Γράφει ο Αλέκος Βούλγαρης, πρώην δήμαρχος Βόλου πρώην υφ. Μεταφορών
Στα 70 μου χρόνια είχα τη δυνατότητα, την τύχη, την ευκαιρία, όποιο συνδυασμό μπορεί κανείς να σκεφτεί ή ακόμη και όλα μαζί να συνυπάρχουν, ώστε να βιώσω όλες σχεδόν τις οργανωμένες δομές της κοινωνίας μας. Σπουδές (γνώση), αθλητισμός, συνδικαλισμός, πολιτική, διοίκηση, επιχειρήσεις- επαγγελματίας, ήταν οι τομείς δραστηριότητας και οι δομές της κοινωνίας μας, που βίωσα κατά διάφορες περιόδους στη ζωή μου. Διδάχτηκα πολλά, αγωνίστηκα , κέρδισα και έχασα, απέκτησα όμως γνώση και εμπειρία για την κάθε μία δραστηριότητα, τι πρέπει να κρατήσω στη μνήμη μου και τι πρέπει να ξεχάσω, τα θετικά και τα αρνητικά. Ενα μεγάλο ταξίδι ζωής, που μπορεί να γεμίσει εκατοντάδες σελίδες αναμνήσεις, γεγονότα και δεδομένα. Χωρίς να αναφερθώ στις αιτίες που οδηγηθήκαμε εδώ, σήμερα που η χώρα μας, ο λαός μας, περνά ίσως τις πιο δύσκολες στιγμές της μεταπολεμικής μας περιόδου, επιθυμώ να διατυπώσω όσο πιο περιληπτικά γίνεται ορισμένες σκέψεις για το αύριο, με κεντρικό θέμα τη λέξη μεταρρύθμιση, που τόσο πολύ οι άρχοντες της Ε.Ε. πιεστικά ζητούν από την Ελλάδα. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουν ότι οι όποιες μεταρρυθμίσεις επιδιωχθούν πρέπει να εξυπηρετούν τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες αξίες όσο και ρομαντικό να ακούγεται αυτό. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση επειδή οι άνθρωποι καλούνται να εφαρμόσουν πολιτικές, η κοινωνία θα οδηγηθεί σε αντιπαλότητες και εσωτερικές ρήξεις με ανεπανόρθωτα αποτελέσματα. Κανένα κράτος, καμία οργανωμένη κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της, δεν μπορεί να ευημερήσει, να επιζήσει, εάν ο άνθρωπος δεν έχει πρώτα από όλα τα προς το ζην, την υγεία και την εξασφάλιση των γηρατειών. Κάθε αυτοκτονία απογοητευμένου ανθρώπου είναι ένα χαστούκι στους άρχοντες και μία πληγή στην κοινωνία που τρώει συνεχώς τα σωθικά της. Μία βασική αρχή που πρέπει να διέπει τις μεταρρυθμίσεις, που σέβονται τον άνθρωπο, είναι ότι το κράτος, με το ρυθμιστικό του ρόλο, εξασφαλίζει την εργασία, την υγεία, την ασφάλιση και την παιδεία στους πολίτες, αξιοποιώντας τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και τη γεωγραφική της θέση. 1) Η δημόσια διοίκηση, ο δημόσιος τομέας αποτελεί το εργαλείο για την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα ο οποίος παράγει εισόδημα και στηρίζει την οικονομία. Το δημόσιο με την ευρεία έννοια (διοίκηση, αυτοδιοίκηση, ΝΠΔΔ) δεν υπήρξε ποτέ, καλές επιχειρηματίες στη χώρα μας, αλλά αντίθετα με τους ατέλειωτους διορισμούς και τις όχι σωστές επιλογές, ζημιώνουν το δημόσιο (Ολυμπιακή αεροπορία, ελληνικοί σιδηρόδρομοι, κλπ). Θυμήθηκα τα ξενοδοχεία ΞΕΝΙΑ του ΕΟΤ που κτίστηκαν στα ωραιότερα μέρη της χώρας μας, χωρίς οικοδομικές άδειες και εγκαταλείφθηκαν για να περάσουν σε ιδιώτες, ερειπωμένα (Τσαγκαράδα, Σκιάθος). Μέχρι σήμερα η δομή της δημόσιας διοίκησης έχει κυρίως εγκριτικό χαρακτήρα, ελέγχει και εγκρίνει μελέτες, εκδίδει άδειες, περιβαλλοντικούς όρους, επενδυτικά σχέδια, δεν ελέγχει όμως το αποτέλεσμα. Εφαρμόζονται οι περιβαλλοντικοί όροι στα μικρά και μεγάλα έργα, οι πολεοδομικοί όροι στις οικοδομές, τα επενδυτικά σχέδια από τις επιχειρήσεις, παρακολουθείται η ποιότητα των έργων και του δομημένου περιβάλλοντος; Ασφαλώς όχι. Η νέα δομή λοιπόν της δημόσιας διοίκησης πρέπει να είναι λιγότερος έλεγχος στις εγκρίσεις που την ευθύνη έχει ο συντάκτης και περισσότερος έλεγχος στο αποτέλεσμα, ενώ την ευθύνη έχει η Πολιτεία. 2) Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει αυτάρκεια στα βασικά είδη διατροφής που προέρχονται από τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία. Δεν είναι δυνατόν στις λαϊκές αγορές και τα σούπερ μάρκετ να πωλούνται λεμόνια Αργεντινής, πατάτες Κύπρου, όλα τα σκευάσματα κρέατος από χώρες της Ευρώπης, της Νότιας Αμερικής , σκευάσματα ψαριών από την Πορτογαλία, σε μία χώρα που έχει αμέτρητες πεδιάδες βουνά και το μεγαλύτερο μήκος ακτών από όλες τις χώρες της Ε.