Του Θωμά Στραβέλη συγγραφέα – πανεπιστημιακού
77o
Ω βασιλιά μου νου, ξύπνα απ’ το λήθαργο των ημερών τού εγκλεισμού στο σπίτι και ξόρκισε την πλάνη! Πηχτό σκοτάδι, νου μου, πλάκωσε τη φωτεινή ψυχή μας. Μα μην ξεχνάς πως είσαι βασιλιάς, η κεφαλή τού κόσμου! Και το κορμί ένα καράβι με ολάνοιχτα πανιά, που αρμενίζει στα σκοτεινά νερά και βιάζεται να σκορπιστεί και να γίνει συντρίμμια. Λίγο αέρα ελευθερίας χρειάζεται η ψυχή τού κακομοίρη ανθρώπου… Ω βασιλιά μου νου, εσύ κινείς την ύλη. Και το χέρι, που ακολουθεί το νου, μπορεί να φέρει ευτυχία.
