Tου Χρήστου Μαυρομμάτη
Ο αείμνηστος Αθανάσιος Ντενίσης τιμήθηκε για την προσφορά του στο χωριό μας, από την Κοινότητα Καναλίων, από το Σύλλογο των Καναλιωτών της Αθήνας και από το Σύλλογο Καναλιωτών της Καρδίτσας και φυσικά από το Στρατό. Υπάρχουν άνθρωποι χωριανοί μας, που όταν ανέλαβαν υψηλές κοινωνικές και κρατικές θέσεις, δεν ξέχασαν το χωριό μας.
Μπορεί και οι άνθρωποι της Επιστήμης να δόξασαν το χωριό μας,όπως ο Ζήσης Σκάρος,ο Νικόλαος Νικολάου κ.α., αλλά μεγαλύτερη τιμή, πρέπει να δίνουμε στους ανθρώπους, που με τις δωρεές τους και τις επεμβάσεις τους από τη θέση, που επάξια κατέλαβαν, κατασκεύασαν έργα αξίας στο χωριό μας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Αθανάσιος Ντενίσης, που τα έργα που προώθησε, μιλούν και σήμερα και δεν μπορούσαν ποτέ να κάνουν μόνοι τους οι Καναλιώτες.
Γι’ αυτό τον τίμησε η Κοινότητα Καναλίων με τη μόνιμη ανάρτηση της Φωτογραφίας του στο Κοινοτικό κατάστημα λέγοντας:
«Αποφασίζει να αναρτηθεί εν τω Κοινοτικώ Καταστήματι, η μόνη προσωπογραφία Καναλιώτη, του Αντιστρατήγου Αθανασίου Ντενίση γνωστού τέκνου της Κοινότητος, τον οποίον δια της παρούσης, ανακηρύσσει Επίτιμο Μέλος του Κοινοτικού Συμβουλίου, εις εκδήλωσιν, τιμής και ευγνωμοσύνης, έναντι των προς επίλυσην ζωτικών υποθέσεων της Κοινότητας, παρασχεθεισών υπηρεσιών Αυτού».
Και ο Σύλλογος Καναλιωτών του Βόλου του προσέφερε Πλακέτα λέγοντας:
«Στο άξιο τέκνο των Καναλίων Καρδίτσης, γνήσιο πατριώτη, επίζηλο συνεργάτη και άριστο οικογενειάρχη Στρατηγό Αθανάσιο Ντενίση που με την παρουσία του επί 37 χρόνια τις Ένοπλες Δυνάμεις, την πατρίδα του και το χωριό του, με το απαράμιλλο ήθος του και με την ακτινοβολία των γνώσεων και των προτάσεών του, τιμάμε σήμερα, σε ειδική τελετή και
Απονέμουμε
Σε ένδειξη ελάχιστης τιμής, σεβασμού και ευγνωμοσύνης, την πλακέτα αυτή, γιατί με τις ενέργειές του και το κύρος του, προώθησε και κατασκευάστηκαν με το Πρόγραμμα Κοινοτικής Ανάπτυξης της Καρδίτσης, ο επαρχιακός δρόμος Καναλίων – Φαναρίου, ο Περιφερειακός δρόμος, Σταυρός-Αϊλιάς- Ταμπούρια-Δημοτικό Σχολείο με προοπτική ενδιάμεσων δρόμων, που έγιναν και δεν θα γινόταν ποτέ από τους Καναλιώτες, το Ελικοδρόμιο στο «Παλικόπρι», το Γυμναστήριο που φέρνει το όνομά του και το αποτελείωμα του νέου κτιρίου του Δημοτικού Σχολείου, που σταμάτησαν οι εργασίες του και που άλλαξαν εντελώς τη μορφή του χωριού μέσα σε δύο χρόνια».
Αλλά ποιος είναι ο Αθανάσιος Ντενίσης; Ήταν το τρίτο αγόρι της πολυμελούς οικογενείας από 10 παιδιά, πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια του Βασίλη και της Λαμπρινής Ντείση. Ο πατέρας της γνωστής ηθοποιού και θιασάρχη, Μιμής Ντενίση. Γεννήθηκε στα Κανάλια το 1913από τους υπέροχους γονείς του, και πέθανε πλήρες ημερών το 2007, σε ηλικία 93 ετών.
