκαν. Ξεχάστηκαν οι ευγενικοί τρόποι, που επιβάλλει το σαβουάρ βιβρ στις κοινωνικές σχέσεις. Η ευγένεια κατέληξε είδος εν ανεπαρκεία, το καταλαβαίνεις στις καθημερινές επαφές, το συνειδητοποιείς όταν οδηγείς, όταν θελήσεις να εξυπηρετηθείς. Απουσιάζει ο σεβασμός, τον ελεύθερο χώρο κατέλαβε η προσβλητική συμπεριφορά. Αυτήν επιλέγει ο κάθε αρρωστημένος σαλτιμπάγκος, όπλο επιθετικό για όλες τις χρήσεις, που το χρησιμοποιεί για να αποκρύψει την ανεπαρκή του ανωτερότητα, να αναδείξει την ιμιτασιόν «μαγκιά» του. Ο γενναιόφρων άνθρωπος σπανίως ακούει ένα «ευχαριστώ», αντιθέτως ανησυχεί, φοβάται!
Αγνωστος ο ένας με τον άλλον, έπαψε ο άνθρωπος να αγαπά το διπλανό του, η συναισθηματική επικοινωνία χάθηκε. Ο θυμός βράζει και, ως ύψιστη αιτία δεινών, οδηγεί το κακό στην κυρίαρχη θέση, το καλό αναπνέει με δυσκολία. Η διασωλήνωσή του δεν αποφεύγεται. Η αποκλίνουσα συμπεριφορά ισχύει και για τα ζώα. Δεν αγαπάει, πλέον, ο άνθρωπος τα ζώα. Η κακοποίησή τους κατέστη συνήθεια, συχνά ηθελημένη. Μήπως σέβεται τη γη; Είναι συχνή η παραβίαση κανόνων, που διέπουν την προστασία της πανίδας και της χλωρίδας, το εγκληματικό αποτέλεσμα είναι φανερό παντού. Η κλιματική κρίση χτυπάει την πόρτα μας και δεν φέρνει καλούδια. Καταστροφές φέρνει και ανθρώπινες τραγωδίες απίστευτες. Σε λίγα χρόνια δεν θα χρειάζονται οι εμπρηστές!
Ο καθένας κινείται κατά το δοκούν. Ο εξυπνάκιας οδηγεί και καπνίζει και όταν πρέπει να τινάξει τη στάχτη, δεν προτιμά το σταχτοδοχείο του αυτοκινήτου, αλλά το παράθυρο. Βγάζει το χέρι με το τσιγάρο έξω, παραγνωρίζοντας τον κίνδυνο που «γεννάει» η ταχύτητα του οχήματος και ο αέρας. Η κάφτρα αποκολλάται από το τσιγάρο, «αράζει» στα ξερόκλαδα και κάνει παρέα με τα παλιόχαρτα του δρόμου. Μόλις λαμπαδιάσει η περιοχή, χορεύει και αυτή με τις φλόγες!
Καλοκαίρι, οδηγώ στον επαρχιακό δρόμο, ακριβώς επάνω από την Αφησο, και, άθελά μου, βλέπω τον οδηγό του προπορευόμενου οχήματος να πετάει τη γόπα στο δρόμο, δεν τολμώ, όμως, να κορνάρω, δεν σχολιάζω την πράξη του. Ακόμη αγαπώ τον εαυτό μου. Το ενδεχόμενο να χειροδικήσει εις βάρος μου, σταματώντας στη μέση του δρόμου, δεν αμφισβητείται. Επειδή δεν θέλω, όμως, να μου συμβεί το χειρότερο, αιμόφυρτος στο οδόστρωμα, εξαφανίστηκα σαν ραλίστας!
Την ίδια συμπεριφορά, την προσβλητική και αντικοινωνική, συναντούμε και στους αρνητές του εμβολίου, οι οποίοι με τις παράλογες αντιδράσεις τους έχουν φέρει την πανδημία στο περιπλοκότερο σημείο. Πρόκειται για τους «Αντί» και την κίνηση «Ελληνες Αυτόχθονες Ιθαγενείς», που περιλαμβάνουν στις τάξεις τους λογιών λογιών ομάδες πολιτών, με κυρίαρχη εκείνη των συνωμοσιολόγων. Οι θέσεις τους χαρακτηρίζουν άτομα με διανοητικές ικανότητες μειωμένες, η ελλιπής δε μόρφωσή τους αποδεικνύεται από τις ανακοινώσεις στις συγκεντρώσεις τους.
