ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο Βόλος ελευθερώνεται από τους Τούρκους 2 Νοεμβρίου και ενσωματώνεται στους κόλπους της ελεύθερης Ελλάδας

ο-βόλος-ελευθερώνεται-από-τους-τούρκο-247606

Του Χρήστου Μηλίτση

Πεντακόσια δεκαοχτώ χρόνια παρέμεινε ο Βόλος στη τούρκικη κατοχή. Από το 1363 μέχρι το 1881. Πολλά υπέφερε και δοκιμάστηκε σκληρά. Σημαδιακή η μέρα 2 του Νοέμβρη του 1881 για τον Bόλο. Τη μέρα τούτη ο γενναίος Ελληνικός στρατός μπήκε στις 11.30 στη πόλη. Την παρέλαβε και την ενσωμάτωσε στους κόλπους της μικρής τότε ελεύθερης Ελλάδας. Από τον Μάρτη του 1881, ύστερα από τη συμφωνία που έγινε στη Κωνσταντινούπολη και που ήταν σαν συνέχεια των αποφάσεων που πάρθηκαν στο Βερολίνο το έτος 1878, ύστερα από πολυήμερες διαπραγματεύσεις των συμμάχων με την υψηλή Πύλη αποφασίσθηκε η προσάρτηση του Νομού Άρτας και της Θεσσαλίας στο ελεύθερο Ελληνικό Κράτος.

Η εγκατάσταση του Ελληνικού Στρατού στα προσαρτώμενα νέα εδάφη έγινε σταδιακά. Προηγήθηκε η Λάρισα που ήταν η μεγαλύτερη θεσσαλική πόλη, ακολούθησαν τα Τρίκαλα και Καρδίτσα που λευτερώθηκε στις 2 Αυγούστου του 1881, όταν Ο Ελληνικός στρατός με επικεφαλής τον αντιστράτηγο Σκαρλάτο Σούτσο μπήκε θριαμβευτικά στη πόλη, όπου οι κάτοικοι τον υποδέχθηκαν με έκδηλο ενθουσιασμό, και τελευταίος ελευθερώθηκε ο Bόλος. Στα τέλη του Οκτώβρη έφθασε στη πόλη που ήταν ακόμη τουρκοκρατούμενη, η Διεθνής Επιτροπή που ήταν υπεύθυνη για την παραλαβή από τους Τούρκους και την παράδοση της στις ελληνικές αρχές. Εκπρόσωπος της Ελλάδος στην επιτροπή αυτή ήταν ο συνταγματάρχης Ι. Κοκκίδης που είχε υπασπιστή του τον λοχαγό Κωνσταντινίδη.

Ο συνταγματάρχης παρέλαβε τη πόλη στις 2 του Noέμβρη και δημοσίευσε αυθημερόν την παρακάτω χαρμόσυνη είδηση. «Βώλος 2 Νοεμβρίου. Χθες 9 ώραν μ.μ. 30 άνδρες Μηχανικού ανέλαβαν φύλαξιν δημοσίων κτιρίων Βώλου. Σήμερον δε περί ώραν 7 μ.μ εισήλθον τη πόλει του Βώλου δύο λόχοι Μηχανικού του τάγματοc και ανέλαβον την τήρησιν της τάξεως, την δε 11.30 εισήλθεν ο Ελληνικός στρατός. Αι υπό των κατοίκων της πόλεως και των πέριξ χωρίων ενθουσιώδεις ζητωκραυγαί υπέρ του Βασιλέως, της Βασιλίσσης, του Διαδόχου, των Βασιλοπαίδων και του Έθνους και η υποδοχή του στρατού, είναι ανώτεραι πάσης περιγραφής». Αρκετοί ανταποκριτές που συνόδευαν τη Διεθνή Επιτροπή καθώς και τα Ελληνικά στρατεύματα που μπήκαν στη πόλη, έστειλαν στις εφημερίδες τους ανταποκρίσεις στις οποίες περιέγραφαν την συγκίνηση, τον αυθορμητισμό τους πανηγυρισμούς, τις ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα των παραληρούντων από χαρά κατοίκων του Βόλου κατά την εμφάνιση του Ελληνικού στρατού.

Μια από αυτές -ο Νεολόγος- έγραφε τα παρακάτω σε άπταιστον καθαρεύουσα, τα οποία και ερμηνεύω για πληρέστερη κατανόηση.«Από το Σάββατο η πόλη βρίσκονταν σε πυρετώδη αγωνία. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά μετρούσαν τις μέρες και τις ώρες που υπολείποvταν μέχρι την είσοδο του Ελληνικού στρατού και τις ώρες αυτές τις περνούσαν ασχολούμενοι με το να ετοιμάζουν τα απαραίτητα για την υποδοχή. ’Έφθασε επί τέλους η Δευτέρα στις 2 του Νοέμβρη, οι δρόμοι ήταν κατάμεστοι από ανθρώπους. Όλη η πόλη ήταν σημαιοστόλιστη. Μουσικοί περνούσαν και παιάνιζαν στους δρόμους. Ήταν ήδη γνωστόν ότι ο Eλληνικός στρατός με επικεφαλής το Σκαρλάτο Σούτσο με το επιτελείο του βρίσκονταν κοντά στη πόλη και ότι θα έμπαινε σ’ αυτή την 10.30π.μ..

Ο Δήμαρχος, οι δημοτικές αρχές και οι πρόκριτοι της πόλης μετέβησαν στο Μητροπολιτικό ναό όπου ήταν συγκεντρωμένοι περισσότεροι από 50 ιερείς, που φορούσαν λευκή ενδυμασία με κυανούν σταυρό. Υπήρχαν αρκετά εξαπτέρυγα και η κυανόλευκος σημαία της Μητρόπολης που είχε ζωγραφισμένη την εικόνα του Αγίου Γεωργίου. Η συνοδεία ξεκίνησε απ’ τη Μητρόπολη στις 9π.μ. Μπροστά πήγαινε η σημαία της Μητρόπολης, ακολουθούσαν τα εξαπτέρυγα, μετά οι ιερείς σε στοίχους ανά δύο και μετά ο Αρχιεπίσκοπος Δημητριάδος Γρηγόριος που κρατούσε στα χέρια του χρυσόδετο Ευαγγέλιο και είχε από τη μια μεριά τον πρωτοσύγκελο του και από την άλλην τον Αγιοταφίτην αρχιμανδρίτην Γρηγόριον. Κατόπιν έρχονταν η σημαία της Διμοιρίας, την οποίαν κρατούσε ένας ευσταλής φουστανελοφόρος και ακολουθούσαν οι δημοτικές αρχές, τα μέλη της επιτροπής υποδοχής και οι πρόκριτοι της πόλης. Γύρω στις 10.30π.μ. ακούσθηκε η φωνή «Ο στρατός έρχεται».

Το πλήθος που πριν ήταν ανυπόμονο μένει τώρα ακίνητο. Μια νεκρική ωχρότητα φάνηκε στα πρόσωπα όλων και ησυχία απόλυτη επικράτησε την οποίαν διέκοπταν μόνον κλάματα από συγκίνηση, ιδία των γερόντων και των χωρικών. Ύστερα από λίγο φάνηκε ο στρατηγός Σούτσος με το επιτελείο του. Μετά την επίσημη υποδοχή η πομπή κατευθύνθηκε στο Δημαρχείο όπου υψώθηκε η σημαία, ενώ το πλήθος ζητωκραύγαζε ασταμάτητα. Οι εορταστικές εκδηλώσεις συνεχίστηκαν όλη τη μέρα, αλλά οι προγραμματισμένες για τις άλλες δύο μέρες ματαιώθηκαν λόγω του καιρού, ο οποίος έφερε ραγδαίες βροχές στη πόλη και χιοvοπτώσεις στο Πήλιο.

Ο Βόλος λοιπόν αναπνέει πλέον τον αέρα της ελευθερίας στην αγκαλιά της μητέρας πατρίδας και γρήγορα θα εξελιχθεί σε μια σπουδαία πόλη του Ελληνικού κράτους παίρνοντας τη θέση που την αξίζει στον Εθνικό κορμό. Σε ανάμνηση της απελευθέρωσης της πόλης μία κεντρική οδός της πόλης ονομάσθηκε δύο Νοεμβρίου.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου