ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ας μην αποτύχουμε εμείς…

ας-μην-αποτύχουμε-εμείς-194784

Γράφει ο Βασίλης Χαλαστάρας, Γεν. Γραμματέας στην Ενωση Προσωπικού Βιομηχανίας Τσιμέντων Βόλου

Χριστούγεννα! Γιορτή αγάπης! Γιορτή χαράς και ελπίδας! Κι όμως εκεί που άλλοτε ακουγόταν μόνο χαρούμενες φωνές, σήμερα απλώνεται σιωπή , μια σιωπή που ξεκουφαίνει. Πάγωσε για τα καλά η αγορά, σε απόγνωση οι ιδιοκτήτες τους, απολυμένοι οι εργαζόμενοι. Τα μαγαζιά άδεια, πολλά κλειστά, κάποια αυτές τις γιορτές για τελευταία φορά.

Εκατοντάδες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο τα τελευταία χρόνια και δυστυχώς θα έχει και συνέχεια. Στα σχολεία μοιράζονται συσσίτια, οι δάσκαλοι βλέπουν τους μαθητές νηστικούς και εξαθλιωμένους. Παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα κουλούρι από το κυλικείο. Το βράδυ στις πλατείες κοιμούνται;; οι άστεγοι .έχουμε χάσει και τον αριθμό από την ανέχεια, και ο αριθμός αυξάνεται κάθε μέρα.

Οι γειτονιές βουβάθηκαν. και τα χωριά μας βουβάθηκαν. Και οι Ελληνες έσκυψαν το κεφάλι και δεν μιλούν, πώς να μιλήσουν; τι να πουν; εδώ δεν υπάρχει ελπίδα παρά μόνο απελπισία και αυτοκτονίες.

Τα επίσημα στοιχεία μιλούν για μια κωμόπολη χαμένη, ίσως και παραπάνω.. και όσοι μένουν πίσω, κι αυτοί χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο, χωρίς χαμόγελο. Πολλά σπίτια δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο, γονείς δεν μπορούν όχι δώρο να πάρουν, αλλά ούτε και τα στοιχειώδη να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους.

Ανθρωποι με αξιοπρέπεια κουρελιάζονται από τις συνέπειες που έφεραν τα Μνημόνια, πράγματα πρωτόγνωρα.

Φαινόμενα που θυμίζουν άλλες εποχές, σαν κάποιος να γύρισε το χρόνο πίσω. Και την ίδια στιγμή κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει. αβεβαιότητα παντού, ανησυχία και φόβος για το αύριο. Και ελπίδα καμία, πόνος αντί για ελπίδα… άνθρωποι που δεν βλέπουν φως και αποφασίζουν να δώσουν τέρμα στη ζωή τους. Οσοι παίρνουν αποφάσεις απέτυχαν και απέτυχαν παταγωδώς.

Αυτές τις ώρες όμως, ας μην αποτύχουμε εμείς, δεν μπορεί να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο, δεν είναι δυνατόν να συμβιβαστούμε με την αδράνεια, την απάθεια, την παράδοση χωρίς όρους.

Οι Έλληνες έχουμε φιλότιμο, και, ναι, ήρθε η ώρα να το αποδείξουμε. Να εκφράσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας προς τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Αλληλεγγύη στις οικογένειες που δεν μπορούν να στρώσουν χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Στα παιδιά μας που περιμένουν ένα καλύτερο αύριο, και στους παππούδες μας που αναρωτιούνται αν τους θυμόμαστε, πόσο πλήττονται σήμερα ως συνταξιούχοι. Ας ανοίξουμε τις πόρτες μας στα παιδιά που θα έρθουν να πουν τα κάλαντα, ας δώσουμε στο διπλανό μας ό,τι μπορούμε, όσο μπορούμε. Το πιο ασήμαντο για μας, μπορεί να είναι το πλέον σημαντικό γι’ αυτόν, να αποδείξουμε ότι θυμόμαστε.

Σίγουρα μέσα σε λίγα χρόνια χάθηκαν πολλά απ’ αυτόν εδώ τον τόπο, αλλά το πιο σίγουρο είναι ότι η Ελληνική ψυχή όχι… Υπάρχει φιλότιμο, υπάρχει ανθρωπιά, υπάρχει αλληλεγγύη, υπάρχει ο αγνός Ελληνας που εκδηλώνεται πάντα στις πιο δύσκολες ώρες. Κι όσο υπάρχουν αυτές οι αρετές των Ελλήνων, θα υπάρχει και η χώρα μας, για να διαψεύσει όλους εκείνους που μας θεωρούν τελειωμένους, για να ανατρέψει προβλέψεις ειδικών και αναλυτών.

Γιατί Ελλάδα είναι αυτή των απλών ανθρώπων της. Είναι το φιλότιμο, είναι η αλληλεγγύη, είναι η πίστη, είναι η ανθρωπιά… είναι οι παραδόσεις που κρατιούνται αναλλοίωτες στο χρόνο.

Από γενιά σε γενιά, από οικογένεια, σε οικογένεια… κανείς μας ας μην ησυχάσει. Ηρθε η ώρα να δώσουμε τη δική μας απάντηση στις προκλήσεις των καιρών, κανείς δεν μπορεί να ανταποκρίνεται στο χρέος του κατηγορώντας άλλους πως δεν ανταποκρίνονται στο δικό τους. Προχωράμε με πράξεις, ήρθε η ώρα να είμαστε όλοι μας μια γροθιά, ήρθε η ώρα να κάνουμε το δικό μας χρέος!!!

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου