ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Να μπει στη διαπραγμάτευση η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα Σκόπια και Βουλγαρία

να-μπει-στη-διαπραγμάτευση-η-διδασκαλ-139536

Tου Δημήτρη Μποσνάκη

Στο άρθρο αυτό δεν θα μιλήσω για τεχνικές γεωπολιτικές αναλύσεις, ούτε για οράματα εθνικισμού και αλυτρωτισμού, ούτε για την πατρότητα μιας άλλης χώρας. Το εμπόδιο της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων είναι ένα ακονιστήρι για το εθνικό φιλότιμο και τον πατριωτισμό όσων πιστεύουν στη φιλοπονία, στην εγκράτεια και στην εθνική αναγέννηση. Οι δυσκολίες είναι για να μας κάνουν καλύτερους και πιο δυνατούς.

Θα μου επιτρέψετε ένα σύντομο οδοιπορικό στα Βαλκάνια της δικής μου εμπειρίας. Εδώ και τέσσερεις δεκαετίες λόγω της εξωστρέφειας του χαρακτήρα μου, αλλά και λόγω της προσφυγικής καταγωγής από την Αγχίαλο της Ανατολικής Ρωμυλίας, ανάλωσα το χρόνο μου σε πολλά ταξίδια και συνεργασίες με τις ελληνικές κοινότητες των Βαλκανίων και πιο πέρα. Συνεργάστηκα επί μακρόν σε προγράμματα ανταλλαγών με τους Έλληνες της Οδησσού Ουκρανίας, σε εκδηλώσεις εθνικού περιεχομένου με τους Έλληνες του Βουκουρεστίου, με τους Έλληνες της Σόφιας, της Βάρνας, του Πύργου, της Αγχιάλου στον Εύξεινο Πόντο. Επί μακρόν γνώρισα και ασχολήθηκα με τους Έλληνες της Ουγγαρίας, όπου εκδώσαμε δύο βιβλία για τα 400 χρόνια ελληνισμού στην Ουγγαρία. Ακόμη και με την ελληνική κοινότητα και το σχολείο στην πλούσια και αριστοκρατική Βιέννη. Έζησα στα σπίτια τους, μελέτησα το σκεπτικό τους, ένιωσα τον πόνο του ξεχασμένου Ελληνα, που η πατρίδα αγνόησε την ύπαρξή του.

Πάντοτε είχα την απορία γιατί υπάρχει μια Ελλάδα πέρα από τα σύνορα που αγωνίζεται μόνη της για να κρατήσει την ελληνικότητά της και την αγάπη για την πατρίδα. Γιατί δεν έχει τύχει την αναγνώριση και τη στήριξη που της αξίζει; Νεοκλασικά μέγαρα, εκκλησίες, σχολεία, βιβλιοθήκες, περίλαμπρα ταφικά μνημεία, ξεπροβάλλουν σε κάθε πόλη των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ευρώπης. Αφημένα στη φθορά του χρόνου και στη συντήρηση με έξοδα των ίδιων των ομογενών. Μεγάλοι έλληνες ευεργέτες μεγαλούργησαν στα Βαλκάνια, στην Αυστρο-ουγγαρία, στον Εύξεινο Πόντο.

Κλεισμένοι στον εαυτό μας, με φοβικά σύνδρομα, και κοντόφθαλμη εσωστρεφή πολιτική, απαρνηθήκαμε αυτή την κληρονομιά. Αντί να στηριχτούμε στο νεότερο έπος των Ελλήνων στην ξενιτιά, αφεθήκαμε στα πλάνα χάδια της Δύσης. Υπήρξαμε επί μακρόν το χαϊδεμένο παιδί της. Έτσι μας χαρακτηρίζουν οι Βαλκάνιοι. Και δεν το εκτιμήσαμε. Όμως ο άλλος εαυτός μας βρίσκεται σ’ αυτά που η φυλή μας δημιούργησε από τη Μικρά Ασία, την Πόλη, τη Βαλκανική ενδοχώρα , τα λιμάνια του Ευξείνου Πόντου, τις πλατιές πεδιάδες της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας.

Αντί να είμαστε τα αφεντικά στα Βαλκάνια, τρέχουμε με τους χάρτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου να παρακαλάμε για συναίνεση. Δεκάδες χιλιάδες έλληνες ζουν στη Βουλγαρία, αλλά και στα Σκόπια, και στην Ουγγαρία, στην Ουκρανία και αλλού. Τι έχουμε κάνει γι’ αυτούς; Τους βάλαμε να δουλέψουν για τα ελληνικά δίκαια και συμφέροντα; Φροντίσαμε ποτέ να λειτουργήσουν τα ελληνικά διδακτήρια που αντιστέκονται στο χρόνο κλειδωμένα και χορταριασμένα; Τους στείλαμε κάποια βιβλία για να μάθουν ελληνικά;

Με τα εκατομμύρια που έχουμε ξοδέψει στα ξενυχτάδικα και στα καζίνα της Βουλγαρίας, μπορούσαμε να έχουμε αναδείξει τον ελληνισμό σε υπολογίσιμη δύναμη. Καλά είναι τα συλλαλητήρια και ο εθνικισμός, αλλά ταιριάζουν στους φτωχούς λαούς που έχουν χάσει το παιχνίδι. Οι έξυπνοι λαοί παίζουν με το μυαλό, έχουν στρατηγική, αποταμιεύουν τον οβολό τους για να τον επενδύσουν έξω από την πατρίδα. Όπως έκαναν οι πραγματικοί Μακεδόνες και οι Ηπειρώτες που περνοδιάβαιναν τα Βαλκάνια για να πουλήσουν την πραμάτεια τους και να χτίσουν σχολεία και αρχοντικά στην πατρίδα.

Ας πάψουμε να φοβόμαστε τον άλλο εαυτό μας, ας μην υψώνουμε εμπόδια που δεν υπάρχουν. Ας δώσουμε ρόλο στους έλληνες της διασποράς, ας αναστήσουμε τα σχολεία και τις εκκλησίες τους, ας διδαχθούμε από την εμπειρία τους. Ανάμεσα στον αριστοκρατισμό και στο λαϊκισμό που παραπαίουμε, υπάρχει η εθνική αυτογνωσία και η περισυλλογή. Ανάμεσα στον κομματισμό και στον πολιτικό οπορτουνισμό υπάρχει η ομοψυχία και το φιλότιμο. Στην πολιτική δεν έχουν θέση οι άτολμοι κενολόγοι και οι καιροσκόποι του ανέξοδου πατριωτισμού. Χρειάζονται πολιτικοί εξωστρεφείς, καταδεκτικοί και διεισδυτικοί στον πόνο και στη φιλοπονία των ανθρώπων, ακόμη κι αν αυτοί ανήκουν σε άλλες φυλές και γλώσσες.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου