Tου Δημήτρη Αντωνίου,
καθηγητή Αγγλικής, Β.Α., κατόχου Masters Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας
aglo.academia@gmail.com
Αν και τελείως αδικαιολόγητα και τρομερά καθυστερημένα, μόλις τον Δεκέμβριο του 1999 καθιερώθηκε η ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.
Ωστόσο, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στον δυτικό κόσμο. Σύμφωνα με την εβραϊκή θρησκεία ο Θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και επειδή ο καημένος ο Αδάμ αισθανόταν απέραντι μοναξιά, ένα βράδυ, εκεί που κοιμόταν του Αδάμ, του αφαιρέθηκε ένα πλευρό και από αυτό το πλευρό έγινε η Εύα. Ερώτημα: Δεν μπορούσε ο Θεός να πλάσει πρώτα την Εύα και εκείνη με τη σειρά της να γεννήσει τον Αδάμ; Μα πώς να γινόταν; Την ιστορία του Αδάμ και της Εύας την έγραψαν άνδρες και οι άνδρες θα έγραφαν ότι πρώτα έγινε η Εύα; Αστεία πράγματα.
Εδώ πρέπει να ομολογήσουμε πως ο χριστιανισμός σε μέγιστο βαθμό διόρθωσε την παραδοξότητα και υιοθέτησε πιο φυσιολογική, αλλά και ορθή εξήγηση με την καθιέρωση της λατρείας της Θεομήτορος, δηλαδή της γυναίκας που έφερε στον κόσμο τον ίδιο τον Θεό!!!
Σε αντίθεση με την εβραϊκή μυθολογία ή θρησκεία, η ελληνική μυθολογία, που παράλληλα ήταν και θρησκεία, επινόησε τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα ως τους πρώτους ανθρώπους, που γεννήθηκε η ανθρωπότητα. Οσον αφορά στον Αδάμ και την Εύα μάλλον θα πρέπει να αναφέρονται ως πρωτοπλασμένοι και όχι ως πρωτοπλάστες, διότι ήδη πρωτοπλάστηκαν από τον Θεό.
Ενδεχομένως καμία άλλη θρησκεία στον κόσμο δεν εξύψωσε τη γυναίκα τόσο όσο ο χριστιανισμός και καμία άλλη θρησκεία δεν λατρεύει τη γυναίκα τόσο όσο ο χριστιανισμός. Ενδεχομένως και καμία άλλη θρησκεία δεν γιορτάζει την πληθώρα ονομάτων των γυναικών όσο ο χριστιανισμός. Αυτό ενδέχεται να πηγάζει και από την αρχαία ελληνική θρησκεία, που οι θεές και θεότητες έπαιζαν ενεργό ρόλο στις ενέργειες και τεκταινόμενα των ανθρώπων. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ικεσία της θεάς Αθηνάς προς τον Δία να επιτρέψει στον Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη και ας πέθαινε βλέποντας έστω και τον καπνό να ανεβαίνει πάνω από την πατρίδα του. «Και καπνόν αναθρώσκοντα εις γαίαν θανέειν εμείρεται».
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, πρέπει να ομολογήσουμε, όχι μόνο εμείς οι υποτιθέμενοι, εντός ή εκτός εισαγωγικών υποτιθέμενοι, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα πως οι προπάτορές μας παντρεύοντας τον έρωτα με τη γυναίκα εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν μία απαράμιλλη τέχνη, η οποία ποτέ δεν ξεπεράστηκε από κανέναν άλλο λαό της Γης. Είτε πρόκειται για τον Ερμή του Πραξιτέλη ή την Αφροδίτη της Μήλου και χιλιάδες άλλα δημιουργήματα τέχνης, οι σημερινοί Ελληνες αισθάνονται το μεγαλείο των προγόνων τους ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΟΥΣΕΙA ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ. Μία προσωπική εμπειρία: Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα πραγματικά υπερήφανος για την πατρίδα μου ήταν όταν περπατούσα στο κέντρο της Βοστόνης, στην περίφημη πλατεία Copley Square, όπου στεγάζεται η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη του κόσμου και η μία πλευρά της βιβλιοθήκης κοσμείται με αγάλματα ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΟΥΣΩΝ! Ακολούθησαν και άλλες στιγμές εθνικής υπερηφάνιας όταν αργότερα επισκέφθηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο της Βοστόνης, αλλά και πολύ αργότερα το Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης και στη δεκαετία του ’80 το περίφημο Μουσείο του Λονδίνου, όπου τα ελληνικά αγάλματα εκτίθονται σε περίοπτες θέσεις. Εάν τα ελληνικά έργα τέχνης από όλον τον κόσμο επέστρεφαν στην Ελλάδα, η χώρα μας θα έπρεπε να κτίσει αρκετά Μουσεία, εφάμιλλα του Μουσείου της Ακροπόλεως. Μήπως η επέτειος του 2021 είναι μία ευκαιρία δανεισμού;
Αλλά ας επιστρέψουμε στα του οίκου μας, όπου τα πράγματα είναι πιο οικεία, αλλά και μας αφορούν όχι απλά άμεσα, αλλά αμεσότατα. Κανένας δεν αρνείται ή, ακριβέστερα, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, που το 2021 θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας μας, πως στη χώρα μας δεν σημειώθηκε πρόοδος σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών. Ωστόσο, το γεγονός αυτό καθ’ αυτό δεν μας επιτρέπει να ισχυριζόμαστε πως ακόμα και σήμερα στην πατρίδα μας δεν διαπράττονται εγκλήματα και αδικήματα κατά των γυναικών. Και γίνομαι πιο σαφής: Μόλις προ ελαχίστων ημερών διάβασα στον τοπικό Τύπο, που κρατάτε στα χέρια σας αυτή τη στιγμή, άρθρα που αναφέρονται στην κακοποίηση των γυναικών ακόμα και στην πόλη μας, πολλές φορές και στη διπλανή πόρτα. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τα εγκλήματα κατά των γυναικών δεν διαπράττονται ούτε από εξωγήινους, ούτε από βαρβάρους εισβολείς, διαπράττονται από μας τους ίδιους και κυρίως από το ισχυρό φύλο.
Πρόσφατα παρακολουθούσα στην τηλεόραση τη γνωστή σε όλους μας ταινία υπό τον τίτλο «ΚΑΙ Η ΔΕ ΓΥΝΗ ΝΑ ΦΟΒΗΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ» με τους γνωστούς δημοφιλείς ηθοποιούς Γιώργο Κωνσταντίνου και Μάρω Κοντού και αναρωτήθηκα: Αραγε αλλάξαμε; Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως στην ελληνική κοινωνία, όσον αφορά στα δικαιώματα των γυναικών, σημειώθηκε σημαντική πρόοδος σε σχέση με τις δεκαετίες από το ’50 έως και σήμερα, όμως το θέμα δεν είναι η βελτίωση, αλλά η εξάλειψη της βίας πάσης μορφής.
Μορφές βίας και κακοποίησης
Η βία και η κακοποίηση δεν είναι απαραίτητο να συνδέονται με φυσικά αντικείμενα, δηλαδή ξυλοδαρμό, σωματική βία ή σωματικά τραύματα. Υπάρχει και η λεκτική βία, η οποία μπορεί να είναι εξίσου κακοποιητική. Το παράδειγμα της αρκούδας και του αγρότη, ο οποίος πρόσβαλε την αρκούδα λέγοντάς της πως βρομούσαν τα χνώτα της και ενώ τα χτυπήματα που της είχε καταφέρει στο κεφάλι της με το τσεκούρι ο αγρότης είχαν επουλωθεί με το πέρασμα του χρόνου, το χτύπημα που δέχθηκε στην καρδιά της η αρκούδα με τη λεκτική προσβολή δεν γιατρεύτηκε ποτέ!
Ανδρες, εκμεταλλευόμενοι τη μυική τους δύναμη ή την οικονομική τους ευρωστία, τα χρησιμοποιούν εναντίον των γυναικών και συνήθως αυτή η μυική ή οικονομική «υπεροχή» συνοδεύεται και με λεκτική κακοποίηση, η οποία είναι εξίσου επώδυνη και οδυνηρή. Προσβολή της προσωπικότητος ενός ατόμου μπορεί να είναι αρκετή και μία λέξη, βλάκα, ηλίθιε, τσούλα, πόρνη, κ.λπ. Ενας «εκπαιδευτικός» που αποκαλεί δημοσίως έναν μαθητή ή μία μαθήτρια με οποιοδήποτε σχετικό κοσμητικό επίθετο απλά διαπράττει ένα τεράστιο έγκλημα που μπορεί να πληγώσει επί μακρόν ένα νέο άτομο.
Η θεραπεία του εγκλήματος
Δεν αρκεί απλά να εντοπίζουμε και να επισημαίνουμε το πρόβλημα ή την κακοποίηση, πρέπει οπωσδήποτε και να προτείνουμε και κάποια θεραπεία και στην προκειμένη περίπτωση η θεραπεία συνίσταται στην παιδεία, στην εκπαίδευση, στην ενημέρωση και κυρίως στην καταγγελία. Πολλες φορές τα θύματα λόγω φόβου, τρόμου, αντεκδίκησης κ.λπ. δεν τολμούν να παραπονεθούν, να δημοσιοποιήσουν ή να καταγγείλουν την κακοποίηση. ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ.