Οι ψεκασμένοι ισχυρίζονται ότι «δεν υπάρχει αρρώστια» και, συγχρόνως, κατηγορούν τους επιστήμονες γιατρούς, ότι συνεργάζονται με τους «παγκοσμιοποιητές» για να ξεπαστρέψουν μερικά εκατομμύρια ανθρώπους, ανάμεσα σε αυτούς και εμβολιασμένους Ελληνες! Οταν, όμως, οι ηλίθιοι χρειαστούν, εν κινδύνω ευρισκόμενοι, τις ιατρικές τους συμβουλές για ασθένεια συνηθισμένη, τους ικετεύουν, κράζοντας «κάνε με καλά γιατρέ»! Δεν ζει και ο Διογένης…
Ως αόμματοι, δεν βλέπουν τον επερχόμενο κίνδυνο, την επέλαση του μεταλλαγμένου κορονοϊού Δέλτα, που ταλανίζει τον κόσμο. Ως ανάλγητοι σωτήρες, δεν συγκινούνται με την απώλεια τόσων συνανθρώπων, ο πόνος και το πένθος τους συγκλονίζουν. Ως θεατρίνοι της δεκάρας, ενώ συμμετέχουν στη δημιουργία της «Πανδημίας των Ανεμβολίαστων», παραβλέπουν το τεράστιο ποσοστό τους (95%), σε όσους νοσηλεύονται στις ΜΕΘ.
Ολους αυτούς τους θρησκόληπτους, τους ιδεολογικά παραλοϊσμένους εραστές παντός ολοκληρωτισμού, όλους τους έμμονους παράφρονες λυτρωτές, τους συναντάει κανείς σε διάφορες κρίσιμες στιγμές του κοινωνικού και πολιτικού βίου της χώρας. Η πρωτόφαντη αρνητική συμπεριφορά τους επωάζεται εξίσου στην περιοχή της άκρας δεξιάς, αλλά και στην περιοχή της άκρας αριστεράς. Στις ερημικές «άορνες περιοχές», όπου απουσιάζει η πνευματική πανίδα και χλωρίδα (γι’ αυτό η απουσία ορνέων), ξεφυτρώνουν ο ανορθολογισμός, η αγένεια και οι ακανθώδεις κάκτοι, που ματώνουν τη λογική, αποτρέπουν την πρόοδο.
Το επίπεδο της μόρφωσης αποδεικνύεται από την πρόσφατη απειλή τους. Θα καλέσουν, λένε, «τον προφήτη Ηλία, που… τροχάει(!) τη μάχαιρά του για ν’ αρχίσει απ’ τους Πατριάρχες, Δεσποτάδες, παπάδες». Η ατελεύτητη διαπραγμάτευση μαζί τους δεν συνοδεύεται μόνο με απώλεια χρόνου!
Η πραγματικότητα είναι σκληρή, κακά τα ψέματα, ο ιός είναι εδώ και καλπάζει. Μολύνει και καταστρέφει τους πάντες. Εχουμε μπροστά μας έναν εφιάλτη, έναν υπαρκτό κίνδυνο ισχυρού τετάρτου πανδημικού κύματος και καλούμαστε να πείσουμε τους σαλούς γυρολόγους, να καταλάβουν το αυτονόητο. Η αφικνούμενη καταιγίδα μόνον από υγιείς, στο σώμα και το μυαλό, ανθρώπους μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ας θεωρήσουμε οι Ελληνες, επιτέλους, τον εμβολιασμό ανάχωμα στην επιθετικότητα του θανάτου, πέρασμα διάπλατο στη ζωή!
Σε λίγο θα βρεθούμε στην καρδιά του χειμώνα και, ως γνωστόν, στο κρύο χαίρεται ο ιός, παίρνει δύναμη και αφήνει πίσω του νεκρούς. Με τους μαθητές στα σχολεία, η αγωνία των γονιών δεν έχει τελειωμό. Ο φόβος για το χειρότερο κυριαρχεί παντού. Τώρα που αυξάνονται τα κρούσματα, τώρα που οι ασθενείς κατακλύζουν τις ΜΕΘ, τώρα που οι νεκροί πολλαπλασιάζονται, ας αποδεχθούν οι αντιεμβολιαστές τον επερχόμενο κίνδυνο και ας συναινέσουν στον εμβολιασμό. Μόνο με το εμβόλιο και την πιστή τήρηση των μέτρων, που συστήνουν οι γιατροί, θα σταματήσουν να μπαινοβγαίνουν οι νεκροφόρες στα Νοσοκομεία.
Μόνον έτσι θα ξαναλάμψει η ομορφιά του κόσμου, μόνον έτσι θα γίνει η ζωή μας πολύχρωμος διάδρομος. Στο χέρι μας είναι να ζήσουμε ξανά με ασφάλεια, να τραγουδήσουμε, να γελάσουμε πάλι. Τα παιδιά μας, μας θέλουν κοντά τους και τα εγγόνια αποζητούν τους παππούδες. Οταν πιστέψουμε ότι όλοι έχουμε ανάγκη το διπλανό μας, όταν ξαναθυμηθούμε πόσο ωραία είναι η ζωή, τότε θα χαρούμε περισσότερο. Δεν είναι δύσκολο. Βάζοντας κάτω τη λογική, θα τα καταφέρουμε. Αρκεί να θέλουμε, αρκεί να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του!
