ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Εγκλημα και τιμωρία ~ Το ειδεχθές έγκλημα του μικρού Ανδρέα και οι ευθύνες όλων μας

εγκλημα-και-τιμωρία-το-ειδεχθές-έγκλη-139778

Του Αρτέμη Χαλάτση

Ένα έγκλημα έρχεται να σκεπάσει ένα προηγούμενο, κατά την ειδησεογραφία της εβδομάδας, κι έτσι γίνεται ο νέος πρωταγωνιστής των ειδήσεων. Έτσι τη δολοφονία του δικού μας Άλκη, του Άλκη της Ελλάδα, διαδέχεται η είδηση της δολοφονίας του 7χρόνου μικρού Ανδρέα, από τον Πολωνό σύντροφο της μητέρας του, που έγινε το 2017, αποκαλύφθηκε όμως τώρα καθώς «κανείς δεν πήρε χαμπάρι τίποτα». Ένα αθώο παιδάκι πρώτης δημοτικού. Και η μάνα αμέτοχη, στον δικό της υπέροχο κόσμο να παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή, συνέχισε την επόμενη μέρα κανονικά τη ζωή της, κλείνοντας τα μάτια σε ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα, μην τολμώντας καν να καταγγείλει ένα γεγονός, στο οποίο ήταν συμμέτοχη, της δολοφονίας του σπλάχνου της, που πριν από επτά χρόνια έβγαλε με πόνους από την κοιλιά της. Ενα μωράκι γεννιόταν, μια νέα ζωή έβλεπε το φως της ημέρας κι αντί να κάνει τον κόσμο της καλύτερο τον έκανε χειρότερο. Το παιδί ήταν καταδικασμένο.

Και η ζωή μετά το έγκλημα κυλούσε κανονικά. Μαγείρευαν, τρώγανε, έβγαιναν έξω, συνουσιάζονταν, ενώ ο μικρός είχε δολοφονηθεί τόσο βάναυσα και είχε ταφεί πρόχειρα σε ένα μπαλκόνι διαμερίσματος, χωρίς καν να βρει ησυχία, έστω και μετά θάνατον, δηλαδή να ταφεί κανονικά, όπως αρμόζει στις παραδόσεις μας. Ο Πολωνός σύντροφος έθαψε το παιδί σε πρόχειρο αυτοσχέδιο τάφο στο μπαλκόνι, η μάνα δήλωσε ότι ο μικρός έφυγε στην Πολωνία με τον φυσικό του πατέρα και η ζωή συνεχίστηκε σ’ αυτήν την όμορφη χώρα, την Ελλάδα, και την πρωτεύουσα της την Αθήνα, το λίκνο του πολιτισμού και της δημοκρατίας που εξελίσσεται σε λίκνο της ατιμωρησίας. Με προβλημάτισε το γεγονός πώς μια απλή δήλωση της μάνας-τέρατος στο σχολείο του παιδιού της ήταν αρκετή, ώστε η ζωή όλων μας να συνεχιστεί κανονικά. Χωρίς καμιά δημόσια αρχή να ψάξει λίγο παραπάνω σε συνεργασία με την Ελληνική πρεσβεία της Πολωνίας, αν πράγματι ένα παιδί με αυτό το όνομα πέρασε τα σύνορα της χώρας, σε πιο σχολείο φοιτά, κάτι παραπάνω δηλαδή, ώστε να πιστοποιηθεί η συνέχεια της ύπαρξης του σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Τίποτα. Μια απλή δήλωση της μάνας ήταν αρκετή για να σκεπάσει το έγκλημα.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται με τον πιο τραγικό τρόπο η φράση. «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Ούτε καν μπήκε στον κόπο κάποιος, ώστε να κάνει μια επαφή με τον φυσικό Πολώνο πατέρα του παιδιού, που κατά τους ισχυρισμούς της μάνας πήρε το παιδί. Τίποτα. Όλα μέλι –γάλα. Θα αναζητηθούν άραγε ποινικές ευθύνες από κάποιους ως προς τον τομέα αυτό ή με την προφυλάκιση των δυο ΤΕΡΑΤΩΝ, μητέρας και πατριού, το θέμα έκλεισε; Παρήγορο είναι πως σώθηκε η μεγαλύτερη αδερφούλα του, η οποία είχε δοθεί σε ανάδοχη οικογένεια, καθώς θα μπορούσε να έχει ανάλογο τέλος αφού στο ζευγάρι αυτό, καθώς φαίνεται δεν υπήρχε κανένας ηθικός φραγμός.

Διαβάζω στο πρωτοσέλιδο στον “Ταχυδρόμο” τον τίτλο, «Ισόβια τέλος για αδελφοκτόνο» (για δολοφονία που είχε γίνει το 2017 που αδελφός σκότωσε αδελφό με τηγάνι στο κεφάλι). Φαντάζομαι μπροστά μου ανάλογο τίτλο σε 5 χρόνια για την δολοφονία του 7χρονου Ανδρέα. «Ισόβια τέλος για παιδοκτόνο». Δεν βρίσκω τον λόγο, λοιπόν, να φυλακίζεται κανείς. Για μένα η μεγαλύτερη τιμωρία θα ήταν να συνεχίζουν να ζουν ανάμεσα μας κανονικά, έχοντας όμως στο κούτελο τους ένα μόνιμο τατουάζ που θα λέει το έγκλημα που διέπραξαν. Ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω. Πώς μπορούσαν να κοιμούνται τα βράδια. Να κοιμούνται έχοντας κάνει αυτό το ειδεχθές έγκλημα και να έχουν θαμμένο μάλιστα το παιδί τους στο μπαλκόνι με όλα τα επακόλουθα, ότι δηλαδή κάποια στιγμή έσπασαν τον τάφο, έβαλαν τα λείψανα σε μια εργαλειοθήκη και τα περιέφεραν μαζί τους. Και από ό,τι κατάλαβα μάλλον τυχαία έγινε η ανακάλυψη, λόγω μετακόμισης, αλλιώς θα είχαμε ένα έγκλημα που θα έμενε για πάντα θαμμένο σε μια εργαλειοθήκη.

Αυτό, όμως, που με συγκλόνισε περισσότερο είναι η κυνική ομολογία του Πολωνού συντρόφου, πως το παιδάκι ήταν ανυπάκουο, καθώς σε ό,τι παρατήρηση του έκανε έβαζε τα μικροσκοπικά χεράκια του στα αυτάκια του και τραγουδούσε λα λα λα, προσπαθώντας μ’ αυτόν τον τρόπο να αμυνθεί, ώστε να μην ακούει τις αγριοφωνάρες και τις παρατηρήσεις του πατριού του. Το παιδάκι έφυγε αθώο και τραγουδώντας. Δυστυχώς μικρέ Ανδρέα η ελληνική κοινωνία, δεν μπόρεσε να σε σώσει. Ο κόσμος που γεννήθηκες ήταν αγγελικά πλασμένος μόνο για σένα. Ελπίζουμε εκεί που βρίσκεσαι να μπορείς να τραγουδάς ελεύθερα. ΛΑ ΛΑ ΛΑ. Αντίο μικρέ. Ένα άλλο έγκλημα θα έρθει να σκεπάσει το δικό σου και η ζωή όλων μας θα συνεχίσει κανονικά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου