Του Γιάννη Ν. Καλαντζή
Δεν ξέρω αν το περιοδικό Forbes διατηρεία κόμα, κάτω από τον τίτλο του, το σύνθημα “Καπιταλιστές όλων των χωρών ενωθείτε”. Αλλά τι σημασία έχει πλέον. Ετσι κι αλλιώς οι καπιταλιστές όλου του κόσμου ενώθηκαν, πλέον, προ πολλού και η ένωση αυτή μας οδήγησε στην παγκοσμιοποίηση, στην Global-land.
Προφανώς, το μότο αυτό επινοήθηκε από τη σύνταξη του περιοδικού σε αντιπαράθεση με το κομμουνιστικό σύνθημα “Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε”. Ομως, ως γνωστόν, η τελευταία προτροπή δεν ετελεσφόρησε, οι κομμουνιστές πήραν τον δικό του δρόμο ο καθένας, και οι πιο τυχεροί έγιναν καπιταλιστές. Ανάμεσα σε αυτούς συμπεριλήφθηκε και ο αποδημήσας εις Κύριον πριν από ένα χρόνο Φιντέλ Κάστρο.
Αρχές καλοκαιριού του 1997, 30 χρόνια από τη δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, τότε βρέθηκε ο ομαδικός τάφος και ήρθαν στο φως οι ακρωτηριασμένοι σκελετοί του Αργεντινού επαναστάτη και των έξι συντρόφων του, των Πάκο φερνάντες, Κίνο, Ανιτσέτο, Ολο Παντόγια, Μοντέζ ντε Οκα και Βίλι. Τις μέρες εκείνες αποκάλυπτε το περιοδικό Forbes ότι ο Φιντέλ Κάστρο είναι ο 14ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο με περιουσία 1,4 δισ. δολάρια!
Απορεί κανείς πώς ένας επαναστάτης σαν τον Κάστρο, που σήκωσε την παντιέρα της επανάστασης και με τους συντρόφους του κομμουνιστές πήρε τα όπλα και πέτυχε να κυνηγήσει τον δικτάτορα Μπατίστα από την Κούβα για να κυβερνήσει το νησί στα σοσιαλιστικά πρότυπα της ΕΣΣΔ, βρέθηκε με τέτοια περιουσία. Παρεμπιπτόντως, ο δικτάτορας στρατηγός, (El Hombre το παρατσούκλι του), που τους τελευταίους μήνες της σκληρής και ασύδοτης διακυβέρνησής του οι ΗΠΑ σταμάτησαν να τον υποστηρίζουν, κατέληξε ως φυγάς με την οικογένειά του στην Πορτογαλία, μεταφέροντας μαζί του χρήματα και έργα τέχνης συνολικής αξίας 700 εκατ. δολ. Τα μισά δηλ. από όσα είχε συγκεντρώσει ο Κάστρο το 1997. Δεν αποκλείεται την πρώτη δεκαετία του 2000 να τα έκανε 2 δις. Ποιός ξέρει;
Υποτίθεται ότι οι κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία για να υπηρετήσουν τον κουβανικό λαό, να ξεφύγουν οι άνθρωποι από τη δυστυχία και να ευτυχήσουν μέσω της ισότητας. Μόνο που δεν κατάφεραν την ισότητα προς τα επάνω, αλλά προς τα κάτω. Πλούτισε η νομενκλατούρα, όπως γινόταν στη Σοβιετική Ενωση και η φτώχεια εγκαταστάθηκε για τα καλά στο νησί. Η μιζέρια κυριάρχησε παντού. Ο Τσώρτσιλ το είχε πει από χρόνια: “Το έμφυτο μειονέκτημα του σοσιαλισμού είναι η ίση μοιρασιά της μιζέριας”. Η ιδεολογία, ακόμη και όταν υπηρετείται με πίστη και αφοσίωση, δεν έχει πάντοτε θετικά για τους ανθρώπους αποτελέσματα…
Οι κομμουνιστές κυβερνήτες, κόκκινοι δικτάτορες ουσιαστικά, μακριά από δημοκρατικές ιδεολογίες, όχι μόνο εγκατέλειψαν το λαό στην τύχη του, αλλά απαγόρευσαν να δημοσιεύονται στον τύπο τα δυσάρεστα ή τα ανησυχητικά. Ολα έπρεπε να είναι καλά σε μια πρότυπη κοινωνία, έτσι όπως την είχαν ονειρευτεί, όπου δεν γίνονταν εγκληματικές πράξεις, ούτε άσχημα πράγματα. Η κρίση χτύπησε κόκκινο και σάρωσε τσέπες, ιδέες, το παρόν. Για το μέλλον ούτε κουβέντα.
Χιλιάδες άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά και, προσπαθώντας να επιβιώσουν, πουλούσαν στο δρόμο τα πάντα. Χωρίς να σκέπτονται το αύριο, κάθονταν στο πεζοδρόμιο για να διαθέσουν στους περαστικούς ένα σαπούνι, μερικές ντομάτες, δυο κούτες τσιγάρα και οι γυναίκες το κορμί τους. Ετσι περνούσαν οι Κουβανοί τη δεκαετία του ’90, στα τέλη της οποίας πληροφορήθηκε η υφήλιος τη θέση που κατέλαβε ο Κάστρο ανάμεσα στους δισεκατομμυριούχους της γης. Οπως έχει δηλώσει ο Κουβανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες: “Δεν είχα δουλειά, δεν είχα χρήματα, δεν είχα φαγητό. Συναναστρεφόμουν τον κόσμο που περιγράφω (ενν. στα βιβλία του, που είναι απαγορευμένα στο αγαπημένο νησί του), ζώντας σε μια ζόρικη γειτονιά, όπως είναι το Σέντρο Αβάνα”.
Ολα αυτά, τον πλουτισμό του Κάστρο και τη δυστυχία του κουβανικού λαού δεν τα έζησε ο Τσε Γκεβάρα, ο θρυλικός Αργεντινός επαναστάτης, του οποίου τα 50 χρόνια από το θάνατό του εορτάζονται αυτόν το μήνα στις περισσότερες χώρες. Το νήμα της ζωής του το έκοψαν πολύ νωρίς τα βόλια των βολιβιανών στρατιωτών και δεν πρόλαβε να υπηρετήσει το λαό της Κούβας όπως θα ήθελε, φαντάζομαι τελείως διαφορετικά από τον αρχηγό του. Ισως γι’ αυτό παραιτήθηκε από υπουργός Βιομηχανίας και πήρε τον δύσκολο δρόμο της αφύπνισης των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων λαών της Λατινικής Αμερικής. Είναι η περίοδος, που οι ιδέες του, το όνομά του, η γενική του εικόνα ξεσηκώνουν με πάθος τους φοιτητές και τους διανοούμενους σε ολόκληρο τον κόσμο. Δυστυχώς, στις 8 Οκτωβρίου 1967, ο μεγαλύτερος φυσιογνωμικά επαναστάτης με κουβανική υπηκοότητα, συνελήφθη και την επόμενη μέρα εκτελέστηκε.
Η πιο μεγάλη και περίεργη σύμπτωση, που μπλοκάρει τη λειτουργία ακόμα και του πιο ανεπτυγμένου μυαλού, είναι ότι το αμερικανικό οικονομικό περιοδικό πρωτοκυκλοφόρησε ένα μήνα πριν από την έναρξη της Οκτωβριανής Επανάστασης, τον Σεπτέμβριο του 1917. Τελικά, ο καλός θεός ενδιαφέρεται για όλους!…