Έβγαλε το Δημοτικό Σχολείο στα Κανάλια και το Γυμνάσιο στην Καρδίτσα. Στη Σχολή Ευελπίδων που πήγε, διακρίθηκε και με το υψηλό του πατριωτικό φρόνημα, υπηρέτησε στη Θράκη, στη Μακεδονία και την Ήπειρο. Έλαβε μέρος στον Ιταλογερμανικό πόλεμο 1940-1941, στην Εθνική Αντίσταση 1942-1945 στην Ήπειρο.
Φοίτησε σε όλες τις Στρατιωτικές Σχολές, στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας. Διετέλεσε Διοικητής Συντάγματος, Διοικητής Σώματος Στρατού και Διοικητής της μοναδικής 1ηςΣτρατειάς Λαρίσης, στην οποία υπάγονταν όλος ο μάχιμος και αξιοπόλεμος Ελληνικός Στρατός, που αποτελούσε τμήμα του ΝΑΤΟ, σε περίπτωση γενικού πολέμου. Υπηρέτησε επί 10 χρόνια σε σημαντικές θέσεις των Επιτελείων, Σωμάτων Στρατού, Στρατειάς, του Γενικού Επιτελείου Στρατού και ως καθηγητής της Ανωτέρας Σχολής Πολέμου, της Σχολής Εθνικής Αμύνης και τελευταία της Σχολής Συνεργασίας Στρατού, Ναυτικού και αεροπορίας.
Η πατρίδα τον τίμησε με όλα τα μετάλλια και παράσημα, ήθους, Επαγγελματικής Αξίας και Πολεμικής Δράσεως, όπως Αριστεία Ανδρείας, Πολεμικούς Σταυρούς, εξαιρέτων Πράξεων, Σταυρό Αξίας Αεροπορίας, Εθνικής Αντιστάσεως και πολλά άλλα. Δύο περιστατικά, που μας διηγήθηκε, όταν τον ρωτήσαμε, πότε φοβηθήκατε περισσότερο για τη ζωή του, μας απάντησε: Όταν ο Αρης ο Βελουχιώτης μας κάλεσε να συνεννοηθούμε για κοινό αγώνα κατά του κατακτητή στο Μορφοβούνι, μαζί με τον ταγματάρχη Κωστόπουλο και τον στρατηγό Σαράφη, τους οποίους προέτρεψα να μην πάνε, γιατί δεν έχουν «μπέσα» οι καπεταναίοι του ΕΛΛΑΣ. Αυτοί πήγαν, το γλέντησαν μαζί και τη νύχτα τους αφόπλισαν, λέγοντάς τους, όποιος θέλει να υπηρετήσει υπό τις διαταγές μας, ας μείνει. Οι άλλοι ας φύγουν. Εγώ τη γλύτωσα. Και τη δεύτερη φορά, ενώ είχαμε συνεννοηθεί από την Αίγυπτο που ήμουν, να πάω στο κρυφό Αεροδρόμιο του Αγρινίου με τον πιλότο μου, για να οργανώσω εκεί την αντίσταση και μόλις κατέβηκε και έπιασε διάδρομο το αεροπλάνο, μας άρχισαν οι κουμουνιστές με τα μυδραλιοβόλα, κατατρύπησαν το αεροπλάνο, αλλά δεν μας πέτυχαν. Σήκωσε πάλι το αεροπλάνο ο πιλότος και επιστρέψαμε στην Αίγυπτο».
Προτείνουμε, λοιπόν, στον Αθηναϊκό Σύλλογό μας, προς τιμήν του να υπάρχει μόνιμη ιστοσελίδα στην Εφημερίδα «Κανάλια». Και ως πιο οικονομικά ισχυρός Σύλλογος και θα συμμετάσχουν και όσοι Καναλιώτες ωφελήθηκαν και επιθυμούν, αλλά και οι άλλοι Σύλλογοι, να στηθεί ο ανδριάντας του στην πλατεία του χωριού, να θυμίζει την αξία του ανδρός, που τώρα βλέπουμε, πόσο καλό έκανε στους Καναλιώτες.