Ε. Οι όποιες δεσμεύσεις στις εισαγωγές προϊόντων από την Ε.Ε. δεν μας εμποδίζει να είμαστε αυτάρκεις στα είδη βασικής διατροφής και εξοικονόμηση συναλλάγματος. Από στοιχεία της έρευνας της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ δημοσίευση 20-4-2016) προκύπτουν απογοητευτικά αποτελέσματα. -Απασχολούμενοι στη γεωργία 1981 1.083.000, 2013 493.900. -Το 2013 συγκριτικά με το 2009 ο συνολικός αριθμός εκμεταλλεύσεων και η χρησιμοποιούμενη γεωργική έκταση μειώθηκαν. -Ο αριθμός του κεφαλαίου ζώων παρουσιάζει μείωση σε όλες τις κατηγορίες ζώων. Επίσης από άρθρο του καθηγητή του ΑΠΘ κ. Αρσενίου και στοιχεία του ΕΛΟΓΑΚ (1-10-2014) για την κτηνοτροφία προκύπτει ότι: -2,5 δις ευρώ δαπανώνται ετησίως για τις εισαγωγές κτηνοτροφικών προϊόντων -Το 2012 σε σχέση με το 2010 η εθνική παραγωγή γάλακτος μειώθηκε κατά 10,2% για το πρόβειο και 24,7% για το γίδινο. -Η πλειοψηφία των εκτροφών διαθέτει υποτυπώδεις, σταβλικές εγκαταστάσεις χωρίς μηχανολογικό εξοπλισμό (π.χ μηχανικό άρμεγμα). -Οι εκτρεφόμενες αγελάδες παράγουν μόλις το 40% των εγχώριων αναγκών σε γάλα, ενώ το παραγόμενο κρέας του συνόλου των βοοειδών καλύπτει μόλις το 25% των αναγκών. Και ο Αρσένιος καταλήγει «Η ελληνική κτηνοτροφία έχει ανάγκη από βαθιές αλλαγές, στη διάρθρωση και τη δομή της, διαφορετικά είναι αδύνατο να επιβιώσει, να συγκρατήσει και πολύ περισσότερο να προσελκύσει νέους και ικανούς ανθρώπους και να καλύψει τις ανάγκες σε προιόντα υψηλής ποιότητας. Στον τομέα της αλιείας από στοιχεία της Ε.Ε του 2010 στο σύνολο παραγωγής αλιευμάτων και υδατοκαλλιέργειας η Ελλάδα κατέχει τη 12η θέση σε σύνολο 28 χωρών με ποσοστό 2,76% και πρώτη την Ισπανία με 18,46%. -Εισάγει 92.203 τόνους προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειες αξίας 205.528.000 ευρώ και εξάγει 11.479 τόνους αξίας 63.604.000 ευρώ. -Καταναλώνει 19,2 kg/ κάτοικο στα προϊόντα αλιείας και υδατοκαλλιέργειας και πρώτη την Πορτογαλία με 56,7 kg( 17η χώρα στους 28). 3) Ο ελληνικός τουρισμός σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΤΕ: -Συνεισφέρει 16,4 στο ΑΕΠ. -Καλύπτει το 51,2 του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου. -Απασχολεί 1 στους 5 κατοίκους της χώρας. -Δημιουργεί 34 δισ. ευρώ συνολική ζήτηση στην οικονομία. Ο ελληνικός τουρισμός παραμένει ένας δυναμικός και εξελισσόμενος κλάδος της εθνικής μας οικονομίας. Δημιουργεί συνεχώς νέες θέσεις εργασίας, παράγει εισόδημα, αναπτύσσει κοινωνικά και οικονομικά τις τοπικές οικονομίες και την περιφερειακή ανάπτυξη. Για να ξεπεράσει το σημαντικό πρόβλημα της εποχικότητας, στην περιφερειακή της διάσταση για να περάσουμε στον τουρισμό των 12 μηνών πρέπει να συνδέσουμε τον τουρισμό με τον πολιτισμό, τη βιομηχανία που δεν ρυπαίνει, όπως έλεγε η αείμνηστη Μελίνα (πολιτιστικός τουρισμός). Οι αρχαιολογικοί χώροι, τα θρησκευτικά μνημεία, οι παραδοσιακοί οικισμοί, τα ιστορικά κέντρα των πόλεων, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις (μουσική, χορός, τέχνη, θέατρο) αποτελούν μία ιδιαίτερα σημαντική μορφή τουρισμού αφού σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ε.Ε., το πολιτιστικό κέντρο ήταν και παραμένει ένας από τους καλύτερους λόγους ταξιδιού για τους τουρίστες. Κάποια ή πολλά από αυτά που ανέφερα έπρεπε ή μπορούσαν να πραγματοποιηθούν ώστε σήμερα να μη μας επιβάλλουν οι δανειστές, εκεί καταλήξαμε, μεταρρυθμίσεις λόγω της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης της χώρας μας. Μεταρρυθμίσεις, επώδυνες για το λαό μας, με άγνωστο το μέλλον. Από το σύνθημα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» πρέπει να περάσουμε στο σύνθημα «είμαστε άνθρωποι και όχι αριθμοί».
